ON ADVENTURE IN SOUTH AFRICA

ERIK ON ADVENTURE IN SOUTH AFRICA 2007/2008/2009

Day 1 17-05-2007 On our 1st morning in Africa, feels great to be here. After a breakfast of cereal and fruit we left with the huge Ford 250 loaded with supplies for Tembe Elephant Park. On the way we had to pick up 3 British volunteers and so we went with 7 men on the trip lasting 5.5 hours. On the way we looked to all the people, the landscape and animals. Once in the park we got our rooms. The volunteer camp is placed in a fenced area to prevent, that you come across a lion of elephant in the dark. Also the gate had to be closed the whole day to prevent that animals could walk in during the day and panic because they could not get out. Around 18.00h it was completely dark. I imagined long hours of sunlight, you know the lion king sunsets etc. Only in summer it’s getting dark at 19.00h, still quit early compared to hour long summer hours.

Day 2 18-05-2007 This morning we had a meeting with some top managers of the park: Nick de Goede-conservation manager, Ernest Robbertse-Lodge manager, Nick Vaughn Jones-Professional hunter and a local game ranger. We talked about how to catch the elusive leopards of Tembe. They South Africans were impressed with our presentation and found it very interesting. The rest of the day we unpacked our stuff and our first night safari we saw: white rhinos, giraffes, kudu's, nyala, impala, vervet monkey and some owls. In Mhalaslle Hide we saw several large elephants drinking including a BIG TUSKER. The hide is specially made for researchers and tourists, so you have the possibility to spot all kinds of wildlife drinking.

3 19-05-2007 At 06.00h we left with our mini-hummer to the west of the park. My friend Robert thought that his long years of driving experience he could drive 80 km / h through the dusty desert sand. We slipped and crashed into the dense prickly acacia bushes. Fortunately we had no damage and we did not have any injuries. After having driven a few hours we came to our 1st leopard track what was to be celebrated with a big cigar. It is a female we call Kelly. At least we now know where to look for leopards. Female leopards have a smaller territory then males, plus there could be cubs with the female leopard. Our end goal is to collar a female leopard that we can track for a few years to collect data and learn more about the Tembe leopards.

Day 4 20-05-2007 Other volunteers from the research camp are increasingly interested in our project, because we will soon have 2 cars available: a small Suzuki jeep and an old Big Game Drive Vehicle. We can use both for our project and for the night and the big Chevrolet jeep. Last night 2 ladies asked us if they could join us on the road to find tracks. So we left at 5.45 pm to where we last had seen leopard tracks. After a few km our car came to stand by for any reason whatsoever. We realized that we had a serious problem. Nobody is awake so early so we could not use the radio, and the phones do not work through the dense bush. We sat in an open vehicle and were on 400 meters of the relative safety of the water tower. We decided to leave the car and walk to the tower and wait for help. We saw traces of elephants and lions, but the trip went smoothly. It was suspiciously quiet we found. After one hour the rangers arrived and brought us back to camp. First they checked if there were no lions in the area. The 2 large males Mhabulu and Mhabala were according to the recipient on the very spot where our car crashed, that was for us quit a shock. We walked by them without seeing them.
Day 5 21-05-2007 We have found no trace today, it was a bad day for us. The nights are suddenly much colder than before, probably because the air is clearer. We have windows but no screens and there is no heating so it is quite cold in our room. In the afternoon Robert and I practiced kickboxing in the room.

Day 6 22-05-2007 We slept in after an exhausting night. Just before I would be writing these days we are called away for a "lion up call" which means that some lions are drugged for research. Together with our Zulu ranger Derreck we try to lure the lions with giraffe meat. We’re sitting in a truck with in which the shooter is. We know the lions are close because they are fitted with radio collars. But maybe they’re not hungry or scared of all the vehicles. We don’t see any lion and so there is no darting tonight.

Dag 12 26-05-2007 Om 7 uur gaan we op girafjacht!!! We rijden met Brent, een jager van 27 jaar naar the Bush op zoek naar een donker mannetje en een jong dier. Ze worden geschoten omdat er teveel giraffen zijn in het park. Het vlees wordt verdeeld onder de Zulu’s en de huid wordt meegenomen door een taxerdemist om het op te laten zetten. Na een tijdje vinden we een donker mannetje en na een enorme knal wordt het lange dier geveld. Precies in de kop vlakbij de ogen is de kogel er in gegaan. Het slachten gaat snel en duurt maar een uur. Alleen het vel en de benen worden meegenomen, de rest is voor de dieren. We reden verder met Hendrik, de man die het vel prepareerd om een jong dier te schieten. Hij reed nogal hard waarop ik achterover van de bakkie afviel. Gelukkig had ik niks en konden alle Zulu’s weer even om me lachen. Toen we een jong dier in het vizier hadden kregen we een platte band. Het was de kans om te ontsnappen voor het dier maar het bleef gewoon staan en kreeg een kogel in het hart waardoor het nog zo’n 500 m rende en daarna neerviel. We namen het dier in zijn geheel mee achterop de bakkie. Het viel nog niet mee om het 350 kg zware dier mee te krijgen naar de slachtplaats. We vulden 2 emmers met ingewandne en bloed om een geurspoor te maken voor de luipaarden. We kregen ook girafbiestuk mee voor op de BBQ om te braden wat als taaie biestuk smaakte. We hebben van de parkmanager te horen gekregen dat we 2 of 3 dagen naar Phinda mogen om daar van alles bij te leren over de luipaarden. Dit is natuurlijk een hele grote eer voor ons. We worden gebracht en opgehaald per helicopter die in het park is om olifantgenvrouwtjes te voorzien van anti-conticeptie omdat er al erg veel olifanten in het park zijn.

Dag 13 27-05-2007 Vandaag zijn we samen met de Nederlandse vrijwilligster Fidessa Derksen een grote tocht door het park gaan maken. Eerst hebben we onze normale ronde gemaakt en daarna zijn we naar het swamp gereden om daar de weg te leren kennen. We kwamen een witte neushoorn, genetkat, gnoes, leeuwen, watervaranen en alle antilope-achtige tegen. Een stuk verdr kwamen we langs olifanten en 200 m verder stonden er nog meer. We konden doorrijden of teruggaan wat beide best gevaarlijk was omdat ze al dicht bij de weg stonden. Na 4 keer op en neer gereden te hebben, wat de olifanten zwaar pissed maakte besloten we toch maar terug te gaan op volle snelheid terwijl ik en het meisje knielend op de open bakkie zaten. We hebben het dijbeen van een olifant gevonden van 1,50 m lang en zo’n 35 kg zwaar, wat we voor gewichtheffen gebruiken. Dag 14 28-05-2007 Om 4.45 u. stonden we vandaag op. Samen met de Britse vrijwilliger Dan zijn we onze ronde bij de watertoren gaan doen. We hebben sporen gevonden van een spotted hyena. Dit is heel bijzonder, omdat er maar een paar van in het hele park zijn. In de middag hebben we een bloedspoor gemaakt van bloed en ingewanden van de geschoten giraf. We hebben Derrecks jeep gebruikt en op het einde snapte de ranger pas waarom. De auto was bedekt met rotzooi en een enorme stank. Gelukkig kon hij er wel om lachen. Op de plaats waar we het spoor trekken bevinden zich nu een mannetje en vrouwtjes luipaard. Na 2 40l emmers van bloed en rotzooi te hebben verspreid stuitten we op een Big Bull Elephant. Deze vond het schijnbaar leuk om doelloos midden op het pad te gaan staan, en kwaad werd omdat we er langs wilden. Gelukkig zag hij dat er 2 Hollanders op de bakkie stonden en ging er als een haas vandoor. We hebben de darmen, nieren en longen van de giraf opgehangen in een geschikte leopard boom. Het was Robert’s eer deze te bevestigen. We hebben de grond om de boom geëgaliseerd zodat we de volgende dag aan de sporen kunnen zien welke dieren er heben gelopen. Er is een nieuwe vrijwilliger in het kamp gekomen uit Nederland. Zijn naam is Bart-Jan uit Amsterdam en is de grootse neurd die je ooit gezien hebt. Zelfs de Britten mogen hem niet, dan is het wel heel erg.

Dag 15 29-05-2007 Vandaag sttonden we om 5.30 u. in de Bush. We hebben het aas gechekt maar er zijn nog geen sporen te zien. We zijn een rondje gaan rijden bij Maghasela hyde, waar veel olifanten te zien zijn. Rondom de poel is totale verwoesting. De olifanten hebben alle bomen gesloopt en alles ziet er dood en droog uit. Er hangt een grimmige sfeer omdat je geen dieren ziet of hoort maar weet dat e elk moment een agressieve olifant op de weg kan staan. Verder rijdend komen we langs de afrastering, waar eerst een aantal stroomdraden staan en na 3 m een 4 m hoog hek met de meest scherpe prikkeldraad. Na een paar km zien we een hutje gemaakt van zeil en rotzooi net buiten het hek. We denken dat het stropers zijn die het park proberen binnen te komen. Als er stropers in het park zijn is het erg gevaarlijk voor mens en dier omdat ze niet zullen twijfelen om te schieten. De rangers hebben dan ook liscence to kill. In de avond konden we geweer en mitraileur schoten horen. Op de radio konden we niet horen wat er gebeurd omdat de stropers die af kunnen luisteren.

Dag 16 30-05-2007 Robert is foto’s gaan maken van de zonsopkomt op de watertoren. In plaats van tv kijk je in Afrika naar de zonsopkomst/ondergang. Terwijl Robert wacht tot de zon te zien is ga ik off road met de auto om te kijken of ik sporen kan vinden van de leopard Kelly die in de buurt rondloopt. We moeten al om 7 u. terug zijn omdat de auto wordt gemaakt, hij start slecht en raakt snel oververhit. In de avond is er een nieuwe lion call up. We snellen naar het gebied waar al een nyala als aas klaarligt. Onderweg staan er nog 3 olifanten op de weg en gaan zonder veel paniek opzij. Na 2 uur wachten in een open vehicle, bina te zijn aangevallen door een black rhino besluit Derreck met de spotlight te schijnen op een verdachte donkere plek wat lijkt op de black rhino. Het zijn echter de zwarte manen van een van de mannetjes leeuwen. Ze staan 400 m achter de auto en we zagen ze niet in het donker. Onze auto stond in de weg en de leeuwen durfde er niet langs. We reden weg waar Robert en ik erg van baalde. Na nog een uur wachten zijn 2 mannetjes en 1 vrouwtjesleeuw verdoofd. Veel mensen van het park zijn aanwezig waaronder ook een filmploeg. De leeuwen zijn enorm groot. De manen van de manntjes mogen we niet aanraken, als je daarna contact hebt met je mond of ogen sterf je hoogswaarschijnlijk aan een bacteriele infectie. Na wat spuitjes en checks is alles al na een kwartier voorbij. Wij moeten nog 2,5 uur wachten tot de verdoving is uitgewerkt aangezien er geen tegengif wordt gebruikt. We vielen in slaap en oppeens duikt er een enorme olifant naast de auto op. Stel je maar eens voor dat je ligt te slapen en oppeens staat er een olifant op 4m van je af!!! We joegen hem weg want de leeuwen waren nog verdoofd en de olifant zou ze kunnen verwonden. Als we terug zijn drinken we nog wat en zijn de Britten erg zat. Om 3.00 u. gaan we naar bed na een lange unieke dag.

Dag 17 31-05-2007 Vandaag hebben we uitgeslapen tot wel 9.00 u. Onze jeep is in de werkplaats dus we kunnen niet veel meer doen dan typ en schrijf werk. We hebben de film Gladiator gekeken, echt een film voor als je in de Bush zit!!! Ernest heeft bewegingscamera’s voor ons gekocht die erg goed werken. We gaan ze binnekort testen op de paden die de leopards gebruiken. We moeten ook nog een motion light hebben aangezien de camera s’nachts niet werkt. Ook wel leuk voor in de douches te hangen. Vanavond eten we bij de lodge en krijgen plaatselijk wild voorgeschoteld. We gaan binnekort naar de parkmanager om te vragen wanneer we naar Phinda vliegen. We hebben er echt zin in!!!

Dag 18 1-06-2007 De auto is nog niet gemaakt dus we slapen uit tot een uur of 8. Later deze dag krijgen we de Korando jeep ter beschikking. We hebben de hele dag weinig speciaals gedaan. Ik ben maar wat met de pangala (groot kapmes) gaan hakken, tot ik samen met de Britten en onze ZA Clint naar de plaatselijke town Mhkuzi gegaan ben om boodschappen te doen. Het was een half uur rijden op een tarroad vol gaten. De plaatselijke bevolking maakt er expres gaten in om de auto’s langzamer te laten rijden (op een weg waar je 120 km/h mag) om te bedelen om geld. Eenmaal aangekomen in de town voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. Er waren alleen maar negers en ik heb wel geteld 4 blanken gezien. Het was ook erg druk in de Spar waar wij de boodschappen deden. Ik heb wat eten, drinken en deo gekocht. Het duurde zeker een kwartier voordat ik aan de beurt was. Bij de uitgang wordt gecontroleerd De mensen moeten voor elk klein klusje dat ze voor je doen een fooi hebben zoals: op je auto letten, tanken etc. Wel wordt alles voor je gedaan, voor het tanken hoef je niet eens meer je auto uit. We hebben in een zwaar bewaakt drankhuis Hunter’s Gold gekocht, het is een soort cider bier wat erg goed smaakt. Daarna zijn we bij Steers (soort MAC) gaan eten wat beter was dan de MAC. Clint haalde wat kokosnoten uit de bomen die langs het tankstation stonden en best goed smaakte. Op dit moment begint het te regenen. Niet te geloven dan zit je in fucking Afrika en dan regent het!!! Het blijft wel warm dus er is een benauwde lucht. Bij een van de kraampjes langs de weg heb ik wat kettingkjes gekocht gemaakt van money orange een soort vrucht waar figuurtjes uit worden gesneden.

Dag 19 2-06-2007 Vandaag is weer erg regenachtig, en saaie dag. We zijn bezig te leren hoe de motion camera werkt. We gaan hem plaatsen op een van de paden waar we regelmatig sporen van de leopard zien. Als we nu nog een motion light krijgen kunnen we ook s’nachts foto’s maken. De gekko’s komen door het slechte weer de kamer binnen. Het zijn een soort van hagedissen die op alle muren blijven kleven met hun pootjes. Ze zijn heel mooi en eten alle insecten op dus ze kunnen gewoon binnen blijven wat in elk huis heel normaal is. Verder kijken we wat films en wachten we tot de regen afneemt.

Dag 20 3-06-2007 Vandaag zijn we er toch maar op uit gegaan met de jeep. We vertrokken om 5.45 u. wat voor ons laat is. Helaas hebben we geen sporen gevonden, wat ook niet gek is na al die regen. De dieren verschuilen zich behalve de giraffen die 4 m van de weg af stonden en ik zag ze niet!!! De rest van de dag hebbenw e maar wat proberen te slapen omdat we vanavond de hele nacht willen rondrijden op zoek naar de ongrijpbare leopard. Om 0.00 u. vertrokken we na de film The Last Samoerai. Na een paar uur gerden te hebben stuitten we op 2 honingdassen wat erg bijzonder is. Ze liepen samen over de weg, waarschijnlijk een male en female. Ze liepen best hard. Wij rden 40 km/h en ze lipen nog voor ons uit. Na ze ongeveer 100 m gevolgd te hebben renden ze de Bush in. Na een tijdje merkte ik dat de spotlight zwakker werd. Ik deed de motor uit omdat er misschien een of andere storing was, waarop de auto niet meer startte. Daar stonden we dan alweer om 0.30 u. in de Bush. Na een half uur proberen gaven we het op en belde de ranger Derreck om ons op te pikken. Na een kwarrtier uitleg dacht hij wel te weten waar wij ons bevonden. We lieten de auto achter en rden met 75 km/h door los zand terug naar huis. Onderweg zagen we nog een stekelvarken wat met opgestoken stekel in de berm liep. Het zijn hele mooie dieren die zwart/wit zijn en met de grote stekels echt unieke dieren zijn.

Dag 21 4-06-2007 We moetsen vandaag na 4 uur slaap om 6.40 u. alweer paraat staan voor de ranger die ons de vannacht had thuisgebracht. De auto hadden we midden op de weg laten staan want we hadden geen sleepkabels. Robert en ik waren bang dat de olifanten er iets mee zouden doen maar volgens Derreck zou dat niet gebeuren. Toch waren we bang dat we de auto in de boom zouden zien hangen. Leg dat maar eens uit aan de parkmanager!!! Gelukkig was er niks aan de hand, en met behulp van jump kabels startte de auto weer. Net na het starten hield de zulu de kabels tegen elkaar waardoor Robert een vonk kreeg en zich helemaal rot schrok. We zijn daarna naar de werkplaats gerden om Big Nick te spreken over ons verblijf in Phinda. Helaas kon hij ons niks vertellen en moest ook wachten op een telefoontje. De rest van de dag hebben we wat geslapen en wat trainingen gedaan. In de middag kwam Nic van Jones (proffesional Big 5 Hunter) ons bezoeken en helpen met het ophangen van een nieuwe bait voor de leopard. We hebben een girafbeen in de boom gehangen waar eerst de ingewanden waren die de leopard bekeken heeft. Waarschijnlijk was het zelfs voor hem te smerig. We hebben de oude rotte ingewanden die ongelooflijk stonken gebruikt om een geurspoor te maken. We zijn in de avond na een voorstelling van zulu dansers op drivegegaan in een nieuw gebied maar helaas niks gezien.

Dag 22 5-06-2007 Vandaag hebben we gekeken of er al iets bij de baits was geweest. We hebben geen leopard sporen gevonden maar wel hyena sporen. De hyena is op de geur van het vlees afgekomen. In de middag zijn we met Nic van Jones naar de werkplaats gereden om een zebra aan stukken te hakken die gestoreven is tijdens de game capture. We gaan de stukken vlees gebruiken als aas. De zebra was drachtig van een jong dier. We hebben het dode jong gebruikt om een geurspoor te maken. We hebben nu in 3 verschillende bomen aas opgehangen in de hoop de leopards te lokken. We hebben de 35 kg zware stukken in de bomen gehesen en bevestigd met staaldraad. Robert heeft het rughaar van de jonge zebra eraf gesneden om er een mooi souvenir van te maken. Het ligt nu in het zout om zoveel mogelijk vocht op te nemen. Ik heb in de werkplaats een oud krokdillenvel gevonden en er wat schubben af gehaald. De schubben zijn van bot terwijl iedreen dacht dat het kraakbeen was. Ze zien er best vet uit en ik ga proberen er een ketting van te maken. In de avond zijn we onze nieuwe ronde gaan rijden maar er was niks boeiends te zien. s’Avonds toen we terugreden meende ik in het gelige licht van onze auto mensen te zien. Toen we dichterbij kwamen zag ik dat het de benen waren van een enorme olifant. De lampen stonden laag gereicht dus de rest van het lijf zag ik niet in het donker.

Dag 23 6-06-2007 Na een rondje te hebben gerden in het nieuwe gebied met Kara en Fidessa gingen we onze baits checken. De leopards hebben blijkbaar geen honger want ook vandaag geen sporen te zien. De hyena loopt de heel tijd rond lopen met kwijl in zijn bakkes maar kan niet bij het aas. We gaan proberen de hyena te spotten als we een watch houden op de watertoren. Dit kan niet zo moeilijk aangezien we elke dag sporen vinden van het dier dat op zoek is naar ons aas. Deze zal ook heel wat makkelijker te vangen zijn dan de schuwe leopards maar de leopards gaan voor de hyena vangst. Op de terugweg reed ik met 50 km/h (wat in het park rdelijk snel is) over het zachte zand toen ik oppeens zo’n 30 m voor me een slurf en 2 enorme slagtanden uit de bosjes langs de weg zag steken. Ik ging vol op de rem, wat de passagiers niet echt waardeerden en stond oog in oog met een BBE in musth. Als een olifant in musth is is dat erg gevaarlijk, want hij is dan bronstig en erg aggresief. Je kan het herkennen aan de oliachtige vloeistof die uit klieren van de slaap stroomt. Musth komt van must en betekend MOET. De olifant zal dan ook alles naar zijn zin willen heben en zeker geen auto die op zijn pad staat. Na wat bluffen en dreigen en achteruit gerij van mij liep het grote dier gelukkig de bush in. In de middag ben ik met Bongani en Bart-Jan naar de lokale town (Mkuzi) gegaan om wat souvenirs en boodschappen te doen. Ik voelde me erg bedreigd aangezien we de enige blanken waren tussen de zwarte mensen massa. Je wordt aangekeken alsof je een fucking aliën bent. Ik heb nog wat kettingkjes voor R10 (€1) gekocht en ga ze verfraaien door er wat tanden en zaden aan te hangen. Na wat gelopen te hebben stuitten we op 2 oude zulu vrouwen die ons bananen aan probeerde te smeren. Ze vervloekjten ons volgens mij op harde toon totdat Bart-Jan zei: Sawubona Bonjani wat betekend goededag, alles goed? Waarop de vrouwen schrokken en dachten dat we zulu spraken en zeiden snel heel vriendelijk wenamjani (alles is goed en met jou?).

Dag 24 7-06-2007 Na alle 3 de baits gecontroleerd te hebben en ons spoorloze rondje te heben gereden, zijn er nog steeds geen sporen te zien. Clint is vandaag 24 jaar geworden wat gevierd wordt met een braai en feestje. Het moet om 22.00 u. Al stil zijn (wat nooit lukt) want de bush is doodstil dus je hoort aan de andere kant van het park ons feest nog. De drinkspelletjes van de Britten zijn wel lachen maar het is niks voor ons nuchtere Hollanders. Na wat aangebrande kip en hamburgers begon het feestje in de vorm van veel bier drinken. Robert en ik drinken vrijwel alleen Hunter’s Gold/Dry. Het een een soort appel cider wat echt heel goed te drinken is. De andere sterke drank is ook fruittig en niet zo goor als de rotzooi in Nederland. Het feestje stratte om 17.00 u. En om 23.00 u. hield ik het voor gezien.

Dag 25 8-06-2007 Vanmorgen ben ik alleen de baits gaan checken om 5.30 u. om te kijken of mr. Leopard was langsgeweest. Bij de laatste bait vond ik veel sporen van een grote mannetjes luipaard REES (Erik Schram, Robert Euwe). Hij had een groot stuk vlees gegete en proberen zijn geur te bedekken door gaten te graven in de grond. Nic van Jones kwam ook kijken naar de bait en was erg enthousiast. We hopen dat het dier nog vaker terugkomt zodat we hem kunnen voeren. We laten het bait nu nog 1 dag hangen en verversen het daarna. We gaan ook een nieuw geurspoor maken van de ingewanden van de zebra die is gestorven. Nic gaat 2 weken weg dus we willen resulaat hebben voor een goede indruk als hij terugkomt.

Dag 26 9-06-2007 We hebben ons schema aangepast en staan voortaan om 4 uur op. Na de rondes gereden te hebben en baits gechekt vertrokken we met de hele groep om 8.00 uur naar Mozambique. Na een half uur aan de grens te hebben gestaan, €17 te hebben betaald en vele vele stempels later stonden we op Mozambicaanse grond. De hoofdweg bestond uit een zandweg met enrome kuilen en alles was dor en droog. Er is geen signaal voor je mobiel en er is maar 1 krakende radio zender. Overal langs de weg wonen de mensen in krotjes en verkopen bossen hout. Sommige verkopen meubels van gevlochten riet die er best cool uitzien. Clint heeft nog een slang (moli snake) gevangen die achteraf toch niet giftig bleek te zijn. We gingen naar een strand restaurant wat echt pal aan het strand zat. Het zag er prachtig uit. Blauw water en schoon zand en vooral was er geen mens te zien. Het water was warm en de golven best hoog, net een paradaijs. De drankjes die op de kaart stonden waren echter wel modern zoals: sex on the beach, blowjob, liquid cocaine etc. De vrouwen hebben wat van de drankjes gehad maar ik hield het maar bij een biertje. In de middag gingen we naar een visrestaurant vlakbij. We hebben er elk 1 kg prawns (garnalen) gegeten, wat goed te eten was. Om 16.00 uur vertrokken we weer omdat de grens al om 17.00 uur sluit.

Dag 27 10-06-2007 Om 4.30 uur checkten we de baits en reden een mooie route tussen bomen wat leek op een oerwoud. De eagles waren de enige die van ons aas hebben gegeten en hadden een mooie veer achter gelaten die nu op mijn hoed zit. We proberen elke dag wat te slapen want een paar uur per nacht slaap is echt niet goed voor je. Ik heb nog nooit zulke enorme wallen onder mijn ogen gezien. We hebben 1 van de baits vervangen voor eens vers stuk vlees. Het ligt in een boomvork en we hebben het opgetakeld met de auto door het touw aan de trekhaak te bevestigen. In de tussentijd had een leopard het aas al geroken want toen we terugrden stonden er verse sporen op de weg. We waren dus echt heel dichtbij. We hebben een motion camera op het pad gehangen maar helaas geen foto’s van leopards.

Dag 28 11-06-2007 Om 4 uur stonden we vandaag weer op. Na een paar uur gereden te hebben was het tijd om de verrote organen en rot vlees te dumpen op grote afstand van ons aas. We zijn om 13.00 uur naar Wayne Mathews (ecoloog) gereden om te vragen hoe het zit met ons verblijf in Phinda. Hij zei dat het nu elke dag kan zijn dus we wachten maar weer af. Na wat geslapen te hebben gingen we eten en vonden op de picnick tafel een praying mantis (bidsprinkhaan). Het is een groot groen insect van 12 cm en met enorme kapmessen als poten om een prooi te vangen. Toen Robert het dier wou paken sprong het richting zijn gezicht en heb nog nooit zo’n raar geluid uit zijn mond horen komen ( waaooouu). De rug van het dier was precies hetzelfde als dat van een blad, er was zelfs een bladnerf te zien. Morgen gaan we naar het noorden om daar een geschikte boom uit te zoeken om aas op te hangen. We willen ook een plaatselijke ranger trainen om te leren aas op te hangen en sporen etc. te noteren wat hij dan weer aan ons kan doorgeven. Toen we in het donker naar de lodge reden om wat diesel te halen voor de jeep stak er een jonge nyala over die ik vol aanreed. Ik reed 40 km/h maar het dier stuiterde toch een eind van de bullbar af. Het was niet dood en ik had geen mes bij dus ik reed er maar een paar keer overheen. We hebben het maar in de bsjes gesleept voor de leeuwen. Gelukkig heeft de auto geen schade en we zeggen tegen niemand maar iets.

Dag 29 12-06-2007 Vandaag zijn we naar het noorden van het park gereden om te kijken of zich daar de onvindbare leopards schuilhouden. Na een lange tocht van bijna 2 uur door modder en woestijn kwamen we in het noordelijke gedeelte aan. Dit is het wildste deel van het park, veel dieren houden zich hier schuil en er komen weinig mensen. Toeristen zijn zelfs niet toegestaan in het noorden vanwege het gevaar van olifanten etc. We zijn door het moeras gereden wat je je moet voorstellen als een enorm rietveld in verschillende kleuren en kilometers lang. Bij de stenen brug waar we over heen zijn gegaan leeft een paartje watervaranen, dit zijn een soort hagedissen van 1,5 m lang die allerlei ongedierte eten. Na een tijdje kwamen we aan bij Ponweni Hyde, een soort uitkijkpost over open water waar krok’s en stuff te zien zijn. We reden terug en gingen de weg in waar een bord staat: NO ENTRY! Dat zijn de perfecte wegen voor ons, omdat er veel dieren lopen maar weinig mensen komen. Na een tijdje rijden kwamen we de 1e leopard tracks tegen. Het was een vrouwtje wat vorig jaar jongen heeft gehad in hetzelfde gebied. Ongeveer 250 m van de sporen hebbenw e ene geschikte boom gevonden om een bait op te hangen. We hebben met de parkmanager Big Nick om een nyala in de boom te hangen. Hij vond het goed en morgen ligt er voor ons een jonge nyala op de slachtplaats. In de middag zijn we naar Ndumu (nabij gelegen wildpark) gereden om daar rond te kijken. Het heeft ook een groot moeras en een soort van regenwoud met enorme oude bomen. Op ons pad kwamen we een hangbrug tegen die over een riviertje ging met nijlpaarden en krokodillen. Het zag er precies zo uit als in de film, alleen Tarzan ontbrak nog. De dieren zijn veel minder schuw dan in Tembe, waarschijnlijk komt het doordat het veel opener is en de dieren de mensen veel meer zien. We reden verder naar een meertje waar onze rangers een watervaraan probeerde te vangen bij de rivier die vol zat met krok’s en hippo’s. Er zitten veel tijgervissen en hangen nesten van wevervogels boven het water. De plaatselijke ranger heeft Robert en mij gevraagd om 1 of dagen een gamecount te komen doen en een dagje op meerval en tijgervis te vissen. Dit slaan we natuurlijk niet af op zo’n mooie plaats. We zijn naar de slachtplaats van het park gereden wat vol lag met nijlpaarden en krokodillenschedels. In de huidenhut moesten we oppassen want schijnbaar woonde er een Egyptische cobra tussen de antilope huiden. Na wat hutjes bekeken te hebben reden we terug naar ons Tembe Elephant park. Toen we bijna bij de poort waren stak er een of andere straathond over en werd door onze jeep aangerden. We zaten met 9 man in de jeep dus ik was bang dat de Engelse vrijwilliger Dann zou uitwijken en de auto zou laten tollen. We reden er dus maar vol overheen!!!

Dag 30 13-06-2007 Om 6 uur vanmorgen lag er een versgeschoten nyala op ons te wachten op de slachtplaats. Het dier had de kogel in de kop gekregen en was bedekt met teken die zodra wij het dier aanraakte meteen op ons oversprongen omdat de nyala al koud was. We wilden een andere route rijden naar het noorden in de hoop wat nieuwe wegen te zien en later een stuk af te snijden. Na een paar uur getourd te hebben kwamen we langs een oud rangerkamp en uiteindelijk bij een touwbrug die over het moeras liep. Sommige planken waren al gebroken dus we moesten uitkijken dat we niet als ‘croc dinner’ zouden eindigen. We vonden vlakbij nog een grote buffelschedel die we als decoratie voor de jeep hebben gebruikt. Helaas vonden we geen oude weg die er wel moest zijn volgens Clint. We moesten dus helemaal terugrijden en de nyala begon ondertussen behoorlijk te stinken in de achterbak van de chique’ste jeep van het park. We kwamen nog olifanten en buffels tegen die erg dichtbij kwamen en waarvan we mooie foto’s hebben. Eenmaal aangekomen bij de aasboom hebben we de 40 kg zware nyala de boom ingehesen met veel moeite. Ik heb de buik opengesneden en de ingewanden eruit gehaald om een geurspoor mee te maken. Na een hoop gesleept en gedoe hing het dier eindelijk in de vork van de grote boom. Toen we terugreden kwam een jong wrattenzwijn ons tegemoet gerend wat we niet echt begrepen. Na de bocht om te zijn gereden begrepen we het. In het midden van de weg stond een van de grootste mannetjes leeuwen van het park: Mhabudu. Hij keek ons aan met een blik van ‘jullie pak ik nog wel een keer’en verdween daarna in de bush. In de avond gingen we terug om in de hyde te blijven slapen. We kregen de grote Toyota Landcruiser genaamd de ‘zebra’ want deze zou beter zijn dan de Korando. Na te zijn weggereden van de lodge zijn we samen met Dann naar de hyde gereden. Onderweg zagen we iets rennen wat op een zwijn leek en Robert reed het bijna aan. Het bleek een bruine hyena te zijn. Dit is echt heel bijzonder aangezien het dier in 1998 is vrijgelaten en daarna pas 6 keer gezien. Wij voelen ons dus zeer vereerd. Verder zagen w nog een vrij tam stekelvarken wat met de auto meeliep. Na wat kletsen en drinken in de hyde zagen we vreemde lichtflitsen boven het moeras. Het was geen bliksem en ook geen zaklamp. Misschien was het iets van een vallende ster maar het gebeurde elke 10 min. En het hele moeras werd verlicht dus wie weet wat het was?

Dag 31 14-06-2007 Na wakker te zijn geworden met het mooiste uitzicht ooit en zonder ‘lion attacks’ hebben we een ontbijt gemaakt van granen, melk en yoghurt. Om 8uur wilden we vertrekken maar helaas startte onze o zo geweldige jeep niet door de lage accu. Dit is al de 3e auto waar we problemen mee hebben. We probeerden de auto een heuvel op te duwen om hem te jumpstarten. Helaas was de 2000 kg zware auto te zwaar voor ons. We probeerde de jeep met de sleepkabel aan een boom te bevestigen en hem dan via de kabelmotor de heuvel op te trekken. Helaas was de accu helemaal leeg voordat de kabel zelfs maar strak getrokken was. Na uur wachten kwamen er 2 achterlijke zulu’s ons redden. Ze hadden de meest gare jeep meegenomen en het lukte in eerste instantie niet om onze jeep weg te slepen. Na wat meer gas en slippende wielen lukte het gelukkig wel. Na een hoop thank you very much vertrokken we naar ons bait om te kijken of er iets geweest was.

Dag 32 15-06-2007 s’Morgens vroeg vertrokken we zoals elke dag om 6 uur om onze ronde te doen. Bij het aas bij de watertoren is de vrouwtjes leopard de boom ingegaan maar heeft alweer niks gegeten. We denken dat het aan het soort vlees ligt. Nu ligt er een giraf been, maar misschein dat een hele nyala beter is. We hebben de parkmanager Big Nick dus maar gevraagd of hij even een nyala neer wil leggen. Wayne, de regionale ecoloog heeft contact gehad met Phinda over ons project. We kunnen waarschijnlijk maandag een paar dagen naar Phinda om daar wat bij te leren over de leopards. Maandag vertekken ook 5 vrijwilligers van ons kamp: Kara, Dann, Jenny, Maria en Fidessa. Het was erg gezellig met deze Britten en we zullen ze zeker ook gaan missen. Het was altijd erg luidruchtig in de avond maar de stilte is ook niet alles. Morgen hebben we een afscheidsbraai midden in de bush, dat zal wel lache worden. Robert en ik hebben deze avond gekookt, en natuurlijk zat er een grote biefstuk bij met wat rijst en boontjes. Ja ja, we worden nog echte chefs hiero!!! Na het eten gingen we op drive om te kijken of er iets aan het aas zat te knagen, maar toen we onderweg waren voelde ik me niet goed en zijn we dus mar terug gereden. Ik had tijdens het eten wat rijst in mijn neus gekregen (vraag niet hoe) maar dat kon het niet zijn. Ik was wat misselijk maar het was niks bijzonders.

Dag 33 16-06-2007 Vanmorgen was ik nog steeds wat ziek en ben dus maar tot een uur of 10 in bed blijven liggen. De rest van het kamp ging met Clint naar zijn nieuwe park: Nu sutu Corge, waar hij parkmanager van wordt. Hij heeft ons al uitgenodigt om volgend jaar een project bij hem te komen doen. Ik ben samen met Kara, Daan en Fidessa in de middag naar het kleine zwembadje van de lodge gegaan om wat te relaxe en voelde me daarna al een stuk beter. Om Robert voor de gek te houden had ik een engels smsje gestuurd met de tekst: We’re with eric at the office because he’s really not feeling well, maybe we’ve to go to the hospital. Een paar uur later kreeg ik een berichtje terug met: serious, is it bad? I come back as soon as possible. Ik dacht dat hij er niet in zou trappen maar blijkbaar wel. Hij had 40 sinaasappels voor mij gekocht voor extra weerstand!!! Wat ik natuurlijk erg waardeerde nadat ik zei dat er niks aan de hand was. Na deze zin te hebben getypt hoorde ik buiten wat gekraak in de bush. Gewoonlijk zijn het apen totdat ik een boom hoorde afbreken en keek Ariol aan en zei: That’s not a monkey!!! We gingen kijken en het was een grote olifant die tegen het hek van ons kamp stond te eten. We waren echt op 7 m afstand en het enige wat ons scheide was een stukje gaas. Hij was zo groot dat als we met 2 man op elkaar zouden staan er nog lang niet boven uit zouden komen. Hij was best relaxed maar na een tijdje vond hij dat we genoeg hadden gezien en dreigde met zijn slurf en oren. We trokken ons terug en Robert heeft wat mooie shots kunnen maken met de videocamera. In de avond gingen we naar de picnickplaat genaamd: Mnungu picnicsite. Voor vertek vroeg ik Robert of hij wist waar het was en na een overtuigend JA, reden we aan. Na 1,5 uur gereden te hebben was Robert toch niet meer zo zeker dat hij de weg wist. We reden terug naar het researchkamp om een kaart te halen en na nog eens 1,5 uur gereden te hebben kwamen we aan op de braaiplaats. Na wat gedronken te hebben kregen we kip te eten. Ik heb werkelijk nog nooit zulke rauwe kip geproefd, het was echt niet te eten. We reden dus maar terug in een collonne van 2 jeeps achter elkaar. Ik knalde bijna tegen d reet van een olifant aan omdat het licht van de ogen niet hoog genoeg komt voor de ogen en er dus geen reflectie is. Het dier stond 1m langs de weg en we konden gelukkig op tijd wegkomen. Toen we verder reden rende er een stekelvarken over de weg wat Clint wou vangen. Ik rende met hem mee en hij trok er een stekel uit als souvenir. Stel je voor: Je rent s’nachts in de Afrikaanse bush met je zatte kop achter een stekelvarken aan te rennen voor een stekel!!! Niet iets wat je iedere dag doet denk ik.

Dag 34 17-06-2007 Vanmorgen ben ik de baits gaan checken bij de watertoren, het klote beest is alweer voorbij het aas gelopen. Rond een uur of 8 ben ik weer naar bed gegaan. Om 10 uur kwam Robert me wakker maken en hebben we steaks als ontbijt gemaakt. Om 12.30 u. vertokken we naar de werkplaats om nog wat spullen op te halen om nieuw aas op te hangen. Om 13.00 u. hebben we met Big Nick afgesproken bij de watertoren. Hij neemt een vers geschoten nyala mee die we in de boom gaan ophangen. Na een geurspoor te hebben gemaakt van een oud bait wilde Robert de Suzuki achteruit de heuvel oprijden. De auto dacht daar anders over en de aandrijfas van de 4 weel drive brak af. Na het oude aas te hebben verwijderd, wat onder de maden en andere zooi zat hingen we de nyala in de boom. Big Nick heeft ons uiteindelijk teruggesleept omdat je met 2 weel drive echt geen meter vooruit komt in het zachte zand. We hebben maar een andere jeep gehaald om het rotte vlees te dumpen. We hebben de mensen van Phinda opgebeld om te vragen of we konden komen. Hij was erg geintresserd in het project en we kunnen binnekort en paar dagen langskomen als ze een leopard gaan verdoven, dus we zitten echt de dagen af te tellen. Vanavond is het de laatse avond met onze Engelse vrienden. Morgen komen er als het goed is 2 nieuwe vrijwilligers: een Nederlandse en een Amerikaans meisje. In de nightdrive kwamen we nog een stekelvarken tegen wat Robert wou ontdoen van een stekel. Hij bleef rustig staan en zo kon Robert een stekel pakken. Ik wou dat natuurlijk ook proberen maar in plaats van te blijven staan rende hij ervandoor. Ik ging er natuurlijk achteraan totdat hij in revurse ging en een stekel in de zool van mijn schoen stak in plaats van mijn been. Ik heb dus een mooi souvenir wat het dier zelf aan mij heeft gegeven.

Dag 35 18-06-2007 Om 8 uur in de morgen vertrokken bijna alle Engelse vrijwilligers. Het is erg jammer dat ze weggaan want we hadden het met zijn allen echt heel gezellig. Er is 1 meisje dat achterblijft, wat voor haar best klote is tussen alleen maar mannen denk ik. Het eten is bijna op maar donderdag komen er nieuwe boodschappen als het goed is. Met 10 man gaat het eten er echt zo snel doorheen. Nu zijn we nog met 4en en de huishoudster is 5 dagen met vakantie. Dit wordt dus een zware week voor ons qua eten en huishouding. We eten wel elke avond in de lodge wat wij natuurlijk helemaal niet erg vinden. In de middag zijn we naar het Noorden gereden om de baits te checken. De ongruipbare leopard heeft niks van het aas gegeten maar we hebben wel sporen gevonden die we 4 km hebben kunnen volgen waardoor we een beter beeld van het territorium krijgen. Na een tijdje rijden besloot ik op het dak van de jeep te gaan zitten zodat ik beter sporen kan zien. Ik zag het spoor van een grote olifant en vroeg me af welke kant hij op ging. Op hetzelfde moment trapte Robert op de rem omdat de olifant midden op de weg stond. Hij stond achter een bocht en schrok zich dood van ons. Jammer genoeg is het zo dat als olifanten schrikken ze niet wegrennen maar aanvallen. Dat is wat deze Bull ook deed, gelukkig was het maar een schijnaanval. Hij rende op de auto af tot zo’n 15 m terwijl Robert vol achteruit reed met mij nog steeds op het dak. na 2 min. Wachten besloten we verder te gaan totdat ik de olifant uit de zijkant van de weg weer aanzagkomen. Na zeker te zijn dat het dier weg was reden we weer verder. Vlakbij ons bait staan bomen die in bloei staan waar heel veel mooie vlinders op af komen, net als de vliegen die denken dat je het leuk vindt als je in de oren van mensen zoemt!

Dag 36 19-06-2007 We zijn vandaag wat later begonnen. Om 8 uur gingen we de baits checken maar alweer geen spoor van mr. Leopard. We denken dat ze ergens anders zijn heen gegaan of een eigen prooi hebben. Gister heb ik de motion camera bij het vogelbadje voor onze kamer gezet om te testen of het goed werkt. Ik heb verschillende gekleurde vinken en een soort gele spreeuw op de foto kunnen zetten. De camera maakt ongeveer 1 foto per sec dat er beweging is. Als je de foto’s dus als diavoorstelling snel afspeelt heb je een soort filmpje. Vanmorgen heb ik de camera bij het leopard aas gehangen in de hoop natuurlijk de leopard te spotten maar vooral voor een arend die veel bij het aas zit. De camera werkt alleen overdag dus een leopard zullen we wel niet zien. Er was verder niemand in het kamp toen wij vertrokken en iemand had de deur open gelaten. Er is 1 ding wat je nooit in Afrika moet doen en dat is de deur open laten staan. Apen waren in de keuken geweest en de eieren kapot gegooid in plaats van opgegeten + onze enige olijf olie kapot gegooid wat ze waarschijnlijk weg heeft gejaagd. Ik heb ze geprobeerd te vangn met een touwtje aan een stok en dan een appel onder een krat om ze te vangen. Ze trappen er helaas niet in en pakken het aas met hun lange armen zonder onder de krat te komen. Als ze zo brutaal blijven moeten er waarschijnlijk een paar worden afgeschoten volgens Clint.

Dag 37 20-06-2007 Op onze ronde hebben we wederom niks gezien of gevonden, wl hebben we van de rangers gehoord dat ze sporen hebben gevonden vlakbij de lodge. Bij de watertoren waar eerst zoveel sporen waren vinden we nu niks meer. Ik denk dat wij of andere mensen teveel bij de watertoren rondhangen en dat ze dat afschrikt. Wel is het zo dat als wij wegrijden en er mensen 5 min. Later achter ons aan komen er sporen over de autosporen staan. Ze zijn dus heel dichtbij maar laten zich niet zien. Helaas zijn er geen foto’s van de arend bij het aas, want de batterij was schijnbaar leeg. Volgens Robert is de camera alleen voor de leopards geschikt en vindt het geen goed idee hem voor de eagles te gebruiken. De camera ligt nu op de kast en wordt niet gebruikt, terwijl we hem beter wel dan niet kunnen gebruiken. We denken er allebei anders over wat tot discussies leidt. Toen we weer weg wilden rijden van het aas startte het oude game drive vehicle niet. We moesten deze meenemen omdat de Korando bezet was. Nadat Robert een half uur geprobeerd had de auto te startten zei ik: Ik weet zeker dat als ik het probeer dat ie start. Ik probeerde de auto te starten, en natuurlijk startte hij door mijn magische handen!!! Morgen is er misschien weer een lion call up. Ze willen de leeuwin Moya en haar 3 jongen gaan verdoven en een nieuwe zender om doen.

Dag 38 21-06-2007 Om een uur of 6 van morgen hoorde ik oppeens een Zulu stem roepen ERIK!!!, ERIK!!! Ik dacht: What the fuck!? Het was Derreck die de Engelse vrijwilliger zocht die eerst langs ons sliep. Ik zei wat in het Nederlands en daarna dat Robert hem wel zou helpen. Robert was dus de lul en moest zijn bed verlaten om de hut van de jongen aan te wijzen. Om 8 uur zijn we opgestaan en hebben relaxed ontbeten. Ik heb bacon gemaakt wat de nieuwe Engelse vrijwilliger Goerge natuurlijk heel erg waardeerd. De ochtend is vrij rustig verlopen, we hebben wat plannen gemaakt om naar het Noorden te gaan. Robert heeft Tristen van Phinda opgebeld maar schijnbaar moetsen we weer een week achten omdat er een of andere mensne uit Irak kwamen. Niet echt geloofwaardig, maar ja. In de middag ben ik met Clint, Goerge, en Ariol naar de town Skama lila gegaan om wat boodschappen te doen voor de braai van morgen voor de nieuwe vrijwilligers. Er komen 2 meisjes, een Nederlandse en een Amerikaan waar we wel weer een hoop lol mee zullen hebben. Vooral al de jonge kinderen keken me erg verdacht aan, misschien omdat het leek of ik superrijk was of omdat ik een bushknife van 40 cm aan mijn broek had hangen, wie weet. Eenmaal uit de Spar te zijn gekomen heb ik van de locals nog wat sinaasappels gekocht. Ik heb 2 zakken van elk R15 (€1,5) gekocht, met daarin 40 sinaasappels. Ze zijn heel goedkoop en erg lekker, ik kreeg zelfs teveel geld terug, wat ik toch maar zei aangezein de mensen zo arm zijn als ratten. Daarna zijn we naar Kosi bay chicken gegaan. Het is een klein tentje waar ze ongeveer zoiets maken als KFC. Het is erg lekker en je kan veel eten voor weinig geld. Wel is het zo dat je als blanke dik gediscrimineerd wordt aangezien de zwarte mensen zeker de dubbele portie chips krijgen die wij hebben gekregen. Toen ik terugkwam zijn we de baits gaan checken maar alweer niks. Overmorgen vertrekken we naar het Noorden om daar een week in een verlaten rangerkamp te zitten. Het scheelt ons elke dag 4 uur rijden als we daar de baits moeten gaan checken. Als het goed is zijn er wat voorzieningen maar we zullen ons er maar niet teveel van voorstellen. Derreck kwam ons vertellen dat er vanavond een lion call up was. Ik, robert en de andere vrijwilligers zijn met de Korando jeep achter Derreck aangereden. Big Nick had als aas een gnoe geschoten die we achterin de bakkie van derreck hebben gelegd. De gnoe was zo hard geraakt door de kogel dat een van de hoorns er los bij hing. De gnoe lag met zijn poten in de lucht en toen we over de heuvels gingen leek het net of het dier achterin te zonnen lag. Eenmaal aangekomen sneden we het dier open om de geur voor de leeuwen te verspreiden. Dereck wou de lever hebben om op eten en de staart voor de plaatselijke medicijnman. Derreck trek echt zo’n grappige kop als hij met zijn handen in de buik van de gnoe op zoek is naar de lever. Na wat foto’s te hebben gemaakt hebben we het dier aan een boom vastgebonden voor de leeuwen. Derreck en Big Nick bleven bij de gnoe om te wachten op de leeuwen om ze te verdoven. Wij moesten de jeep verder weg op de heuvel neerzetten. We konden de 2 grote manntjes leeuwen horen brullen in de verte, dus we wisten dat ze in de buurt waren. Na 2 uur wachten kwam er een telefoontje dat er 11 leeuwen bij het aas zaten, en dat Nick ze elk moment kon gaan verdoven. Na nog 1,5 uur wachten belde ik op of we konden komen. Helaas werden er geen leeuwen verdoofd vanavond. Dit kwam doordat de juiste leeuwen niet bij het aas waren en er gewoon teveel leeuwen waren. Om het werk veilig te kunnen doen moet elke leeuw verdoofd worden, en met 11 leeuwen is dat niet te doen. Toen we naar de gnoe toe reden liepen er nog 3 andere leeuwen voor ons uit op de weg naar het aas waar het inmiddels erg druk was geworden. We bleven nog een kwartiertje kijken naar de etende leeuwen en reden toen terug naar huis. Na wat cornflakes te hebben gegeten gingen we naar bed.

Dag 39 22-06-2007 Vandaag zijn we alles aan het klaarmaken voor ons verblijf in het noorden van het park. We hebben alle opgeschreven wat we nodig denken te hebben voor 1 week survival: veel vlees, blikken groente, fruit, cornflakes etc. Het eten voor het researchkamp komt morgen als het goed is na een lange hongerweek. Vandaag zouden de 2 nieuw meisjes komen uit de VS en NL. Nadat alle jongens de haren hadden gekamd en deo op hadden gedaan begon het lange wachten. Na een uur kwam de dikke Mercedes S350 van Ernest het kamp binnen gereden. Alle ogen waren gericht op de passagiers maar... Helaas tot iedere jongen zijn verdriet waren het 2 Amerikanen waarvan 1 lelijk meisje die al langer samen was met de jongen. Het enige wat wij dachten was: SHIT!!! Na het gewoonlijke rondje voorstellen en verhalen vertellen staken we het vuur aan voor de braai. We hadden kip, worstjes, en butternuts (soort pompoen). De afwas konden we gelukkig voor Fakazule (ook wel fakalakka genoemd) laten staan. Zij is onze huishoudster die alles wast en schoonmaakt. Toen we naar bed gingen heb ik niet geweldig geslapen door de bushbaby’s (soort nachteekhoorns) die de hele nacht lopen te krijsen.

Dag 40 23-06-2007 Vandaag is de grote dag, we vertrekken naar het noorden van het park!!! We verblijven in een rangerkamp wat er veel beter en schoner uitziet dan waar we nu zitten. We zitten er maar met 2 man in dus het is erg stil. In het kamp staan 2 slaapgebouwen en 1 keuken/douche/wc gebouw. Je hebt ook buitendouches, waarbij je naar het hek gericht staat uitkijkend op de bush. Deze douches zijn wel vet, omdat je de dieren nat kan gooien met water, het water is echter wel koud dus je moet snel douchen. Na een keer helemaal terug te zijn gereden omdat de sleutel niet op zijn plek lag konden we eindelijk in het donker beginnen met uitpakken en een vuur maken. S’Nachts is het stil, maar dan ook echt doodstil. Het enige geluid wat je soms hoort zijn boomkikkers en krekels. We gingen maar weer braaien want dat hoort er echt bij als je in de bush woont. We hadden grote stukken kuduvlees wat Robert klaarmaakte en ik maakte rijst met tamato&onion sauce, samen smaakte het echt goed. Toen we op onze nightdrive gingen zagen we niet veel, behalve een dode genetkat die door de rangers langs de weg was opgehangen aan een boom, dit doen ze puur om respect te tonen voor het dier. In de nabijgelegen hyde (Ponweni) heb ik een neushoorn kies gevonden die waarschijnlijk door een van de rangers is achtergelaten.

Dag 41 24-06-2007 Om 6 uur in de ochtend zijn we onze ochtend ronde gaan doen. Bij de nyala die we als aas in een Marulla boom hebben gehangen hebben we nog steeds geen sporen gevonden. De laatse tijd vinden we erg weinig sporen, misschien zijn ze naar een gebied gegaan waar geen wegen zijn en we geen spoor kunnen zoeken. De hele ochtend hebben we weinig speciale dieren gezien, behalve de ijsvogels die schijnbaar genoeg vis kunnen vinden in et droge park. De rest van de ochtend slijten we door te eten, douchen, en veel te slapen. Het is erg stil in het kamp en er is verder weinig te doen. Ik leer steeds beter koken maar dat is ook wel logisch omdat we hier tijd teveel hebben. S’Avonds hebben we worstjes op de braai gelegd en ik heb een toetje met vruchten en yoghurt gemaakt. Om een uur of 21.00 gingen we op nightdrive. Na een half uur rijden zagen we een olifant oversteken en hebben we een Zuid Afrikaanse oehoe gezien. We konden heel dichtbij komen en hebben mooie foto’s kunnen maken. Om 23.00 uur gingen we naar bed maar slapen is heel moeilijk omdat het s’nachts erg warm is in de betonnen hutten.

Dag 42 25-06-2007 Om 6 uur stonden we weer naast ons bed. We hebben maak een kom muesli met cornflakes en melk gegeten. Alweer hebben we geen sporen gevonden bij het aas. We gaan het binnekort verversen omdat de nyala erg aan het rotten is. Na een lang stuk langs het hek te hebben gereden kwamen we op een heuvel waar je echt kilometers ver kon kijken. Je kon de hele grens met Zuid Afrika en Mozambique zien met het enorme 3 dubbele hek ertussen. We hebben nog wat leeuwensporen langs het hek gezien maar van deleopard die elke dag de grens oversteek geen spoor. We hebben van de rangers te horen gekregen dat het dier steeds langer in Mozambique blijft. Dit is slecht nieuws want we kunnen hem niet volgen en in Mozambique is hij niet meer beschermd. Robert begint steeds moeilijker te doen om kleine dingen. Ik denk dat hij een beetje gefrustreerd raakt ofzo. Vooral het rijgedrag staat hem niet aan, wat hij zelf niet veel beter doet, maar aangezien hij al 30 jaar in de bush woont zal hij wel vertellen hoe het allemaal moet. In de middag is het erg warm en ik probeer maar wat bruin te worden door een matras op de grond te gooien en proberen wat te slapen. Het is toch wel moeilijk om in de volle zon met 28 graden in slaap te vallen maar ja.... Over een tijdje zal ik er wel net zo uit zien als een lokale zulu als ik zo door ga. De wasserette heeft 2 shirts van mij gesloopt. Er zitten dikke bleekvlekken op maar ik neem het ze niet kwalijk. Wel is het klote dat ik om nieuwe vraag bij de lodge ze zeggen dat de vrouwen ze zelf maar moeten dokken. Voordat ze het geld bij elkaar hebben zijn we 3 werkmaanden verder en dat doe ik ze niet aan. Van 1 van de shirts heb ik een hemd geknipt wat er best vet uitziet en het andere wil ik dan maar helemaal bleken. Sokken verdwijnen ook als sneeuw voor de zon terwijl ik ze altijd een fooi geef. Maar leg dat maar eens uit aan mensen die alleen ‘yes en no’ kunnen zeggen.

Dag 43 26-06-2007 Vandaag zijn we even terug in het zuiden van het park om wat extra vlees en yohurt te halen. Op de terugweg zagen we zebra’s, gnoes en giraffen. s’Avonds horen we altijd de nijlpaarden omdat we vlakbij het moeras zitten maar we krijgen ze nooit te zien omdat ze in een onbereikbaar gedeelte zitten. Morgen gaan we proberen om erheen te lopen met rangers om de nijlpaarden te zien. De rangers hebben allemaal dikke geweren dus we voelen ons wel veilig. Na terugkomst in het researchkamp was er blijkbaar nog steeds geen nieuw eten gekomen. Wij hadden gelukkig een dikke voorraad dus we kwamen niet om van de honger. Robert en ik zijn maar naar de lodge gegaan om wat meer eten te eisen voor het kamp. We mochten van de manager maar een paar stukken vlees hebben maar hebben tegen de zulu gezegd die met ons meeging dat we zoveel mochten hebben als we wilden. Morgenavond is het onze laatse avond in het kamp in het noorden, dus geven we maar een braai voor onze collega’s van het researchkamp. Donderdag gaan we verhuizen naar de lodge. We blijven 3 weken in de lodge waar we elke dag zoveel kunnen eten als we willen, echt iets voor ons. Er komen Engelse schoolmeisjes in het kamp dus het zal wel gezellig worden!!! Ze schijnen bloedmooi te zijn (tenminste dat hopen we). We zijn nu bezig met een braai voor ons 2en. We hebben steaks, beef, worstjes, groenten met mais en fruit met yoghurt als toetje. Niet slecht voor 2 Hollandse frikadellenvreters dacht ik!!! Toen ik vanmiddag op een matras onder een boom lag te slapen, werd ik wakker door een hoop gekraak. Er was een Big Tusker vlakbij de poort aan het eten. Het was echt een enorm dier, maar als je stil bent blijven ze wel relaxed. Als je met de auto bent heb je het probleem dat je ze niet hoort en er dan een plotseling voor de auto kan staan, dus dat moeten we maar zien te voorkomen op een of andere manier. Toen we terug reden stond er een witte neushoorn vlak langs de weg met zijn kop naar de bush gericht. Toen we er langs af reden draaide hij om en rende met de auto mee op 4 m afstand, aan mijn kant van het raam!!! Hij neigde de auto te rammen maar gelukkig ontsnapte we ook dit keer weer, en kunnen we spannende verhalen blijven vertellen.

Dag 44 27-06-2007 Op deze bewolkte ochtend wilden we gaan lopen met de rangers om te kijken of we de nijlpaarden konden zien. Na wat eieren en bacon te hebben gegeten zijn we naar Muzi outpost gegaan. Daar zouden de rangers op ons wachten tussen 7 en 8 uur. We kwamen aan om 7.45 uur en er was in velden of wegen een bosneger te zien. Het begon te donderen en te regenen waarop we besloten terug te gaan. We zagen onderweg sporen van een breeding hurde (kudde olifanten) over onze banden sporen heen, ze waren dus erg dichtbij. Een paar honderd meter verder stonden ze op de weg. Na een paar minuten wachten liepen ze de bush in. We reden er langs af waarop een van de olifanten een aanval deed vanaf de zijkant. Ik zei tegen Robert: GAS EROP!!! Gelukkig is een auto net iets sneller dan een olifant en lieten hem ver achter ons. We hebben eindelijk weer wat sporen van het mannetjes leopard Mhaputu gevonden. Helaas is het erg slecht weer en kunnen we geen bait ophangen. Als luncj hebben we biefstuk met ijs gegeten. S’Avonds hebben we een braai gehouden die gelukkig toch door kon gaan, ondanks de regen die er overdag was gevallen. We hadden voor de braai kuduvlees, biefstuk, worstjes en vegetarian burgers klaargemaakt. De andere vrijwilligers hadden salade en aardappel salade gemaakt en als toetje had ik stukjes fruit met suiker. Ik ging de andere mensen van het researchkamp ophalen om 17.00 uur en kwam om 19.00 uu pas weer terug en kon de braai beginnen. Na wat gegeten te hebben kwam er nog een olifant langs het hek af waar vooral de vrouwen erg bang van waren. Clint begon daarop spookverhalen te vertellen die echt zo grappig waren, maar de meisjes werden doodsbang. Het ging als volgt: Een of andere krijgsheer had jaren oorlog gevoerd in Tembe waardoor vele mensen stierven en deze geesten zouden nu nog door het park dwalen op zoek naar slachtoffers.

Dag 45 28-06-2007 Vandaag is onze laatse dag in ons kamp vlakbij Ponweni Hyde, in het noorden van het park. Als ontbijt hebben we de restjes van de braai van gisteren opgegeten. Toen we terugkwamen gingen we meteen door naar een nabijgelegen game parl: Ndumu Game Reserve. Onderweg stopten we nog even bij de spar voor wat boodschappen. Ik koop altijd sinaasappels bij de locals omdat ze lekker en goedkoop zijn. Ik zag in de verte een blanke bij een kraampje sinaasappels staan. Ik liep erheen en toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een albino neger was. Als er mensen zijn die er eng uitzien dan zijn zij het wel. Ze hebben wit kroeshaar, zwarte tanden, zwarte ogen en lichtroze huid. We hebben nog steeds geen nijlpaarden en krokodillen gezien die in overvloed in Ndumu zouden moeten zitten. Na 2 uur te hebben staan wachten op 2 ecologen die ons moesten volgen tot de snelweg, daarna reden we naar river lodge om wat te eten en drinken. Eenmaal aangekomen zagen we dat de keuken al dicht was en konden we alleen maar drinken. Nadat we wat meer gedronken te hebben gingen ik en Robert het gesprek aan met een stel Afrikaanse studenten. Het is zo grappig dat je ze kan verstaan en gewoon mee kan praten. Het leken wel een groepje neanthertalers. Ze hadden allemaal een baard en waren onze leeftijd maar zagen eruit als 30. We hebben echt over alles gepraat wat echt lachen was. De rekening voor een avondje drinken was R40 (€4) waarvan we echt goed hebben gedronken. Om een uur of 22.00 reden we aan en Clint dacht dat hij wel nuchter genoeg was om te rijden. Toen hij de jeep achteruit wilde rijden reed hij vol met de zijkant tegen een paal aan. We hebben hem van het stuur getrokken en Goerge laten rijden. We stopten bij Kosi Bay Hot Chicken, want hadden de hele dag nog niks gegeten. Eenmaal aangekomen werden we begroet door een kudde vriendelijke negers die net zo zat waren als ons. De chicken en chips waren op dus niemand had wat te eten, behalve ik en Clint die echt het allerlaatse hadden gekocht. Om 23.00 uur waren we terug in Tembe en gingen kei kapot naar bed.

Dag 46 29-06-2007 Vandaag hebben we het programma arcvieuw van Bongani gekregen, wat we kunnen gebruiken om alles wat we van de leopards verzameld hebben in kaart te brengen. Morgen komen de Engelse schoolmeisjes wat hopelijk heel gezellig wordt. Alle vrijwilligers gaan verhuizen naar de lodge, met 2 ontbijten, lunch en diner zonder afwas!!! s’Morgens hebben we onze spullen maar gepakt om te verhuizen naar de lodge. We belden Ernest op om te vragen of we al naar de lodge konden gaan. We konden morgen pas gaan kregen we te horen, dus konden we alles weer uitpakken. Ik ben in de middag met Clint, Goerge en Ariol naar de town Mkuzi gegaan voor wat boodschappen. Ik had wat chips en cola gekocht en ook nog wat souvenirs. Bij een lokaal winkeltje kocht ik een houten asbak en olifant voor € 8 samen. Dat is echt heel goedkoop en ze zijn handgemaakt. Toen we terugreden hebben we bij Steers gegeten. Dat is een soort MAC, maar dan heb je echt vlees op je hamburger

Dag 47 30-06-2007 Vandaag zijn we naar de lodge verhuisd. We verblijven in bushkamp 1 waar 2 grote tenten staan en 2 kleinere. Wij hebben natuurlijk een van de grote tenten in beslag genomen. Er is een open douche en toilet dus de hele bush kan meegenieten met wat je aan het doen bent. Moet je eens voorstellen dat je s’morgens onder de douche staat en de wilde dieren lopen gewoon voorbij, echt zo vet!!! De tenten zijn best luxe met 2 bedden, kasten en tafels, we hebben zelfs een Afrikaanse bijbel die vooral Robert elke dag leest voor hij gaat slapen. Na de spullen te hebben uitgepakt, kregen we tijdens het diner een smsje van Clint dat er best mooie vrouwen waren aangekomen. Wij werden natuurlijk zo opgewonden als een bushbaby met een stukje brood. Na het eten waren er nog zulu dansers in de lodge waar ons groepje vrolijk aan meedeed tot groot vermaak van de Duitse gasten.

Dag 48 1-07-2007 Vandaag gingen we na een licht ontbijt bij de lodge om 6.30 uur op weg naar onze ronde. Toen we bij het meest belovende bait aankwamen zagen we dat het mannetje REES weer een beetje had gegeten en veel sporen had achtergelaten. Het aas was een oud girafbeen dus dat hebben we vervangen door een verse nyala. Bij de boom heb ik een leopard haar gevonden die we trots aan iedereen laten zien. Toen we het oude aas uit de boom hadden gegooid brachten we het naar een afgelegen weg in de bush. Toen we halverwege waren hoorden we iets en keken naar links waarop Robert recht in de reet van een olifant keek. We moesten ook weer terug langs de olifant wat ik niet echt veilig vond. Je kon de olifant bijna niet zien, maar wel horen. We wachten een paar minuten en dachten dat het dier nu wel ver genoeg weg was. Ik reed sneller dan eerst over de weg en we reden er weer vlak langs af, omdat hij niet was verschoven. s’ middags zijn we naar Ususothu Gorge gegaan waar Clint de parkmanager van wordt. Het is echt een schitterend park met veel rotsen, valeien en rivieren. We probeerden zo dicht mogelijk bij de rivier te komen om over de zandbanken te lopen. We reden over de steilste en slechtste weg die je maar kan bedenken richting het water. De rest van de tocht moesten we te voet doen, waarop we een bekende ranger tegen kwamen. Na wat verhalen gewisseld te hebben liepen we verder door het hoge gras. Na een kleine kilometer kwamen we in het hoge en sterke riet terrecht en stapten over de Mozambicaanse grens, tot we bij het begin van de rivier kwamen. We konden helaas niet bij de zandbanken komen dus zijn we maar teruggelopen. Bij de auto aangekomen was Clint de autosleutels kwijt. Hij wist zeker dat hij ze er niet had uitgehaald, na een uur zoeken kwamen we er achter dat de ranger die we eerder zagen de sleutels onder de zonneklep had verstopt. Ik kon er net als de rest niet om lachen, omdat het al donker begon te worden, 3 uur lopen van de eerste wegen af, en geen telefoon verbinding hadden. Toen we weer op harde weg zaten met de auto stopten we zoals altijd bij KBHC voor wat kip en chips, waarna we alweer met een big smile zaten. Om 15.30 uur waren we terug en gingen we het aas verversen. De nyala was echt groot en zwaar en we kregen hem maar met moeite de boom in. We zijn daarna gaan douchen en naar het researchkamp gereden om de nieuwe vrouwen te ontmoeten. Ze waren kei aardig en gezellig maar ze zijn rond de 15, 16 en zien er echt te jong uit. We hadden samen een braai met verschillende soorten vlees wat de Engelsen goed smaakte.

Dag 49 2-07-2007 Vandaag vonden we weer wat sporen van REES vlakbij het aas, helaas heeft hij er nog niet van gegeten. Toen we verder reden zagen we een grote Marshall eagle op de weg zitten eten van een dode genetkat. Toen we dichterbij kwamen vloog hij weg met zijn prooi in een boom. Hij zat perfect voor een foto, maar helaas had Robert zijn fotocamera niet bij. We reden supersnel terug om de camera op te halen. Toen we aankwamen zagen we de arend net wegvliegen vanuit een andere boom, waarvan Robert net op tijd een foto kon nemen. Ik had de genetkat gevonden en sneed de staart eraf om te proberen deze te conserveren. Helaas kwam Nic ban Jones eraan rijden dus ik liet de staart achter om gezeur te voorkomen en wilde hem later op komen halen. Toen we in de middag terugreden was de staart weg en stonden er kindersporen. Dat was wel echt balen, maar ja.... We hebben het aas beter vastgebonden, omdat gisteren de olifanten te dicht bij ons in de buurt kwamen, en we het aas niet goed hebben kunnen vastmaken. Toen we verder reden wilde Robert een heuvel oprijden met volle toeren in de 1e versnelling. Geen goed idee!!! We zaten vast en na een half uur proberen los te komen hebben we Brent maar gebeld om ons eruit te trekken. s’Middags werd ik gebeld door Bart Jan, een Nederlandse vrijwilliger die onderzoek doet naar de mensen buiten het park. Hij had iemand gevonden die armbanden verkocht van olifantenhaar. Deze moest ik natuurlijk een hebben, en voor €7 was ik weer een beetje meer Afrikaan geworden.

Dag 50 3-07-2007 Vandaag zijn we om 6 uur weer onze ronde gaan doen. Toen we bij het aas aankwamen stonden er sporen van een zwarte neushoorn bij de boom. De leopard is dus niet bij het aas kunnen komen door deze tweetonner. Toen we verder reden zag ik een spoor wat volgens Robert niks was, maar ik zag na btere kijken dat het wel van een leopard was. Het was van het vrouwtje Kelly en er lagen ook keutels op de weg. Nu weten we dat ze toch wel dichtbij is, wat goed is als we een nightwatch willen doen. We moesten onze ronde snel afmaken, omdat we om 8.30 uur bij de hoofdingang van het park moesten zijn. Je zal altijd zien dat als je haast hebt alles langer duurt. We kwamen 2 olifanten tegen die natuurlijk uitgebreid op de weg bleven staan. Nadat Robert wat gas gaf en toeterde liepen ze weg. We waren een half uur te laat, maar in Afrika is dat geen probleem. Bij de poort was een zulu die armbanden van geitenvel maakte. Ik en Robert wilde die ook wel hebben. Het is gewoon een vierkant stukje vel waar ze een snede in maken en dan over je hand schuiven. Het wordt kei hard en je kan het niet meer afdoen. Het had iets te maken met voorouders en witchdoctors (later kregen we nogal wat possitieve en negatieve reacties van lokale zulu’s). Ik heb de man van de armbanden nog maar wat zaden, tanden en haren meegegeven zodat hij ook nog iets anders voor mij kon maken. Dit zou dan vrijdag af zijn. Bij de lodge zijn wat gave mensen gekomen die ook gehoord hadden van het leopard project. Ze boden allerlei hulp aan wat we erg waardeerden. Ook is er best een leuk meisje gekomen waarmee ik op de gamedrive ben gegaan. De kudde Duitsers die de lodge terroriseerde met Duits gekrijs is gelukkig weg. Toen we gingen slapen kon je de leeuwen horen brullen. Dat is best bijzonder, omdat de leeuwen meestal verder weg in het park zitten. Als je ze s’nachts hoort brullen dan besef je pas echt dat je in Afrika zit.

Dag 51 4-07-2007 Vanochtend ben ik met de gamedrive meegegaan. Ik zit altijd op de trackerseat (stoel voorop de motorkap), omdat je dan de sporen en dieren het beste kan zien. We zagen de normale antilopes, leeuwensporen en ik vond een stekel van een stekelvarken. Toen we bij een waterpoel aankwamen begon het te regenen en moest ik in de wagen gaan zitten. We kregen wat thee en koekjes en precies op dat moment kwam er een olifant naar de poel gelopen. Hij was in musth, want je kon een sterke muskusachtige geur ruiken. Hij dronk, graafde en badderde wat en liep toen weer heel relaxed de bush in. De rest van de dag hebben we zitten schrijven en typen in het researchkamp, omdat het veel regende en koud was. We reden na een tijdje weer terug naar de lodge. Toen we bij de tent aankwamen hoorden we olifanten vlakbij ons kamp. We liepen naar het hek waardoor de olifanten schrokkken. Je voelt je heel veilig achter zo’n hekje maar als ze willen lopen ze er zo doorheen. Toen we in de avond bij het kampvuur gingen zitten, kwam er een gast die vroeg wie het leopard project deden. Wij staken onze handen op en de man zei: Ik heb van jullie gehoord, jullie zijn die jongens die al 1,5 jaar naar leopards op zoek zijn maar nog niet gezien hebben. Er doen dus al vele geruchten over het project de ronde. We verbeterde het verhaal waardoor zijn interesse in het project toenman. We praatten over dierenhandel in Afrika en of het mogelijk zou zijn om een tamme leeuw in een omheining te houden binnen een game reserve. Hij was samen met een andere man die al veel ervaring had met het African wildlife. Toen we terugliepen naar het kamp was er een regenboog te zien, s’nachts!!! Het was 22.00 uur en donker, het regende een beetje en er was volle maan. Je kon vaag de kleuren zien, echt kei speciaal.

Dag 52 5-07-2007 Vandaag zou ik als het mooi weer was met de game drive vehicle meegaan en als het wat slechter was met Robert mee op tocht. Om 5.30 uur werd ik wakker en het was echt hard aan het regenen. Ik ging dus maar helemaal nergens heen. We bleven tot een uur of 9 in bed en hadden daarna ontbijt. De game vehicle was toch op tocht gegaan en had zelfs d leeuwen gezien, wat voor een game vehicle heel bijzonder is. Het is dus maar goed dat ik niet ben meegegaan, anders was het nogal gevaarlijk voor mij omdat ik voor op de motorkap zit. Toen het weer wat beter werd zijn we de baits gaan checken. Toen we bij bait n.o 2 aankwamen zagen we een gowshawk op ons aas zitten. Dit is een kleine roofvogel die veel lijkt op de sperwer. Robert probeerde wat foto’s te maken maar door de mist waren ze te vaag. Na een paar kilometer te hebben gereden kwamen we een niewe weg tegen, we rden de weg in maar ook hier was niks te zien. Toen we naar de werkplaats reden kwamen we de sergeant (hoofd van de rangers) tegen. Hij zei dat hij verse leopardsporen vlakbij ons aas had gezien en de leopard zelfs had horen roepen. Ze waren dus heel dichtbij geweest. We gaan met de parkmanager praten of het mogelijk is dat de rangers ons meteen bellen als er weer zoiets gebeurd. We wilden deze nacht een nightwatch doen en hadden Brent gevraagd of hij de ingewanden van een nyala aan ons kon geven. Toen we alle spullen hadden gepakt reden we naar de watertoren. Het was echter veel te donker om iets te zien, het was wel helder maar de maan was er niet. We zijn toen maar een nightdrive gaan doen. We kwamen nog een olifant en 3 stekelvarkens tegen. Ik heb vanuit Nederland te horen gekregen dat een vriendin van mij een ongeluk gehad heeft en het niet overleefd heeft. Ik kan dus niet bij de begrafenis zijn, wat ik toch wel jammer vindt. Toen het een uur of 23.00 was zat ik nog wat te typen in de tent toen er een zulu kwam vragen wie er in de tent naast mij sliepen. Ik zei Goerge en Claire, waarop de man zei: OK. Het schijnt dat de koning van Tembe in de tent langs ons heeft geslapen en inderdaad toen ik naar de wc liep in mijn boxer kwam ik een man tegen die in heel goed Engels tegen mij zei: Hey, how is it my man? Waarop ik zei: good, good!!! Ik was dus schijnbaar de koning tegengekomen die ook een koningklijk pisje moest plegen.

Dag 53 6-07-2007 Vandaag zijn we iets later opgestaan door een falende wekker. Mijn wekker was blijkbaar al 6 keer afgegaan maar ik hoorde niks. Het ding had een kwartier staan loeien en Robert zette hm telkens opnieuw uit. Ik sprong om 6.30 uur maar snel in de douche om goed wakker te worden. We vertrokken zonder ontbijt, want Derreck the lion monitor ging naar dezelfde weg als waar wij heen moesten. We proberen altijd als eerste op de weg te zijn, omdat we dan de sopren goed kunnen volgen. Om 8.30 uur moesten we weer bij de gate zijn voor een goatbracelet voor Clint. Toen we aan het wachten waren klopte ik mijn grote survivalmes schoon op een paal, waardoor het afbrak. Echt superzonde maar niks aan te doen. Om 9.00 uur vertrok ik met de Nederlandse vrijwilliger Bart Jan naar de communities waarin de lokale zulu’s wonen. We hoorde net voordat we weggingen er weer een paar auto’s waren gekaapt, niet echt een goed gevoel. We gingen per lokale taxi bus waarin 17 mensen kunnen zitten. We stapten 10 km verder weer uiten bezochten een witchdoctor (medicijnvrouw). Toen we bij haar hut aankwamen deed ze haar traditionele kleding aan in ruil voor een blikje Sprite. Ze deed wat poseren en dansen en verdween daarna weer in de hut. Na wat verder rond te hebben gekeken liepen we langs de homesteads op zoek naar een boom waar speciale vruchten in groeiden. We hadden na 2 uur nog niks gevonden en gaven het op. Voor de lunch gingen we naar een homestead dichterbij de weg. We kregen pap, bruine bonen, 2 stukjes kip en 1 aardappel voor € 3. Na het eten liepen we terug naar de weg waar we zagen dat een blanke Zuid-Afrikaan een groot huis met lodges aan het maken was. Hij vertelde wat over het land en dat hij zelf ook en keer ontvoerd was, maar dat de mensen hier vaak wel te vertrouwen zijn. We liepen verder over paadjes die door het wild leken te zijn gemaakt, maar we kwamen erachter dat het de snelwegen van de bush zijn, al zijn ze maar een voet breed. Na het eten gingen we de nightwatch doen. We sleepten de nyalaingeanden over de weg naar de watertoren waar wij zaten te wachten. Helaas raakten we ons aas kwijt en vonden het niet meer terug. Ik bleef wakker tot 3.30 uur. Robert was al moe en had al even geslapen, tot ik rond 3 uur iets zag wat op een bosje leek wat bewoog. Ik pakte de spotlight en zag dat het een olifant was die wegrende, terug de bush in. Robert werd er wakker van en ik kon gaan slapen tot een uur of 6.

Dag 54 7-07-2007 Vandaag stonden we om 6.00 uur op bij een hoogte van 25 m. We hebben rond de watertoren geen leopard sporen meer gezien, dus we hebben er s’nachts gelukkig niet overheen gekeken. We zijn daarna onze ronde gaan rijden om te kijken of het vrouwtje Kelly ergens anders had gelopen. Rond een uur of 8 zagen we sporen van het vrouwtje Kelly en ze waren erg vers. In de verte konden we de apen en nyala’s alarm horen slaan, maar we zagen zelf niks. We vonden ook nog sporen dat ze in de mest van een zebra heeft gerold om haar geur te verminderen. Wat zijn het toch slimme dieren!!! Toen we terugkwamen in Robert gaan slapen en ik had dus een extra bord met eten. Een paar uur later gingen we weer aan de lunch en om 14.30 uur reden we naar het noorden om het oude girafbeen te verplaatsen. Het been stonk nogal en zelfs de Engelsen waren niet echt happy met de geur die eraf kwam. Robert wil het gebruiken voor een nightwatch, maar ik denk dat je beter een vers stuk vlees kan gebruiken. Hij zal misschien 30 sec. aan het oude been ruiken in plaats van 30 min. aan een vers stuk vlees zitten te eten, dus wat wil je??? Toen we terugreden probeerden we impala’s te vangen die verblind werden door het licht van de auto. Het lukte Robert er een te pakken , maar toen het dier wegsprong ging hij vol op zijn bakkes. We reden s’avonds nog een nightdrive maar zagen niet veel meer dan wat rietbokken.

Dag 55 8-07-2007 Vandaag hebben we George en Claire meegenomen op onze ochtend drive. We zijn een extra lange ronde gaan rijden, om ze zoveel mogelijk te laten zien. We hebben weer sporen gevonden van het vrouwtje Kelly. We hebben het spoor een paar km kunnen volgen, en na een tijdje stonden er leopard, hyena en leeuwen sporen op hetzelfde pad. Het is dus maar goed dat we in de nacht niet over het pad zijn gaan lopen. We zijn nog naar een zendmast gereden en daarop geklommen voor een mooi uitzicht, daarna zijn we weer richting lodge gegaan. In de middag ben ik naar de wasserette gereden om de was op te halen. Mijn was hing nog te drogen, die van Robert was niet gewassen en die van Goerge was half schoon. Het schijnt dus nogal ingewikkeld te zijn om te zien wat schoon is en niet. Daarna zijn we naar Wayne (ecoloog) gereden die kon helpen met het arcvieuw gebeuren. De punten die we hebben opgenomen kloppen niet als we ze in arcvieuw zetten. Dat probeerden we dus op te lossen. Na veel berekenen en hersenkraken dachten we dat het gelukt was, maar helaas. We gaan morgen terug en dan hopen dat het Wayne gelukt is, anders moeten we alle punten opnieuw gaan opnemen. Toen ik s’avonds naar het rangerkamp reed zag ik Derreck zitten bij een mini braai en gign erbij zitten om wat te kletsen. Hij zat te denken over zijn contract hier en of er in Nederland geen banen waren. Ik zei je kan maar beter hier blijven en toen ik zei dat er in Nederland geen wilde leeuwen rondliepen keek hij me heel raar aan. Ik heb ook nog met 2 rangers staan praten over de leopards. Zij zien ook veel sporen maar ook zij hebben hem nog nooit gezien in dit park. De Nederlandse vrijwilliger Bart Jan en zijn assistent aten ook in de lodge deze avond. Hij praat veel over het park en dat de lokale zulu’s eruit gegooid zijn enzo. Zondag gaat hij voor mij mijn armband en kettibng met krokodillenschub ophalen die ik voor €4 heb laten maken door een plaatselijke zulu vrouw. Na het eten bracht ik Bart Jan terug naar de hoofdingang van het park. Ik kreeg van de lodge manager de sleutel mee van het park, echt vet!!! Ik moest eerst de stroomdraden weghalen en zodra die op de grond vielen sprongen de vonken eraf. Ik opende de grote poorten en de loakle zulu’s stonden hem al op te wachten om hem te begeleiden op de 7 km lange weg in het donker naar zijn huis.

Dag 56 9-07-2007 Vandaag zouden we eigelijk naar Phinda Game Reserve zijn gegaan om wat bij te leren over de leopards, maat het is verzet naar donderdag. We hopen dus donderdag onze eerste leopard te zien. Op onze ochtend drive hebben we geen sporen gezien. Toen we aan het ontbijt zaten kwam Nic van Jones ons vertellen dat we morgen infrarood camera’s krijgen voor s’nachts. Dit is echt heel goed nieuws, nu kunnen we de leopard, hyena’s en alle andere dieren zien. We gaan de camera waarschijnlijk bij de watertoren of de weg ophangen. s’Middags hebben we Derreck gevraagd of hij met ons mee kon rijden naar de town omdat, wij niet bevoegd zijn. Ik heb wat gel en shampoo gekocht, want dat begint op te raken. Ik heb nog 2 houten asbakken, een masker en oorbellen voor de vrouwen gekocht. We waren ook nog op zoek naar een vette armband, maar de man die ze verkocht was nergens te zien. Ik heb geregeld dat we volgende week een voetbalwedstrijd spelen met wat lokale zulu’s. Wij en de Engelsen zullen dan wel de plaatselijke circusattractie worden, aangezien we de enige blanken in de omgeving zijn. Na het eten ben ik met Claire een nightdrive gaan doen. We hebben een side striped jackall, een small spotted genetkat en wat leopard sporen gezien vlakbij het aas. Ook zagen we een gawshawk bij ons aas.

Dag 57 10-07-2007 Na een nacht echt goed geslapen te hebben, reden we weer naar de oude vertrouwde watertoren. We gingen dit keer niet speciaal voor sporen, maar om een plek uit te zoeken waar we de camera op gaan hangen. We willen hem bij de weg hangen en dan een spoor maken van bloed. Het aas leggen we dan voor de camera zodat we alles goed kunnen zien. We hebben in de buurt geen sporen meer gevonden maar weten dat ze nog dichtbij moet zijn. In de middag is Robert foto’s gaan maken en ik ben op Game Drive gegaan. Het was oppeens schijnbaar een probleem dat ik op de trackerseat zat, vanwege olifanten gevaar. Ik ging dus maar weer achterin zitten bij de vogelspotters, die bij elke vink vragen wat voor vogel het is. Toen we 10 min. aan het rijden waren zagen we oppeens een enorme olifant langs de weg staan. Het was Indunu, de op een na grootste olifant van het park. Het was echt een bakbeest met slagtandn zo dik als mijn benen. Gelukig bleef het dier rustig en reden we weer verder. Onderweg naar de noordelijke Ponweni Hide zagen we nog bushbok, reetbok, nyala en duikers. Na de vogels te hebben bekeken vanuit de hide gingen we het moeras in. Toen we net uit het bos kwamen stuitten we op een witte neushoorn met kalf. Het kalf stond tussen de auto en moeder in, wat erg gevaarlijk is. De jonge neushoorn van ongeveer 1 week oud rende weg en de moeder wist niet of ze nou moest aanvallen of vluchten. Ze zat veel op een neer te rennen en uiteindelijk rende ze gelukkig achter haar kalf aan. Toen het donker werd herrinerde ik me oppeens dat we de camera moesten ophangen, maar ik zat nog ver weg van het kamp. Ik zat elke 10 min. op mijn mobiel te kijken of ik signaal had om Robert te bellen. Uiteindelijk lukte het en ze waren al bezig. Ik rende naar de lodge manager om te vragen of ik de dikke zebra jeep mee kon nemen. Ik crosste naar de watertoren waar niemand was. Ze waren de camera bij het aas aan het ophangen. Ik reed erheen en stapte uit waarop Robert riep: rij maar hierheen, er zit een leeuw! Ik reed door het gras en zag dat iedreen bezig was met de camera. Er was schijnbaar een leeuw die een schijnaanval had gedaan. Het was het eenzame mannetje Tembe wat erg aggresief is en dieren dood zonder ze op te eten. We hebben de camera vlakbij het aas gehangen zodat we dag en nacht vision hebben. We hebben een grote antenne in de boom gemaakt en een ontvanger met scherm in de watertoren (1,5 km verder) gehangen zodat we vanaf daar alles kunnen zien. Helaas kregen we geen goed signaal door de heuvels en de bush, de mannen van de camera;s komen morgen terug om het probleem op te lossen.

Dag 58 11-07-2007 Vandaag zijn we weer vroeg begonnen met het opstellen van de camera. We hebben een nieuwe schotel gebruikt om beter signaal te hebben op de watertoren, maar dat hielp ook niks. Na 2 uur puzzelen zijn we naar de zender gegaan die bij het aas hangt om te proberen de mast hoger in de boom te krijgen. Robert en ik klommen erin en zetten de paal 4 meter hoger op een tak. Het ging perfect, maar ook nu geen verbinding. We denken dat het signaal gestoord wordt door een heuvel en een paar grote bomen. We krgeen ook storing van de elephant cam, dit is een webcam waarmee je via internet olifanten kan bekijken die drinken bij de Mhalacella hide. We reden erheen en na veel klimmen zetten we de wereldwijde verbinding uit. Niet zo slim bleek later. Uiteindelijk hebben we de camera naar de weg vlakbij de watertoren verplaatst. We krijgen nu van de weg naar de watertoren en dan weer naar de lodge wel verbinding. We kunnen nu dus in de lodge kijken wat er gebeurd bij de cam. Het enige probleem is dat het ook via internet moet gaan om een of andere reden en de hele wereld dus met onze cam meekijkt. Volgende week wordt alles geperfectioneerd door onze camera mensen en gaan we aas bij de cam leggen. Morgen is de dag waar we al weken op wachten. We gaan naar Phinda Private Game Reserve!!! We hopen echt veel bij te leren en hopen onze eerste leopard te zien waar we ook al 2 maanden op wachten.

Dag 59 12-07-2007 We hebben vandaag voor het eerst de nightcamera kunnen bekijken. We zagen alleen wat bewegend gras op, een grey duiker, olifant en wat auto’s voorbij komen. De bewegingssensors staan nog niet goed verdeeld over de camera dus, we nemen nog niet alle beweging op. Toen we weg waren was er blijkbaar teveel spanning op een van de kabels gekomen waardoor de stroom en het hele internet uitviel. Om een uur of 9 vertrokken we naar Phinda Private Game Reserve met de 2 kabelmonteurs die ons een lift gaven met de meest gare bestelauto die je maar kan voorstellen. Na een kleine rit in het park kwamen we aan bij het huis van Tristen, de leopard monitor van Phinda. Hij woont in een simpel huis, net als alle andere rangers maar met een geweldig uitzicht. We moesten snel met hem het park in want de region conservation manager stond op ons te wachten. We reden met 4 man naar een nabijgelegen game farm (impala fokkerij). Een grote dikke blanke Afrikaanse boer kwam ons tegemoet en reed met ons mee naar de camera val die we hadden gezet. Hij had lompe landbouw voertuigen waaronder een enorme Komatsu bulldozer die echt uit de oertijd stamde. Er was een impala als aas gebruikt en deze was in nacht compleet verslonden. Na de opame op de laptop te hebben bekeken zagen we dat er een groot vrouwtjes leopard was geweest. We bleven nog wat praten met de boer over de leopards in de buurt Hij was er niet echt blij mee: Hij vindt het schitterende dieren, maar als ze zijn vee opeten en de rangers te weinig tegen de leopards doen schiet hij ze af. Uiteindelijk zijn we tot een compromis gekomen, dat als dezelfde leopard 3 keer in de maamd vee doodt hij afgeschoten mag worden door Kwa Zulu Natal Wildlife Conservation. Na dit boeiende gesprek te hebben gehad van beide partijen, redden we naar de rangers en liet Tristen de bandopname zien. Om 15.00 uur redden we naar de werkplaats waar Tristen ons de vallen voor de leopards liet zien. Het werkt heel simpel: Je hebt een soort springveer waar een lus van staalkabel aanvast zit. Als een dier op een vlak stuk van de val gaat staan vliegt de lus omhoog om de poot van het dier. Het doet helemaal geen pijn, want we hebben onze eigen hand erin gestoken en de vallen worden elke 2 uur gechekt. We maakten s’avonds het vuur aan en tijdens de braai vertelde iedreen zijn verhalen over de lokale wilde dieren. Om 20.00 uur gingen we op pad en checkten de vallen. Geloof het of niet maar in de eerste val die we checkten zat een vrouwtjes leopard in van een jaar of 3!!! We reden voorzichtig met de auto dichterbij om het dier proberen te verdoven. Een ranger en Robert zaten voorin en ik zat samen met de Tristen achterop de bakkie. Robert was met de spotlight aan het schijnen, maar zag de leopard niet in het hoge gras omdat hij te laag zat. Oppeens sprong het dier brullend naar de auto toe en viel Robert van zijn stoel af. Het dier zat met een van de voorpoten vast in de strik. Brullen, grommen en blazen dat kregen we te horen van de rondvliegende kat. Tristen schoot een verdovingspijltje in de reet van het vrouwtje, waarop de kat nog wilder werd. Na 10 min. wachten, sliep het dier als een mak katje en aaide ik mijn eerste leopard!!! Het was een schitterend dier met mooie kleuren en messcherpe tanden en klauwen. Nadat we de zender hadden verwisseld voor een nieuwe (gaat 2 jaar mee) konden we de nodige foto’s maken. Ik kreeg de pijl mee als souvenir en daarna spoten we wat anti-biotica in een oude wond. We reden verder naar de andere 4 vallen, maar deze waren leeg. Om een uur of 2 pakten we de auto uit en sliepen we op de weg in onze slaapzakken in the middle of the bush. Elke 2 uur checkte Tristen de signalen die de vallen afgaven als ze waren afgegaan, maar helaas de hele nacht bleef het verder stil. We sliepen goed op de weg en hoorde in de verte de hyena’s lachen.

Dag 60 13-07-2007 Vandaag reden we om 8 uur in de morgen weer terug naar Tristen’s huis. We aten wat en relaxten verder. In de avond was er weer hetzelfde programma. We checkten de vallen, maar deze bleven de hele nacht leeg. Er was 1 alarm afgegaan, maar dat kwam doordat hyena’s het aas hadden gestolen. Om een uur of 3 in de nacht hoorden we hyena’s heel dichtbij. We schenen met onze zaklamp en zagen er een op ons afkomen op zo’n 30 m afstand. Gelukkig rende hij weg toen we het licht op hem schenen. Kort daarop hoorde we ook olifanten dichterbij komen en besloten daarop dat het te gevaarlijk werd en sliepen verder in de bakkie van de auto. Om 6 uur checkten we de laatse val en zagen dat er een groot mannetjes leopard in zat!!! Snel reden we een paar honderd meter terug om de verdoving klaar te maken. We reden terug naar de val. Deze leopard was ook al niet zo blij dat hij in de strik zat en probeerde ons de hele tijd aan te vallen. Tristen schoot een pijltje richting het dier, maar doordat het geweer de vorige avond was gevallen kwam het terrecht in zijn poot. We wachten af en het dier was toch goed verdoofd. We trokken ons terug en maakten wat actie foto’s van onszelf en het geweer. Na 8 min. was het dier half verdoofd en gaven we het nog een extra spuitje zolotal voor de zekerheid. Het was een enorm dier met klauwen groter dan mijn hand. Hij woog 54 kg en had hoektanden van 4 cm lang. We deden verdere metingen en maakten foto’s. Dit dier had nog geen zender en dus deden we het prachtige dier een lelijke halsband om. Na een uur begon de verdoving uit te werken en lieten we het dier met rust. We reden terug naar het huis van Tristen om ons klaar te maken voor vertrek naar Tembe. Het waren de 2 beste dagen die ik ooit heb meegemaakt. Ik kreeg ook nog een hoektand mee van een leopard die was doodgegaan door ziekte. s’Avonds hadden we een enorme braai (40 man) in Tembe, want het was de laatste dag van Clint in het park. De koning van Tembe en zijn gevolg kwam ook even kijken , omdat er een uitwisseling was met Engelsen en Zulu studenten. Alle Zulu’s vereerden hem en dansten en zongen terwijl de man in het pak gewoon stond te sms’en. Het was echt gaaf en onze zulu maten dansten en zongen, wat echt zo grappig was. Om 00.00 uur kwamen we terug in de lodge en praatten nog even na met Ernest en de koning over het park en de leopards. We sliepen in een van de meest luxe tenten, omdat onze tent werd gebruikt door studenten.

Dag 61 14-07-2007 Vnadaag hebben we uitgeslapen tot 10.30 uur na een lange dag. We gingen naar de computerkamer om te kijken of we Vern (de pc man) konden helpen met het opzetten van de camera. Ik en Robert groeven een sleuf van 50 m lang, waar de kabel doorheen liep van de camera naar de watertoren. Nu hoeven we niet elke dag de accu te vernieuwen en loopt alles gewoon via het netwerk. We hebben een nyala voor de cam gelegd hopnd op een leopard of een ander vleesetend dier. Vern probeerde het hele zaakje op internet te krijgen en nu staat onze cam op: www.elecam.com. In de middag ben ik met George en Bongani bird watching gaan doen. We liepen rond in een omheind terrein, waar alleen de olifanten en buffels niet kunnen komen. We moesten dus wel goed uitkijken voor leeuwen. We zagen alleen 2 vogels en een sprinkhaan dus het was niet echt spannend.

Dag 62 15-07-2007 Vandaag zijn we de beelden van de cam gaan bekijken die zijn opgenomen de vorige nacht. We zagen een genetkat en een bruine hyena die van de nyala aan het eten waren. De kaken van de bruine hyena zijn zo sterk dat hij het aas in 2en heeft gescheurd. De paal waaraan de nyala vastzat met ijzerdraad is helemaal schuin getrokken, terwijl deze toch 1,20 m diep in de grond zat. Robert was alleen sporen gaan zoeken om 6.00 uur en daarbij zonder het te weten de hyena weggejaagd. Op de film zie je dat de hyena 15 min. later weer terugkomt om nog een beetje te eten. De opnamen zijn heel scherp en alles werkt perfect.We laten alle rangers de beelden van de hyena zien, wat ze echt geweldig vinden. Ze zien altijd alleen maar sporen en nu het dier zelf. s’Middags hadden we een leopard meeting op het kantoor van de parkmanager. We hebben de baas en een aantal andere mensen uitgelegd wat onze verdere plannen zijn. Het is tijd om vallen te gaan zetten en wie gaat het project vervolgen? Als het project niet vervolgd wordt is het zonde dat we de leopard een zender omdoen, want dat zal het dier alleen maar lelijk maken. Ze waren zeer onder de indruk van ons verhaal en we krijgen alle hulp die we nodig hebben. Ik had in de middag per ongeluk de cam uitgeschakeld, en volgens iedreen was dat een ramp. Ik startte het programma maar weer gewoon op en daardoor werkte alles weer, dus we weten nu ook dat probleem op te lossen. Toen we terugkwamen lagen er allemaal andere spullen bij ons in de tent. George en Clair hadden onze tent in beslag genomen, omdat de andere tenten waren weggehaald. Robert en ik sliepen daarom in een tent bij de lodge. Het was best een luxe tent die normaal alleen voor de toeristen is. Er stonden 3 bedden, een badkamer en een aparte wc. Dit is de meest luxe tent waar ik ooit in heb geslapen. Je hebt geen ramen maar van die vliegengordijnen, s’nachts wordt het dus ijskoud.

Dag 63 16-07-2007 We hebben vandaag weer sporen gevonden van het vrouwtje Kelly vlakbij de watertoren, dus dat is heel goed nieuws. We hopen dat ze in de buurt blijft en dat we haar in een van de vallen kunnen krijgen als we die in de buurt opzetten. We hebben een bait vervangen in de boom, omdat het echt aan het rotten was. Het oude aas stonk echt verschrikkelijk en zat vol maden. We hebben de oude troep maar vlakbij in de bush gegooid zodat het toch nog wat geur afgeeft. Binnen een half uur hing die nieuwe nyala in de boom. We kunnen het steeds beter en sneller, maar nog niet zo goed als de leopards. In de middag hebben we zitten relaxen en nog wat dingen op de pc zitten maken. Robert is wat foto’s gaan maken, maar zag niet veel meer dan een impala. s’Avonds waren we helemaal alleen in de lodge omdat, er geen gasten waren. Er is dan geen vuur of licht en alle zulu’s doen helemaal niks meer. Het was zo stil dat we met de hele groep naar Brent’s huis zijn gereden om daar wat te drinken. We werden gebeld dat de hyena weer bij het aas was en reden er met Brent’s jeep heen. We reden er kei hard op af, maar vingen geen glimp op van het dier. Wel hoorde we hem wegrennen in de bush. Morgen gaan we de bomen uitkiezen en klaar maken voor de vallen. We nemen 2 rangers mee die ons ‘beschermen’tegen alle gevaren van de bush met hun AK 47.

Dag 64 17-07-2007 Om een uur of 11 pikten we de 2 rangers op vanuit de compount, dat is een soort kamp waar al die gasten wonen. We hebben 5 bomen uitgezocht en deze vrij gekapt van struiken. Daarna maken we een soort hut om de stam met aan de voorkant een opening. We hangen dan een stuk vlees op deze opening en als een dier dan 1 stap erin zet vliegt de strik omhoog en zit het dier vast. Na 2 uur werken en half Tembe kaal te hebben gekapt waren we klaar. In de middag zijn we met de hele groep en de lion monitor Derreck naar de lokal bevolking gegaan om een geit voor onze vriend te kopen. Een geit kost R500 (€50), wat erg veel is voor een geit en zeker hier in Afrika. De man verdient €170 per maand en moet zijn zichzelf, vrouw en kind hiervan te eten geven. Hij kon zelfs de €3 niet betalen die het kost om zijn baby te bezoeken in het ziekenhuis. We vroegen de eigenaar welke geit te koop was en kozen de grootste eruit. We vroegen of we het dier dichterbij konden zien waarop de hele gemeenschap achter de kudde aanrende. De kinderen rende er als apen achteraan en de big mama’s gooide met stokken om ze de juiste richting op te jagen. Toen ik vroeg of ze de kudde in de boma konden jagen keken ze me raar aan, maar deden het toch maar. Robert en ik sprongen in de boma en vingen de geit. Het dier zag er ech goed uit, al zal dat niet aan de goede behandeling van de eigenaars liggen. De hele familie van Derreck kwam ons bedanken, aangezien het nogal wat betekend voor hun. s’Middags gingen ik, George en Derreck voetballen met de locals. Het was best een groot veld wat alleen bestond uit los zand, wat het rennen niet makkelijker maakte. We renden op blote voeten achter de bal aan en ik speelde de bal steeds naar de verkeerde partij, omdat al die mensen zoveel op elkaar lijken. Ne een half uur voetballen in de brandende zon brak mijn nagel van de grote teen. Ik speelde gewoon door maar na een tijdje begon ik te bloeden als een rund. Derreck zei dat ik wat zout op de wond moest doen en keek hem raar aan. Schijnbaar heplt het echt, maar sommige doen er gewoon zand in wat ik niet begrijp. De rest van de wedstrijd heb ik langs de kant gezeten en kwamen alle locals kijken naar de gewonde witte jongen. Soms voel je jezelf net als een kermisattractie, maar het is wel lachen.

Dag 65 18-07-2007 We zien elke dag de bruine hyena van ons aas eten. Hij raakt steeds meer gewend aan de camera, maar wil nog steeds het aas proberen weg te slepen. Robert en ik doen elke worstelen om een beetje conditie te houden. Het gaat kei goed, alleen gaat het er soms wat lomp aan toe. De eerste keer kneusde Robert zowat al zijn ribben, ik mijn nek, hadden allebei bloeduitstortingen en ook het bed brak doormidden, maar dat was zo gefikst. De Engelse school die hier 3 weken heeft vertoefd gaat weer terug naar huis. Het was erg gezellig met hun en de leerlingen zijn echte getalenteerde zangers en acteurs. Op de laatse avond vierde de 2 docenten hun 9e huwelijksjaar in de lodge. Na het diner kwamen er nog wat zulu dansers en gingen alle gasten meedoen wat er echt lachen uitzag. Ernest is vandaag teruggekomen met de laptop die ik gesloopt heb door er tegen te stoten. Ik kan nu eindelijk na de vele verzoeken mijn dagboek weer mailen. Binnekort mailen we de warthog tape die we van Phinda hebben gekregen naar Ernest zodat hij kan zorgen dat we het in de bush kunnen afspelen. We krijgen ook speakers waarmee we het gekrijs vanaf de watertorn kunnen afspelen. In de middag ben ik nog een keer met de game drive meegegaan. We zagen nogal wat olifanten van dichtbij en andere kleinere diertjes. Ik hoop binnekort de leeuwen weer eens te zien maar the prince of predators, de leopard gaat natuurlijk voor.

Dag 66 19-07-2007 Vandaag zijn we al om 5 uur opgestaan, want we zijn naar het noorden van het park gereden om met section ranger Len Ghunter mee naar Kosi Bay te gaan. Er is daar schijnbaar een leopard die de kalveren van een van de lokale boeren doodt. We waren een half uur te vroeg en relaxte wat in de auto. Oppeens kwam er een kleine bosneger aangerend, die zei dat we naar de poort moesten rijden. Bij de hoofdpoort aangekomen leek het wel of het hele Afrikaanse leger op ons stond te wachten. Er stonden een hoop rangers die allemaal een machinegeweer droegen. We reden met 3 auto’s dat was veiliger volgens de baas. We kregen 2 rangers met kanonnen mee in de jeep. Het eerste wat ik zei was: No shooting in my car he?! Waarop ze begonnen te lachen en de geweren onder de stoelen schoven. Een van de lopen lag tegen Roberts been aan dus we zeiden dat ze maar beter plat op de grond konden liggen. We reden op een zandweg tussen Mozambique en Zuid Afrika, een stukje niemandsland dus. We reden door velden en een soort moeras met veel gekleurde soorten grassen. We zagen nog een hele mooie arend met een pluim op zijn kop (crested eagle), maar geen andere wilde dieren. Na een rit van 3 uur door zand en modder kwamen we op de verharde weg en konden sneller gaan rijden. Het linkervoorwiel maakte enorme herrie, doordat de kogellagers in het wiel versleten waren. Toen we op 90 km/h zaten moest ik plotseling remmen, echter de rem deed het niet!!! Ik pompte het pedaal een paar keer in waardoor we langzaam tot stilstand kwamen. Ik hield voortaan dus maar een halve km afstand op de voorligger. Toen we in het gebied kwamen waar de killer leopard zich bevond, moesten we eerst toestemming van het stamhoofd vragen om het land op te mogen (alsof we al niet moeite genoeg doen om ze te helpen). Na nog wat boeren gesproken te hebben kwamen we na nog een uur op de plaats delict. We vonden sporen en krabsporen die op een leopard duidden, maar volgens het boekje was het een jackhall waar we ook sporen van vonden. We wisten dus nog steeds niet wie de dader was. De boeren zeiden dat ze 2 jaar geleden 2 leeuwen hebben zien lopen. Tembe park mist 2 leeuwen dus op deze manier proberen ze de schade te verhalen op het park. Ze hebben echter geen tijdsbesef, want de leeuwen zijn 6 maanden geleden verdwenen en waarschijnlijk door stropers geschoten. Toen we weer terug reden zijn Robert en ik nog even een hamburger gaan eten en wat inkopen gaan doen. Toen we terug in het park kwamen was de moeder van Robert en haar man Klaas al in het park. We hebben veel bijgepraat over hier en Nederland. Als je andere Nederlanders ziet dan besef je pas hoe gewend je geraakt bent aan het Afrikaanse leven. We zouden vandaag ook de vallen krijgen van Phinda, maar om een of andere reden is dat weer niet doorgegaan. Tja, Afrika he?! Zeggen we dan maar weer tegen elkaar. s’Avonds hadden we een braai met de hele groep bij Manungu picnicksite. We draaiden muziek uit een van de jeeps en gooiden wat vlees op het vuur. We hebben nog wat spellen gedaan en na wat te veel gedronken te hebben klom iedereen in de grote boom die in het midden stond.

Dag 67 20-07-2007 Vandaag ben ik om 10.00 uur vertrokken naar Mozambique met de andere vrijwilligers. Robert wilde in Tembe blijven om een hoop computerwerk in te halen. Ernest heeft ons naar de grens gebracht met de monster ford. Bij de grens stond een gaar game vehicle op ons te wachten met een chauffeur genaamd Roberto. Na een slome rit van 2 uur door moeras en woestijn kwamen we aan in Ponta Mamoli. Het is net of je in het paradijs bent. Palmbomen, blauwe zee, strand dat zo schoon is dat er niet eens sporen van mensen op staan en heerlijk weer. Ik heb een schitterende chalet die 10 m van de zee afligt, helemaal ingericht in zee stijl. Aan de ene kant van het huisje ligt een moeras met olifanten en nijlpaarden en aan de andere kant de Indische oceaan, echt vet!!! In de middag zijn we gaan lopen op het strand en hebben een paar vette actie foto’s gemaakt. Als lunch hebben we een broodje beef besteld, wat echt goed te eten was en we later niets voor hebben betaald. Na de lunch zijn we gaan zwemmen in de zee, wat echt geweldig was. Het water was 24 graden en de golven waren hoog. Vooral voo de vrouwen was het moeilijk de zee in te komen aangezien ze de hele tijd terug op het strand werden gegooid. Als je in de zee bent kan je de sporen van de Tsunami van een paar jaar geleden goed zien, hele stukken zijn weggeslagen tot een hoogte van 9 m. Ik belde Robert op om te vragen of hij later kwam met zijn ouders. Hij bleef in Tembe, want hij had zojuist het mannetje REES op de webcam gezien!!! Dit is de 1e keer dat het in Tembe gelukt is om een leopard te zien. Het schijnt een groot mannetje te zijn in de bloei van zijn leven. Hij zat te likken en te ruiken aan de overblijfselen van het aas, wat de hyena niet opgegeten had. Ik dacht nog bij mezelf: Als ik ga zal je zien dat ik iets ga missen. We hebben s’avonds kei lekker gegeten en daarna aan de bar gezeten. Ik bestelde een G-spot cocktail, die echt goed smaakte. Het was een dikke mix van allerlei alcoholische troep met melk en ijs. Ik had nog wat springbokkies (shooters) en wat biertjes op en ging naar bed. Slapen ging niet, want de golven maakte zo’n kabaal dat je niet kan slapen. De anderen hadden schijnbaar nog ene goede avond gehad en waren met hun zatte kop de zee ingegaan. George had zijn schoenen op het srand laten staan, maar door het opkomende tijde waren ze weg. Ik zei dat we morgen msischien wel een dolfijn met zijn schoenen aan de flippers zagen, en hij kon er gelukkig wel om lachen.

Dag 68 21-07-2007 Na een slapeloze nacht stond ik om 9.00 uur op en nam maar een lauwe douche om mijn wallen wat te verminderen. Een of andere Mozambicaanse vrouw stond aan de deur te rammen met een pot koffie, maar aangezien dat ik nergens om gevraagd had heb ik deze maar vriendelijk weggestuurd. Ik ging ontbijten met de andere gasten en at wat yoghurt en cornflakes. Om 10.00 uur begon het grote avontuur. We gingen op zoek naar dolfijnen om mee te zwemmen!!! Na de nodige instructies, flippers en duikbril te hebben uitgezocht reden we met een tractor naar het strand. Daar lag een dikke rubberenboot op ons te wachten. We waren met 12 man en de vrouwen moesten als eerste de boot in, wat natuurlijk lachen werd. De moeder van Robert en Claire werden al meteen weggespoeld door de golven en kwamen de boot niet in. Nadat iedreen in de boot zat gaf de stuurman vol gas waarop iedreen naar achteren vloog. We vlogen meer over de golven dan dat we vaarden. Na een half uurtje over de zee te hebben gecrosst kwamen we een groepje dolfijnen tegen en sprongen het water in. Je kon alle klikgeluiden van de dolfijnen onder water horen, echt grappig. Het water was erg warm en kei helder. Het was ongeveer 5 m diep en je kon alle koralen en vissen goed zien zwemmen. Oppeens zag ik op 15 m afstand van mij de dolfijnen aankomen. Een van de dieren kwam ondersteboven onder mij zwemmen op 2 m afstand. Hij keek me aan met zo’n blik van: Hey, hoor jij niet op het land?! Het was echt geweldig, ze waren iets kleiner dan mij en waren grijs met zwart. Het vreemde was dat de dolfijnen alleen bij mij kwamen zwemmen en niet bij de andere mensen. Oppeens zwommen ze weg en kwam er een dikke mensenhaai op mij afgezwommen. Ik zwom zo hard als ik kon terug naar de boot en was er net op tijd in (grapje). We vaarden verder naar een rif en gingen daar snorkelen tussen de vissen en koralen. Na een tijdje gezwommen te hebben voelde ik wat prikken op mijn lijf, maar dacht dat het zout was. Na een tijdje zagen we dat het kleine kwalletjes en plankton was. Ik had een paar kleine plekjes, maar een andere vent kreeg een allergische reactie en begon meer op een tomaat te lijken. Nadat de golven de boot met grof geweld op het strand smeten gingen we douchen en een broodje kip eten. Om 14.00 uur gingen we paardrijden door de bush en op het strand. Vooral de mensen die nog nooit op een paard hadden gezeten zaten er echt grappig op. Half erop en scheef en doodsbang eraf te vallen. Onderweg zag ik nog wat leopard sporen en een antilope. Nu ik zit te typen gaat de zon zo snel onder dat je het kan aftellen en vliegen de vleermuizen met honderden tegelijk uit het dak van de lodge waar ze de dag doorbrengen.

Dag 69 22-07-2007 Ik heb vannacht beter geslapen dan de eerste nacht, ik denk dat je er gewoon aan moet wennen. Om 9.00 uur hadden we ons ontbijt en betaalden we onze rekening, die inmiddels nogal hoog was geworden door de drankjes. Iedereen moest geld lenen van Ernest, omdat we alleen onze bankpassen bij hadden en geen creditkaart. Nadat we betaald hadden crosste we terug met de dikke ford naar Zuid-Afrika. We kregen de nodige stempels en reden toen weer over de verharde Afrikaanse weg. Het schijnt dat er in Mozambique maar 1 verharde weg is en die hebben we niet gevonden. Na een uur rijden kwamen we in Tembe aan en ik belde meteen Robert op, want ik wilde natuurlijk de beelden van de leopard zien. De bolle was bij de watertoren aan het werken dus ik moest nog even wachten. Ik reed samen met de pc mannen naar Mhalasella hide om de elephantcam weer aan te zetten. We reden in een andere Suzuki genaam de genetkat, (omdat het zo’n kleine auto is) naar de watertoren om een extra infrarode lamp op te hangen. Het hele zaakje was weer onscherp en werkte maar half waar ik al bang voor was. Uiteindelijk deed hij het toch, maar zat er een blauwe vierkant op het scherm. We kunnen deze net weghalen omdat de recorder op een of andere manier op key locked staat. We aten met zijn allen bij de lodge. Robert gaat binnekort naar Pretoria om te kijken of hij daar kan gaan studeren. Het is ook de laatse avond van onze vriend George. Hij vindt het echt klote dat hij nu al naar huis gaat, maar ook voor ons begint het einde in zicht te komen.

Dag 70 23-07-2007 Vandaag gaat onze Engelse maat George terug naar huis. Het was een erg emotioneel afscheid, uhum. Nu zijn Robert en ik de enigste jonges hier, wat zo zijn voor en nadelen kan hebben. Robert is met zijn moeder en klaas op gamedrive gegaan en ik ben met Bongani het leopard project gaan doen. Ik heb hem zoveel mogelijk proberen te leren over de leopards in Tembe. Hij kan al goed spoorzoeken dus dat is wel makkelijk. We vonden al snel het spoor van het vrouwtje Kelly en hebben een GPS point genomen. Bongani heeft een paar jaar geleden lion monitoring gedaan dus heeft al wat verstand van grote katten. In de middag zijn we weer terug naar het vertrouwde researchkamp verhuisd. Ik en Robert hebben al onze rotzooi in het oude gamevehicle gesmeten en volle gas aangereden. We eten nu nog wel bij de lodge, omdat er geen eten is gebracht. Later op de dag kwam Brent vragen of we mee naar de zonsondergang op de watertoren gingen kijken. Hij was een beetje down, omdat hij was afgewezen voor een nieuwe baan. Hij had een intervieuw met 4 vragen en had deze allemaal goed. Een zwarte man kwam ook solliciteren en had alles fout, maar kreeg toch de baan om het evenwicht te bewaren. Wat een onzin!!!

Dag 71 24-07-2007 De camera kunnen we niet gebruiken, omdat het stomme ding nog steeds op key locked staat. De pc mannen wayne en Vern zijn nog steeds bezig een sleutel te zoeken. We zijn in de morgen weer op zoek gegaan naar sporen maar hebben niks kunnen vinden. De nyala die we als aas gebruikt hebben begint al erg te rotten en moet ververst worden. We kwamen Nic van Jones tegen in de lodge en hadden het over dat Kelly zwanger is. We zijn bezig met een plan te maken om een oude autokap in de bush te leggen waar ze de jongen kan werpen. Ze hangt nu rond een een gebiedje van 2 km op zoek naar een veilige plaats. De rest van de dag hebben we bij het zwembad rondgehangen aangezien het over de 30 graden werd. In de avond hebben we ene volleyball net opgehangen in het kamp en een potje gespeeld. Partij1: Ik Brent en Ceyte Partij2: Robert, Bonagni en Claire. Mijn partij won natuurlijk met gemak van die watjes, haha. De enigste 2 ballen die we hadden sneuvelden al na 10 min. door de doornstruiken. Robert en ik hebben een kamer helemaal vol gegooid met matrassen waarop we nu elke dag kunnen worstelen. We hebben s’avonds nog wat gevochten, maar dat was niet zo slim, want we hebben kei slecht geslapen.

Dag 72 25-07-2007 Robert is vanmorgen vertrokken met Wayne Mathews naar Pretoria om te kijken of het iets voor hem is om daar te gaan studeren. We gaven elkaar een zulu hand en ik ging daarna met Bongani op leopard jacht. Bongani gaat het project waarschijnlijk voortzetten dus ik moet hem zoveel mogelijk leren. We zwaaiden Roberts moeder nog even uit die weer verder Afrika ingingen voor avontuur. Ik en Bongani reden naar de watertoren, waar we veel sporen vonden van het mannetje REES. De sporen stonden vlakbij de camera dus er moeten opnames zijn. Het is nu dus erg frustrerend dat we deze niet kunnen bekijken. We vonden nog meer sporen bij het andere bait, maar hij heeft er niks van gegeten. Toen we verder reden naar het noorden vonden we meer sporen van hetzelfde mannetje. Hij heeft in 1 nacht 25 km gelopen, wat best veel is voor een leopard. In de middag ben ik met Len en Brent naar de town gegaan om wat inkopen te doen. Brent had de muziek in de jeep echt kei hard gezet, waardoor de heel stad ons aan zat te kijken. Ze zijn allebei nogal rasistisch, dus als er een zwarte overstak werd er gas bijgegeven. We kochten wat chips en biertjes bij de spar en gingen daarna naar Steers. We aten een wacky Wednesday (2 voor de prijs van 1). Toen we terugkwamen heb ik met Clint afgesproken dat we met de hele familie kunen gaan wandelen in zijn park als we willen. Er zitten nog bijna geen dieren dus het is wel veilig.

Dag 73 26-07-2007 Ik ben weer met Bongani op pad gegaan, maar we hebben geen sporen gevonden. We zagen wel een witte neushoorn en wat girraffes. Clint heeft wat grirafvlees meegenomen, waar we een soort spek van maken (bulltong). We gebruiken nu het gare gamevehicle de Ibhubesi (leeuw) om naar de lodge te rijden. Halverwege stopte de rotte bak ermee en belde we Bongani die ons eruit sleepte. Ceyte, een nieuw Engels meisje is helemaal panisch van olifanten, en toen we er een in de verte zagen begon ze al bijna te huilen. De nyala die we voor de cam hebben liggen is echt te rot om nog opgegeten te worden. Na slechts 5 dagen was het een ware madenmassa geworden. Ik heb het in de middag maar weggesleept met Claire, in elk geval geprobeerd, want het viel helemaal uit elkaar. Brent had voor mij al een nieuwe nyala geschoten en achter gelaten in de slachtplaats. Ik heb maar 3 douches genomen toen we terugkwamen om de stank kwijt te raken. We probeerden in de avond een vuur te maken, maar het lukte niet, omdat het hout te nat was. We keken maar een gangster film en gingen om 22.00 naar bed.

Dag 74 27-07-2007 Vandaag reed ik samen met Derreck en de andere vrijwilligers naar de watertoren. De baby nyala die ik gister had opgehangen was helemaal weg op 1 voorpootje na. Die rot hyena heeft het hele dier meegenomen. We vonden weer nieuwe sporen bij bait 2, maar geen sporen dat er van het aas is gegeten. We reden verder en gingen op zoek naar de leeuwen, maar zagen ze helaas niet. We kregen wel signaal, maar ze waren in het riet verscholen. Toen we op de terugweg waren vond ik nieuwe sporen van het mannetje uit het noorden: Maputu. Ik nam een GPS point en belde Robert om het goede nieuws te vertellen. Binnekort hoop ik naar hippo hidete gaan om de nijlpaarden en krokodillen te zien. We waren er valkbij vandaag en konden die nijlpaarden horen roepen. s’Middags heb ik binnen zitten werken , omdat het buiten gewoon te heet was. Om 14.00 uur zijn we naar het zwembad gegaan, omdat het gewoon te heet was. Na een uur belde Brent dat we naar Ndumu Game Reserve gingen voor een braai. We reden snel terug naar ons kamp om wat kleren en drinken te pakken. We vlogen met 140 km/h over de snelweg over heuvels en kuilen en raakte bijna een geitje. We braaiden bij Clint’s tijdelijke huis in Ndumu. Ik ging eerst met Brent een nijlpaardenschedel ophalen die hij had gekocht voor R200 (€20), wat echt een koopje is. Onderweg zagen we een giraf op 20 m afstand, maar we hadden niet gezien dat er nog een op 2 m van de weg stond. De giraf schrok en schrok waardoor we hem bijna aanreden. De zulu die het hek zou openen had niet de goede sleutel bij, waardoor we de 35 kg zware schedel over de poort moesten tillen. De kop was zo hoog als mijn knie en de slachtanden zo dik als mijn onderarm, het was een enorm mannetje geweest. Toen we weer terug waren bij de braai gooiden we steaks op het vuur die het beste smaakte tot nu toe. We dronken wat Heineken en hadden wat duscussies over blanken zwarten. Brent werd het even teveel, omdat hij was afgewezen voor een baan. Om 22.00 uur reden we naar gierrestaurant, waar alle karkassen worden neergegooid. We zochten naar hyena’s, maar ze hadden schijnbaar al genoeg gegeten. We reden daarna weer terug naar Tembe met een heerlijk ruikende hippo skull achterin waar vooral de vrouwen erg van genoten.

Dag 75 28-07-2007 Vandaag ben ik alleen op pad gegaan. Er stonden verse huena sporen bij het aas. Het rotdier heeft zelfs het kleine pootje wat nog over was van de vorige avond meegepikt. We moeten iets bedenken dat de hyena niet elke keer ons aas komt stelen. Als er vers aas ligt en de leopard komt erop af dan hebben we echt een goede film. Ik reed verder naar de boom waar we het 2e aas in hadden opgehangen. Ik zag leeuwensporen in de buurt van de mannetjesleeuw Tembe. Ik besloot toch de 250m naar de boom te lopen, maar was nogal zenuwachtig en voelde me niet op mijn gemak. Ik hoorde geen vogels en zag geen ander wild, maar gelukkig gebeurde er niks. Ik ben vroeg in de middag nog even met de vrouwen naar het zwembad gegaan, omdat het erg warm werd. Het is nu ongeveer 30 graden en hartje winter, ik wil niet weten hoe de zomer hier is. Later op de dag ben ik met Claire op game drive gegaan. Ik zat op de trackersseat wat echt vet is. Je kan alle dieren en sporen het eerste zien en loopt risico, wat het ook wel spannend maakt. Toen ik in de avond weer in het kamp kwam zag ik Robert weer. We hebben even bijgepraat over zijn ervaringen in Pretoria en de gebeurtenissen in Tembe. De vrouwen kookten voor het eerst, wat ze echt slecht afging. We hadden wat gare aardappels, bonen en een worstje, wat ze met veel moeite hadden gemaakt. We hebben nog even tv geken en zijn daarna als een blok in slaap gevallen.

Dag 76 29-07-2007 Vandaag hebben we weinig veldwerk gedaan. We hebben een planning gemaakt met alle dingen die we nog in Tembe willen gaan doen. We zijn nu nog maar 2 weken hier en moeten daar echt het uiterste uit zien te halen. De 3 vrouwen die bij ons in het kamp zittn vervelen zich dood. Ze doen echt helemaal niks en kunnen nog geen pc aanzetten. Ze lopen de hele tijd te mekkeren dat ze zich vervelen, maar hebben wel een spel (twister) gemaakt. Ze hebben ook opdrachten bedacht voor het spel Jenga. Dat een een soort van blokkentoren waar je steeds een blok vanaf moet halen en een opdracht doen tot de hele stapel omvalt. In de middag zijn Robert en ik gaan worstelen tot grote ergernis van de vrouwen, omdat ze nu helemaal niks te doen hadden. Ze gingen ons maar een beetje vervelen, maar hielden dat ook al snel voor gezien. Robert en ik hebben s’avonds gekookt, wat heel wat beter was dan de vrouwen. We hadden biefstuk, groenten, champions en een toetje van ijs en fruit. Na het eten hebben we nog even de dikke actiefilm SWAT gekeken en daarna onder de wol gegaan.

Dag 77 30-07-2007 Vandaag besloten we maar wat langer in bed te blijven liggen. Bongani kwam naar onze kamer, maar we deden net of we nog sliepen. Om een uur of 9 gingen we op pad, op zoek naar sporen. We reden onze ronde, maar omdat er een of andere idioot met een tractor had gereden vonden we noppes. We reden naar de top van een heuvel waar ik een biertje open trok en genoot van de zon op het dak van de auto. De rest van de dag hebben we computerwerk gedaan en ik mijn pakketje met tanden etc. klaargemaakt om naar Nederland te sturen. De 3 vrouwen: Caete, Claire en Sadie zijn voor een dag en nacht naar het huis van de lodge manager gegaan. Hij is een zulu en woont in een van de homesteads. Het zal nogal een culture shock zijn voor de ladies, aangezien ze al beginnen te janken als er een mier in hun sap zit. Gisteravond hebben we ze nog proberen bang te maken en gevraagd of we niet meegingen, maar ze zijn toch uit zichzelf gegaan. Robert en ik hebben s’middags wat hamburgers gemaakt en eten vanavond weer bij de lodge. We deelden een tafel met 2 Amerikaanse kletskippen, die echt de horen van je hoofd praten. Ze zijn ook niet bepaald slim, maar je kan er wel mee lachen. Er zat ook nog een ZA man die fotograaf was voor een 4 x 4 magazine. Hij gaat morgen naar Nu Sutu Gorge met onze maat Clint. Nu zie je echt hoeveel mensen je al leert kennen. Morgen gaan ik en Robert met 2 rangers naar de rivier van Tembe. Het is een soort van wandelsafari, en niet zonder gevaar. Ik hoop de nijlpaarden te zien en wat krok’s, we zullen zien.

Dag 78 31-07-2007 Vandaag zijn we om 5.30 uur opgestaan om naar Muzi outpost te rijden. We maakten een broodje ei en een bakje muesli en wilden vertrekken. Helaas zagen we dat onze Suzuki een lekke achterband heeft, dat hebben wij weer! De werkplaats was nog dicht en het we hadden geen reserve wiel. We reden naar het rangerkamp om de sleutel van de werkplaats te halen. We wisten dat er een reserve wiel was, maar niet waar. We zochten overal, maar nergens een groen wiel te bekennen. We belden rond en uiteindelijk kwamen we erachter dat het in de lodge was. We reden met platte band erheen en verwisselden de banden. We reden met een verse band naar Muzi outpost en vonden net op tijd de 2 rangers die al aan het werk waren gegaan. We reden een paar km terug en liepen toen naar beneden richting het moeras. Oppeens hoorden we een hoop gekraak en beseften dat we midden in een breeding hurde zaten. We liepen snel terug en gingen om de kudde heen. We liepen verder door de bush en kwamen uit bij het moeras. We liepen tussen het moeras en de bush door, waar we heel veel karkassen van dieren vonden. De leeuwen jagen hier vaak en we vonden ook nog een verse halfopgegeten waterbok, waar de rangers een GPS point van maakten. We liepen verder en stuitten weer op een olifant waar we ook weer omheen liepen. Na nog een paar honderd meter lopen hoorde we veel lawaai in het riet. We dachten eerst dat het een nijpaard was, maar ook dit was een olifant. Ik vond nog een kies van een nijlpaard en Robert een stekelvarkens stekel. Toen we bij een open stuk kwamen zagen we de nijlpaarden op de oever liggen. Ze zagen ons en renden het water in. We gingen op de oever zitten kijken. We zagen er totaal 11, 1 bull, 1 kalf en de rest waren koeien. Ze bleven vrij relaxed vogels en andere dieren kwamen gewoon drinken, echt schitterend. Na een half uur liepen we weer verder naar de auto. We hebben in totaal 20 km gelopen en er 4 uur over gedaan, best een eindje dus.

Dag 79 1-08-2007 Vanmorgen zijn we even kort op pad gegaan, omdat mijn familie komt. Ik ging ze om een uur of 11 ophalen bij de hoofdingang met een groot game vehicle. Robert reed achter mij aan met de suzuki voor de kids. Het was wel leuk om ze weer te zien na bijna 3 maanden. We reden met de jeeps naar de lodge waar een groep zulu’s ons al toe begon te zingen. Na de koffers te hebben uitgepakt en wat te hebben gegeten, konden we bij gaan praten. Het valt me zo op dat ze zich echt als toeristen gedragen. Dat zal ook wel komen, omdat ik hier nu al 3 maanden zit en helemaal gewend ben geraakt aan het leven hier. Ons mam had een nieuwe camera gekocht voor Afrika. Je kan er echt scherpe foto’s mee maken, wat wel makkelijk is hier. Ze hadden een hoop foto’s gemaakt in het Krugerpark en andere parken. Ze blijven hier 3 nachten en gaan dan verder naar Hluhluwe game reserve. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan, omdat het met de hitte niet vol te houden is. We hadden s’avonds dinner bij de lodge met zijn allen. We hebben even bijgepraat over Tembe en Nederland. Het weer schijnt echt slecht te zijn dus ik mis niks. Mijn broertje en neefje hebben slagtanden van een wrattenzwijn gevonden, waar Robert en ik al maanden naar op zoek zijn. s’Avonds kwamen er nog zulu dansers waar we even naar gekeken hebben, maar omdat ze veel hetzelfde dansen en dat 1,5 uur lang zijn we maar teruggegaan.

Dag 80 2-08-2007 Vandaag zijn we om 8.00 uur vertrokken naar Usutu Gorge Reserve om een wandeling te gaan doen van een paar uur in Clint zijn park. We reden eerst naar Ndumo Game Reserve en reden vanaf daar achter Clint aan om de auto’s te parkeren. Onderweg kwamen we nog 2 witte neushoorns tegen die heel relaxed stonden te eten langs de weg. We parkeerden de auto’s en sprongen met 11 man in de jeep van Clint. Na een tijdje kwamen we in het park aan en kon de wandeling beginnen. De hele familie had nog geen stap gezet en begon al te zeiken dat het te warm was en dit en dat. We liepen off road met 2 rangers mee die ons alles vettelde over de geschiedenis van het park en de cultuur en natuur. Je ziet overal gras, maar daaronder liggen allemaal rotsen wat het lopen niet makkelijker maakt. Na een tochtje van een half uur en de Mozambicaanse grens te hebben overgestoken kwamen we bij een plek met geweldig uitzicht. Je kon de hele rivier zien en we zagen ook een African fish eagle. Na te hebben genoten van het uitzicht en de nodige foto’s te hebben gemaakt liepen we weer terug met veel gekreun en gezeur van iedereen. We liepen terug naar het rangerkamp en vonden daar een soort agame (hagedis van 25 cm) op de muur van het huis. Ik pakte het beest en het probeerde me te bijten waarop ik het losliet. Robert pakte hem meteen weer op en werd kei hard in zijn vinger gebeten waardoor hij het dier in het gras smeet. We maakten een paar vette foto’s en reden toen terug met Clint’s jeep. Ik en Robert hadden er wel van genoten, maar de rest van de familie vond er weinig aan, toeristen!!! In de middag gingen Rob en ik nog even knokken. Na een uurtje kwamen er 2 nieuwe vrouwelijke vrijwilligers. Het zouden 2 Canadese masseuses zijn, maar het was een vrouw van 65 en eentje van 30. Tijdens het knokken werden we weer gestoord door de Engelse vrouwen die echt geen leven meer hebben en we schonken er geen aandacht aan. We sprongen onder de douche en hadden een welkomstbraai. Het eten was goed en het was kei gezellig. Na het feest zijn we nog even in de boom hut gaan zitten, maar dat was niet echt comfortabel, dus ben ik maar in mijn bed gesprongen.

Dag 81 3-08-2007 Na met veel moeite om 8.00 uur te hebbne opgestaan nam ik en douche en maakte wat eieren. Ik ging samen met Caete op zoek naar sporen. We vonden helaas niks en waren er ook niet echt toe in staat. De oude vrouw die nu ook volunteer is vroeg me om haar naar de school te brengen aan de overkant van de weg. We redne erheen en werden al snel omsingeld door kleine bedelaartjes. Ik bracht wat schoolspullen naar binnen en kwam de vrouw (die les gaat geven) later weer ophalen. Ik reed terug naar het reserachkamp om de Engelse dametjes naarhet zwembad te brengen en de familie op te halen voor een tour in ons researchkamp. Robert lag om 12.30 uur nog in zijn bed (de lamme joekel), maar deed gezellig mee met de tour met een handoek om zijn lijf gewikkeld, haha. Ze vonden het wel leuk hier en de ZA fotograaf die hier ook een paar dagen verblijft kan echt goed opschieten met mijn nichtje die het hier helemaal niet leuk vindt, echt vreemd. Ik bracht de hele familie naar de watertoren omvan het uitzicht te genieten over de bush. Je konde in de verte vele brandjes zien die ontstaan door de lokale bevolking en de droogte. Daarna ben ik met Robert, ons pap, mijn broertje en mijn neefje een nieuw aas gaan ophangen in de boom. We hadden een gestripte nyala die al een paar dagen in de koeling had gehangen. Dat is wel makkelijk, want zo gaat het vlees veel langer mee. We stapten met 5 man, een nyala en gereedschap in de kleine auto en reden naar de aasboom. Daar aangekomen heb ik aan Robert de eer gelaten de rotte nyala uit de boom te gooien wat best lang duurde aangezien het dier helemaal aan de tak vastgekoekt zat. Het was half gemumificeerd door de droogte en helemaal hard geworden. Oppeens was iedreen omsingeld door tientallen vliegjes die het op onze oogballen voorzien hadden en zwaar irritant rond onze koppen vlogen. Ik had Robert gevraagd om mijn broertje wat dingen bij te leren over fotografie. Hij vindt het best leuk en kan van Robert heel veel leren. Hij kan al wat goede foto’s maken, maar moet alle trucjes nog goed leren. Na het dinner kwamen er nog zulu zingers, maar die hadden we ook al 10 keer gezien en het gezang is ook niet al te florisant. We gingen al om 21.30 uur naar bed, omdat we echt kei kapot waren door de oververhitte dag.

Dag 82 4-08-2007 Vandaag zouden we gaan kanoen samen met Wayne Mathews. We pakten onze spullen en stonden om 7 uur bij hem voor de deur. We kregen helaas te horen dat het weer te slecht zou worden en dat we beter morgen kunnen gaan. We zijn toen maar wat gaan knutselen in de workshop. De bumper van onze auto hing los en we kregen deze niet meer gemaakt. We sloopten het ding eraf, waarop Ernest dacht dat wij weer iets hadden verloren onderweg, net als ons achterlicht een paar dagen geleden. Morge hebben we onze afscheidsbraai. Er komen ongeveer 25 mensen dus het zal wel gezellig worden. We hebben veel bier gekocht en een hoop vlees bij de lodge gehaald. De vrouwen in ons kamp zijn in de middag met Ernest naar Border cave gegaan. Je kan er grotten zien, maar deze zijn net echt spectactulair, dus bleven ik en Rob thuis. We zijn nog maar een paar uur gaan slapen, omdat we kei kapot waren op de een of andere manier. Net voor het eten zijn we nog even gaan knokken om een beetje conditie te houden en hadden we een of andere ovenschotel die door de ‘granny’ van het kamp was klaargemaakt. We keken nog een film en gingen naar bed.

Dag 83 5-08-2007 Vandaag was het zover. We liepen over het olifantenpad langs het researchkamp naar het huis van Wayne. Het weer was niet super, maar het was droog. We reden met zijn bakkie naar de Kosi Bay lake systems. Het is een groot gebied met meren die geddeltelijk brak zijn, omdat het vlakbij de zee ligt. Het is het enige inlandse brakwater van heel Afrika. Je hebt er krabben, maar bij wijze van spreke ook goudvissen. We reden naar het strand en haalden de kajaks van de bakkie af. Het waaide nogal hard en het water was niet echt warm. Wayne had een wetsuit aan en wij gewoon een zwembroek. Wij zaten in de dubbele kajak, wat heel wat moeilijker in evenwicht leek te houden. We sloegen al snel om, maar na een km te hebben gevaren hadden we het onder de knie. Er zaten schijnt ook nogal wat nijlpaarden en krokodillen, maar deze hebben we niet gezien. We gingen een kanaal in tussen het riet waar we een watervaraan, ijsvogels, vissen etc, zagen. Het water is echt kraakhelder en je kan alles zien wat onder je boot doorzwemt. Er stonden veel viskralen in het water, die de locals gebruikte om vissen mee te vangen. Na een paar uur gevaren te hebben stopten we en aten we wat om extra power te krijgen. Je had een prachtig uitzicht over de meren waar we pauzeerden, en de ijsvogels zag je overal vliegen. We vaarden weer terug, maar moesten nu tegen de wind en golven in wat het niet makkelijker maakte. Robert zat voorop en kreeg alle golven in zijn gezicht. Ik bleef ook niet droog, want elke keer als Robert de peddel uit het water haalde kreeg ik alles over me heen. Na 2 uur teruggepeddeld te hebben draaiden we om naar de kust te gaan. We sloegen om door een golf en probeerden er weer in te komen. We waren alleen nogal moe en waren ons evenwicht kwijt, waardoor we pas na 5 keer proberen de boot inkwamen. Wayne was al op de kant en lachte zich kapot en maakte foto’s. We gooiden de kajak’s weer op de bakkie en kleedden ons om. Toen we dorge kleren hadden en in de warme auto zaten vielen we bijna in slaap door de vermoeidheid, maar dat was het zeker waard. Op de terugweg aten we nog een paar STEERS hamburgers en die kunnen alles genezen. Toen we terug in Tembe kwamen gingen we naar de lodge waar pc man Verne bezig was met de camera opnieuw af te stellen. We konden nu ook de beelsen terug zien van de leopard die bij de cam was. W zagen alleen wat ogen in de verte en we kunnen daaraan niet zien of het een leopard is of niet. Later in de middag probeerden we even te slapen, maar omdat we alles moesten klaarmaken voor de braai lukte dat niet. Ik denk dat we zo’n 10 kg vlees,4l yoghurt en 5 kg groente verslonden hebben met 20 man. Op het einde hebben we nog gedanst en om 0.00 uur gingen we nog even in de boomhut relaxen en daarna smeten we de matrassen buiten op het zand en sliepen buiten bij het vuur.

Dag 84 6-08-2007 Toen we nog allemaal in buiten op de grond lagen (7 uur), kwam Bongani door de poort, om te vragen of wij nog luipaarden werk gingen doen. We zijn opgestaan en zijn in de auto gesprongen om een grote ronde te gaan rijden. We hebben Cris (zoon van Nic) ook opgehaald, aangezien hij waarschijnlijk verder gaat met het project. Ik heb hun alles over de luipaarden in het park geleerd en onderweg vonden we nog sporen van Rees en van Kelly. Nogal gaaf, want Rees liep op een plek waar hij normaal nooit loopt. Dus dat was nogal een belangrijk spoor aangezien we zijn territorium groote nu beter kunnen bepalen. ’s Middags hebben we onze worstel kamer weer opnieuw ingericht en hebben we nog een uurtje of 2,5 liggen worstelen. Toen de vrouwen ons kwamen halen voor het avond eten moesten we stoppen en zijn we maar gaan eten. ’s Avonds hebben we een film gekeken die totaal nergens over ging en daarna hebben zijn we weer in bed gesprongen.

Dag 85 7-08-2007 Vandaag zijn we op survival gegaan. We gaan naar Nusuthu Corge om daar een dag te kamperen. We brachten een touw, water, een stuk vlees, mes, aansteker en stok mee. We vertrokken om 6 uur in de morgen en pakten een lokale taxi naar het eerste stadje. Na een half uur rijden in een minibusje met zulu’s en geiten kwamen we aan in Kosi Bay. We belden Clint om ons op te komen halen, maar zijn baas was in de buurt en dan mag hij geen lifters meenemen. We liepen rustig verder en uiteindelijk pikte Clint ons op. We reden 1,5 uur over de zandwegen en door het park. Uiteindelijk kwamen we bij een verlaten rangerkamp aan en daar begon het avontuur. We liepen naar beneden richting de rivier. Na een half uur lopen door hoog gras met rotsen eronder kwamen we uit bij een klif. We moesten om de klif heen lopen en vonden een weg naar beneden. We kropen over de helling van 45 graden vol bush, doorns en liannen naar beneden. Na een uur of 2 kwamen we onderaan de berg aan bij de rivier. Het water was koud en helder, voor krokodillen en nijlpaarden hoefden we niet uit te kijken, want het water was maar zo’n 40 cm diep. We liepen over de zandbanken en maakten schiterende foto’s. Een km verderop sloegen we ons kamp op. We lagen op een hoge droge zandbedding midden in de rivier. We maakten een hut van takken en bananenbladeren die ons beschutting moest bieden voor de nacht. Robert had een groepje bananenbomen gevonden, maar er hingen alleen kleine groene banaantjes aan die niet te vreten waren. We vonden ook nog een landschildpad, die we geslacht en opgegeten hebben. Het was een beetje smakeloos, maar we hadden niks anders te eten. Ik maakte een vuur van riet en takken, waar we veel plezier van hadden in de koude nacht. Om 21.00 uur probeerden we wat te slapen wat niet lukte. We hadden geen slaapzak, kussen ofzo, alleen zand. Halverwege de nacht moesten we opnieuw hout zoeken, omdat we niet genoeg hadden. Ik heb een paar uur geslapen, maar Robert helemaal niet.

Dag 86 8-08-2007 We werden al vroeg wakker door het zonlicht en waren zo gaar als 2 kippen die uit de oven komen. Ik maakte een hele mooie bannenblad boxershort om het plaatje compleet te maken en daarna gingen we weer terug de berg op. We waren kei kapot, omdat we te weinig eten hebben gehad. We zetten stap voor stap en kropen letterlijk naar boven. Toen we bijna boven waren stuitten we op een klif. We konden deze gelukkig beklimmen wat ons weer een half uur scheelde. We liepen rond op de top ons af te vragen waar het rangerkamp was totdat ik gelukkig de groene wateropslag door de bush heenzag. We moesten nog uur op Clint wachten dus gingen we maar slapen in de zon. Na 2 uur belde Clint ons op om hem tegemoet te lopen (alsof we al niet genoeg gelopen hadden). We slenterden over de weg en kwamen hem uiteindelijk tegen. Als je in de auto zit besef je pas hoe makkelijk zo’n ding is. We reden naar de town en aten daar een grote kip met friet om onze honger te stillen. Nadat we ons vol gevreten hadden reden we terug naar Tembe. We hadden maar een uurtje om even te relaxen en toen gingen we naar een bar vlakbij Ndumo Game Reserve. Je kan daar heel goedkoop eten en drinken en dus hebben we daar maar goed gebruikt van gemaakt. Na een paar uur kwamen er een stel blanke Afrikaanse mannen binnen waar we lang mee hebben staan buurten. En ervan was resercheur geweest en had 20 jaar bij de politie gezeten. Het was een enorme vent van een kilo’tje of 120. Hij had hele verhalen en we konden hem altijd voo alles bellen. Hij was echt zo zat als een tor, maar we konden er wel mee lachen. Om 23.00 uur vonden we het laat genoeg en betaalden een 10tje voor diner, en de hele avond drinken.

Dag 87 9-08-2007 Vandaag zat ik om een uur of 8 aan mijn ontbijt te knagen in de zon. Nic van Jones kwam langs om te zeggen dat we binnen een paar minuten een meeting hadden. Ik belde Robert wakker en we liepen over het olifanten pad naar Wayne’s huis. We hadden niet echt een meeting, maar meer een ckeck van de arcvieuw files die we gemaakt hebben. Een paar dingen klopten niet en die is Robert gaan verbeteren. Het duurde 45 minuten en alleen Nic en Wayne waren er, dus dat was wel jammer. Na de meeting reden we naar de lodge waar Robert foto’s is gaan bewerken. De foto’s van de survival zijn echt vet geworden. Ik ben verder aan mij dagboek gaan typen en Rob aan het leopard report. Daarna zijn we opnieuw naar Wayne gegaan voor de arcvieuw files. Het kwam er niet van, omdat Wayne nieuwe foto’s had en Roberts foto’s is gaan helpen bewerken. We moeten morgen dus weer even terug. We zijn ongeveer een uur gebleven en daarna teruggegaan. Ik ben gaan koken met de vrouwen. We maakten kip, varken, aardappelen, pap en aardappelpuree. Na het eten gingen Robert en de vrouwen naar een hide om daar te kamperen. Ik moest nog veel werk inhalen dus ben hier gebleven.

Dag 88 10-08-2007 Vanmorgen ben ik gaan zoeken naar een printer om een kaart van Afrika uit te printen. Wayne heeft een aantal punten aangekruist die ik zeke moet gaan bezoeken als ik een tour door het continent wil gaan doen. Ik ben nog even het aas gaan checken, maar er was niks te zien. Ik heb onze voicerecorder aan de lodgemanager gegeven, die denkt dat hij het zonder uitleg ook wel kan gebruiken, succes! We zijn nu echt begonnen aan de laatste dagen in Tembe. We kunnen helaas niet meer naar de schietbaan, wat ik wel echt jammer vindt maarja.... Ik ben wel gaan regelen dat we morgen kunnen gaan snorkelen met een ranger van Ndumu. We gaan ergens naar Kosi Bay in de zee snorkelen, wat wel vet zal worden als het een beetje goed weer is. Ik heb een presentatie gemaakt over het project en het park, wat we kunnen gebruiken voor een presentatie op school. We hebben vandaag onze laatste boodschappen gekregen, waar we extra veel van gaan eten voordat we weggaan. Ik heb Bongani gevraagd of hij 2 flessen Amarulla mee kon nemen van de town, wat hij gedaan heeft. Het is een soort cream achtige drank gemaakt van vruchten, wat goed te drinken is. Ik ben al een beetje mijn tassen gaan inpakken, omdat ik er morgen wel geen tijd voor zal hebben. Ik heb alle dingen die ik niet mag meenemen in het vliegtuig in mijn sokken verstopt, en nu maar hopen dat ik geen controle krijg. Om 14.00 uur ben ik met de vrouwen op drive gegaan met de Korando. We vonden een vliegtuigje op de landingsbaan, wat waarschijnlijk van een van de gasten is. We kwamen een stuk of 15 Landrovers tegen die in een van de camps verblijven. Ik werd er kei gek van om de hele tijd opzij te gaan. We zagen nog een paar olifanten, wat waarschijnlijk mijn laatste olifanten zullen zijn de komende tijd. De oudere vrouw die hier in het kamp verblijft heeft op de gamedrive de leeuw Tembe gezien een een serval. Iedereen is stik jaloers op haar, omdat niemand deze dieren hier gezien heeft, zelfs wij niet in de 3 maanden die we nu hier zijn. We zijn toen we terugkwamen nog even naar Wayne gegaan om alle arcvieuwfiles nog even te bekijken en aan te passen. De vrouwen hebben pizza gemaakt, die goed te eten was en daarna ben ik naar bed gegaan.

89 11-08-2007 Vandaag ben ik met wat mensen naar Sodwana Bay geweest voor een laatse relaxte dag. Toen we aankwamen werd de auto bestormd door een stuk of 10 bosnegers, die hun namen zeiden en wel op de auto wilden passen. We strand wat helemaal vol zat met blanke dagjes mensen. We kwamen aan en er stonden overal 4 x 4 keer wagens op het strand, niet normaal. Voor het eerst in 3 maanden in Afrika heb ik meer blanken dan zwarte mensen gezien op een plek, echt grappig. Ze zijn bijna allemaal Afrikaans, wat echt vet is omdat je alles kan verstaan. We aten en dronken wat op het strand, het waaide wel hard, maar het water was erg warm door de Indische stroming. Ik was ergens in de middag in slaap gevallen en echt superbruin geworden. Je kan overal de lijnen zien waar de zon niet is geweest. Het tijde was ondertussen ook opgekomen dus de zee was van 20 m afstand naar 2 m gekomen. Ik heb bij de souvenirshops nog een vette hoed, sleutelhangers, beeldjes en maskers gekocht voor minder dan 10 euro bij elkaar. Om 15.00 uur kwam Clint langs met wat vrienden en dronken we nog wat voordat we naar de bar gingen. Het was een bar voor professionele vissres. Overal op de muur zag je foto’s van enorme marlijnen hangen met de vissers. Na de bar reden we naar een pizzeria, maar de chef was er niet. We belden de baas op en doe kwam meteen pizza voor ons maken. Tijdens het wachten zijn de spullen uit de auto van Clint gestolen. Ze missen creditcards, petrolcards, mobieltjes etc. We volgden de sporen van de dieven, maar vonden niks. Ze konden zich overal verstopt hebben in de hutjes. Ze hebben zoveel mogelijk kaarten geblokkeerd en afgezegd, maar waren echt piswoest. We belden de politie, maar deze konden natuurlijk ook weinig doen. De sfeer was natuurlijk erg verpest en Bertus bracht ons terug naar Tembe. Het was onze laatste volle dag in Afrika en heb er desondanks erg van genoten.

Dag 90 12-08-2007 Vandaag vertrokken we uit Tembe. We reden met de Korando naar de lodge en namen daar afscheid van alle mensen waar we de afgelopen 3 maanden mee gewerkt hebben. We aten ons final breakfast en reden toen onder luid gezang van de meisjes weg. We wilden Brent ook nog even zien en dus reden we naar zijn huis. Schijnbaar had hij gister een feestje gehad, maar dat hebben we helemaal gemist. We namen afscheid van onze maten en beloofden zeker nog een keer terug te komen. We reden volle gas met de Ford van Ernest weg uit Tembe, omdat we al wat verlaat waren. We reden een uur of 5 over de Afrikaanse wegen die niet overal even goed waren, maar ook wel iets hadden. Om 16.00 uur kwamen we in Durban aan en reden naar het huis van Ernest waar we van auto wisselden. We reden verder door de stad met de dikke Mercedes S535 op zoek naar een plek om te lunchen. Ik had nooit gedacht dat die ouwe vent zo hard kon rijden. We vlogen met 160 km/h over de snelweg en het geluid leek meer van een racewagen te komen, echt vet!!! Uiteindelijk vonden we een stekkie, waar ik biefstuk en frites heb gegeten. Na het eten reden we naar het vliegveld en dronken daar nog een kopje koffie voor we op het vliegtuig stapte. We boekten onze koffers door naar Dusseldorf, wat een hoop gesleep zou schelen. We namen afscheid van Ernest en bedankten hem voor de laatste keer voor alle hulp. We vlogen eerst met SA Airways van Durban naar Johannesburg. Van Johannesburg naar Dubai, waar we de volgende ochtend aankwamen.

Dag 91 13-08-2007 Vanmorgen kwamen we aan in Dubai waar we 4 uur moesten wachten op de volgende vlucht. We moesten eerst door een controle. Een van de douane beambte kwam naar me toe en zei me mijn tas open te maken. Ze zagen op het scherm een grote tand. Het was de tand van een wrattenzwijn die ik op het vliegveld van Johannesburg had gekocht. Ik zei dat het de tand van een varken was en de man begon er vreemd genoeg aan te ruiken of het ivoor was ofzo. Ik moest meekomen naar een kamertje. In dat kamertje zaten allemaal Arrafatjes en politiemensen. De baas rook ook aan de tand en ik liet een bonnetje zien. Het was gelukkig goed en ik kon verder. We zijn nog even buiten gaan kijken, en het was echt bloedheet. Alle merken van auto’s kwamen voorbij gereden met natuurlijk bling bling velgen en al. Ik pinde per ongeluk €60 in plaats van 20 en heb dus nog maar een hoop souvenirs op het vliegveld gekocht. Na een paar uur rondgelopen te hebben stapten we op het vliegtuig. We vlogen met 960 km/h terug naar Dusseldorf. Om 20.00 uur kwamen we aan en gingen onze bagage ophalen. Robert zijn tas kwam eerst, maar miste zijn slaapzak. Ik was aan het wachten en wachten en uiteindelijk kwam mijn tas niet! Ik heb een formulier in moeten vullen en nu maar afwachten of ik hem ooit nog terug zie. Ik baal er echt enorm van, de kleren maken niet uit, maar de souvenirs zijn onvervangbaar. We aten nog even een burger bij de MAC en reden toen terug naar het platte kikkerlandje. ( Na 2,5 week heb ik mijn koffer met alles erin teruggekregen).

The End 2007

01-07-2008 Om 5 uur s’morgens (de dag van vertrek naar Afrika) word ik wakker met veel pijn in mijn borst. Aan het begin van de avond voelt het net alsof je steken hebt van het hardlopen, maar dan midden op het borstbeen. Ik maak Samira wakker en vraag of ze de huisartsenpost wil bellen, helaas was deze in gesprek net als 112. Daarop besloten we maar naar het ziekenhuis in Helmond te fietsen. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen wordt ik onderworpen aan allerlei tests. Ik voel me net een computer met al de kabels aan mijn lijf. Na en wachttijd van 4 uur kregen we de uitslag: ONDUIDELIJK!!! Na een bloedonderzoek, röntgen foto’s, hartslag en ademhalingstest kam er alleen een tekort aan Kalium en een verhoogd aantal witte bloedcellen uit. Het grote aantal witte bloedcellen moest duiden op een infectie, maar niemand heeft iets kunnen vinden. Ik kreeg een zware antibiotica kuur mee en was toch maar blij dat dit niet in Afrika gebeurd was. Thuis aangekomen heb ik mijn koffer gepakt en heb nog wat geslapen. Om 16.00 u stonden Nikkie en haar ouders ons op te wachten bij de deur. We reden naar Dusseldorf, en stapten daarop redelijk relaxed het vliegtuig in. De pijn in mijn borst ging langzaam over en na 6 uur vliegen kwamen we aan in de United Aarabic Emirates. Alle Arafatjes en het bloot van de vrouwen (burka) vielen weer meteen op. Na wat rond te hebben gelopen tussen de Rolexen, Breitlings, parfums en merkkleding zochten we een plekje om de komende 9 uur door te brengen. Al snel kwam ik erachter dat je heel goed kan slapen op de marmeren vloer van een vliegveld net als tientallen anderen. Na een droom over neerstorende vliegtuigen (haha), checkten we in voor onze volgende 8 uur durende vlucht naar Johannesburg.

02-07-2008 Na uren over Afrika te zijn gevlogen kwamen we om 1.00 uur aan in Johannesburg. Onze koffers waren mooi op tijd en dus liepen we naar de VODA-shop, waar onze transporteurs ons zouden opwachten met een naambordje. Helaas geen naambordje, de negers om ons heen begonnen steeds meer koeien op Nikkie te bieden. We werden al aardig zenuwachtig, dus zei ik maar het magische woord: GODVERDOMME!, en daarop verschenen 2 mininegers. We konden pinnen op het vliegveld en kochten ergens in de crimineelste stad van de wereld een simcard en beltegoed. We reden verder door de steegjes van Johannesburg en kwamen al snel bij ons hotel African Dreams uit (al zag het er niet echt uit zoals de nam aangaf). De ramen van onze kamers waren opgelaten en aangezien het 3 graden was, legden we maar wat extra dekens neer.

03-07-2008 Na een ijskoude Afrikaanse nacht was een warme douche zeer welkom net als het ontbijt in de eetzaal met oerlelijke decoratie, maar wel een Philips flatscreen aan de muur. Om 10.00 uur stond de volgende transporteur ons al op te wachten met een busje. Deze man kon ons uitgebreid vertellen over de cultuur, natuur en politiek. Ook wist hij te vertellen dat de bestuurder van de bedrijfsauto die over de kopgeslagen op de weg lag, zeer zeker ontslagen zou worden. Na een rit van een uurtje kwamen we aan bij De Wildt Lodge. We belandden in een waar paradijs van water, groen en bloemen. Een superaardig blank Afrikaans omaatje kwam ons begroeten net als de dalmatiër Sebastian. We hebben een hele mooie kamer (King Protea) en een schitterend uitzicht. We kregen een heerlijke lunch van fruit, groenten en broodjes. In de middag reden we naar De Wildt Cheetah Centre en ontmoette de Founder, Director en Head Education. De Directrice was van top tot teen gekleed in cheetah outfit, misschien wat overdreven? Na een tijdje in het kantoor gepraat te hebben, zagen we dat de bedoelingen van beide partijen overeenkwamen. Ik en Nikkie waren immers de gezichten van De Groene Campus, Cheetah Friends en Zodiac Zoos geworden. De start van het vooronderzoek voor school (in November start school er een project) was gemaakt. We kregen een tour lang alle cheetah’s en Deense doggen die er in het park liepen. Al snel zagen we dat er genoeg werk was aan de gebouwen en het terrein voor school om aan te beginnen. Aan het eind hebben we zelfs een cheetah (Alan’s girl) kunnen aaien, wat een geweldige ervaring was. Teruggekomen in het kantoor maakten we een planning voor de komende dagen, wat we allemaal gaan zien en doen. Toen we terugreden kreeg ik weer het echte Afrika gevoel: Rijdend in een rotte jeep, over rode zandwegen, kauwend op een stuk droogvlees, genietend van de ondergaande zon gehuld in de rook van de bosbranden. WHAT THE FUCK, WE ZIJN IN AFRIKA!!!

04-07-2008 Vanmorgen werden we opgehaald door de man van Directrice Vanessa ‘Johnny’. Ik ken maar weinig mensen die zo opvallend zijn. Hij omschreef zichzelf als ‘6 foot wide and 6 foot tall’. Een enorme gast die moest bukken om in zijn gigantische Toyota Hilux te passen,echt een aardige kerel die ons op alle gebieden kan en wil helpen met het organiseren voor het projectteam dat in November komt. Hij wist alle leuke en goedkope plaatsen en liet ons o.a. een backpack hotel en een lodge zien wat binnen het budget van school valt. Het zag er allemaal heel mooi uit, en wordt absoluut een van de accommodaties van het projectteam. Hij wilde ons meenemen op verschillende excursies, maar helaas had hij geen tijd. Hij liet ons wel de supermarkt, bank, restaurants etc. zien. Na een korte, maar zeer informatieve ontmoeting werden we weer gedropt bij de lodge. We rustten wat uit en gingen naar het educatie centrum om nieuwe ideeen op te doen ter verbetering ervan zoals: schilderen, educatie hoek maken, winkel opknappen, filmhoek maken, decoratie aanbrengen etc. Nikki n ik liepen ook nog het bushtrail wat voor kinderen van scholen wordt gebruikt om de echte bush ervaring mee te maken. Het is een pad van ongeveer 1 km lang, door velden en bossen. Onderweg zagen we nog een groepje parelhoenders en luipaardkeutels. s’Middags gingen we samen met de oprichtster Ann van Dyk (werkt al meer dan 40 jaar met cheetah’s) cheetah’s en hun welpjes eten geven. Er zijn ongeveer 100 cheetah’s bij De Wildt en dat maakt het tot een van de grootste fokkers ter wereld. Ik heb een lang gesprek met de oprichtster gehad over de grote katten en de problemen met de boeren die ze liever kwijt zijn. Ze ziet er naar uit om samen te werken met het komende projectteam en van alle kanten worden we zeer gastvrij ontvangen. De cheetah’s zijn ongelooflijk mooi en een aantal had jongen. Ze kregen een vleespapje gemengd met melk en soms medicijnen erin. Ze bracht ons terug naar de lodge en spraken af dat we morgen een tour door het duizenden hectare grote gebied krijgen per Game Drive Vehicle.

05-07-2008 Om 08.00 uur kwam een stuntelig Engels vrouwtje ons ophalen van de lodge om ons een grandtour door het park te geven. We zaten samen met de toeristen in 2 Game Vehicles. We kwamen langs ongeveer 80 cheetah’s, caracals, african wildcats, verschillende gieren en wilde honden. Alle dieren waren supermooi, maar de wilde honden waren echt geweldig, ze hadden 4 pups die al aardig rondliepen. De wilde honden omsingelden de auto’s alsof het een prooi voor ze was. De verzorger liep zelfs gewoon tussen de wilde honden door, zo wild waren ze dus blijkbaar niet meer zelfs met pups erbij. Het zijn echt schitterende dieren die echt en groep vormen en als een familie voor elkaar zorgen Na terugkomst van de tour heb ik nog een mooie luipaardenprint gekocht en nog wat ‘drog wors’ (gedroogd vlees). Later in de middag namen we afscheid van Ann van Dyk de oprichtster en dronken nog wat met de directrice en de enorme Johnny. Ik ontmoette nog een vrouw die veel DNA onderzoek deed naar diren en had ook van het luipaardenproject in Tembe gehoord. Ze was zeer geinterseerd en we kunnen haar hulp wellicht inschakelen voor het vastellen om welke luipaard het gaat, wt btreft DNA onderzoek. Tot onze verassing werden we door Vanessa (directrice) uitgenodigd voor en avondje uit. We gingen naar een lokale Afrikaanse blanke bar en dronken daar ons moed in. Na binnenkomst werd ik meteen aangesproken door een gast die vroeg: ‘Heb jij un boekie gemak?’ Ik zei nee Johnny en toen was het OK. Al snel stond Vanessa op de tafel te dansen en de hele bende deed vrolijk mee. Halverwege de avond stond het hele team met ons te dansen in de bar. Het was supergezellig en we aten nog een dik stuk beef voordat we teruggingen naar de lodge. Ik en Nikkie moesten om 06.00 uur opstaan, omdat we naar het vliegveld van Johannesburg gebracht zouden worden.

06-07-2008 We vertrokken met een busje om 07.30 uur met een bejaarde vent erin, die erg bang was om het gaspedaal in de duwen. We arriveerden toch mooi op tijd en vlogen met Kulula Ailines naar Durban, waar Oscar Osberg van Tembe Elephant Park os al stond op te wachten met zijn groen Landrover. Er waren nog 2 meiden uit de USA en UK om vrijwilligerswerk te doen, ook was er een bejaarde vent die op Paul Kruger leek met een halve witte baard, die dacht nog 20 te zijn. Het was een Amerikaan en zoals meestal ZWAAR IRRITANT!!! De rit van 5 uur bleef hij maar praten en voelde zich bijna koning van Afrika. Onderweg kwamen we Ernest (Lodge manager) nog tegen met zijn truck met daarachter een mini jeep hangend. Even later bij een tankstation bij Huhuluwe Nic van Jones, die veel met het leopard projet te maken heeft gehad. Hij had het erg druk en was onderweg naar een meeting, maar ik zal hem zeker nog zien. Hoe dichter we bij Tembe kwamen hoe sneller mijn hart ging kloppen. Net alsof je weer thuiskwam op de een of andere manier. Het researchkamp i enigszins aangepast en verbeterd, maar niet bar veel. Oscar woont nu op het researchkamp en sinds de ruzie met Ernest is er veel veranderd. We mogen niet meer bij de lodge komen en de vrijheid is veel ingeperkt, veel van wat we vorig jaar deden kan niet meer. De 2 grote mannetjes leeuwen Mhabudu en Lhabala zij n afgeschoten, omdat zij t agressief en tolerend voor mensen werden. Er is zelfs verteld dat de leeuwen voor geweerschoten niet meer terug deinsden, dat werd te gevaarlijk. Derrcik doet het leeuwenproject niet meer en Bongani in de USA vo Oscar deed het gewoonlijke welkomstpraatje en we gaan een mooie tijd tegemoet. Morgenavond ga ik met Oscar en het management team de hele nacht impala’s en nyala’s schieten. Deze worden geschoten voor het vlees, huid n een klein deel als aas voor de luipaarden. Morgen gaan we om 06.00 uur op pad met Oscar om de leeuwen te zoeken in het park en in de middag, naar de stad Mkuzi, om boodschappen te doen. TEMBE WE’RE BACK!!!

07-07-2008 Onze 1e dag in Tembe begint vroeg, we staan om 05.00 uur op en gaan met de hele club met Oscar mee op zoek naar de leeuwen. Oscar heeft het project overgenomen van de Zulu Derrick, die op dit moment in de UK zit voor een uitwisseling programma.. We rijden met de Landrover van Oscar door het park, en ik was vergeten hoe koud het in Afrika kan worden. Het was vannacht 3 graden geworden,steenkoud dus. We reden naar de watertoren waar we het beste een signaal van de leeuwen konden oppikken. We zagen een schitterende zonsopgang, boven de bomen uisteken. We pikten het signaal op van een van de jonge mannetjes leeuwen die in de buurt was, maar zagen hem niet. Na een uur te hebben gereden zagen we onze 1e olifanten in de bush staan, wat zijn het toch een grote prachtige dieren. Teruggekomen in het kamp kwam Big Nick de parkmanager aangescheurd met een van de quots om de omheining te controleren. Het is superleuk om alle mensen weer terug te zien, iedereen schijnt me nog te herkennen, zelfs bij naam. Mensen riepen me zelfs terwijl ik hun al niet meer kon herinneren. s’Middags ging ik met Oscar hardlopen buiten het park. We renden in totaal 8 km en ik was kapot. Onderweg rende een klein groepje zulu kinderen met ons mee en de ouderen lokale bevolking dacht dat we totaal gestoord waren om ons helemaal kapot te rennen voor niks, ze lachten ons dan ook nogal hard uit als we voorbij kwamen. Beeld je in dat je in zululand bent en opeens 2 witte negers langs de kant ziet rennen, ziet er inderdaad stom uit. Ik heb gekookt samen met Chloe een meisje uit de UK, we maakten gebakken aardappelen en worstjes. Ik probeerde de videorecorder te maken, mar we misten enkele kabels dus het ging niet lukken. Vanavond deden ze een culling, wat een soort afschot is van nyala en impla antilope. We hoorden overal schoten en uiteindelijk hadden ze 14 stuks geschoten. Het vlees, vel en schedel wordt verkocht aan een taxidermist. We konden niet mee op pad deze keer, maar Big Nick beloofde ons dat we de volgende keer mee konden gaan.

08-07-2008 Na een bijna slapeloze nacht gingen we er om 06.00 uur weer op uit. Ik en Nikkie reden voorop in de kleine Suzuki jeep (tak tak 2) om de zoeken naar luipaard sporen. Oscar reed achter ons en checkten de leeuwen binnen een straal van 8 km, zodat wij wisten of we gevaar liepen als we de auto uitgingen. Olifanten kunnen niet meer komen in het gebied bij de watertoren, omdat er een hoge draad gespanen is tegen olifanten en giraffen. Ze veroorzaken veel schade aan het sandforrest vandaar de omheining. Al snel vonden we het 1e spoor van een female leopard. We namen een GPS Point en andere notities. Na een kleine km te hebben gereden ontdekten we dat onze linkerachterband lek was. Ik had de dag van te voren deze nog bijgevuld, maar hij was echt lek. We reden langzaam terug nar het kamp, waar ik de band verwisselde en een ontbijtje maakte. Rond 13.00 uur is het de warmste tijd van de dag en dus gingen ik en Nikkie naar Mhalasella hide om te kijken of we dieren konden zien bij de waterpoel. Er waren veel olifanten die aan het drinken en spelen waren in het water, echt schitterend om te zien. We zagen ook een Big Tusker uit de bush komen die kwam drinken. Een big tusker is en grote oude olifant met enorme slagtanden, deze heette Isillo. We maakten films en video en gingen op weg naar de lodge. Het schijnt dat het parkmanagement een conflict heeft met het lodge management en dus namen we en risico. Eenmaal aangekomen werd ik begroet door de mensen van lodge die mij ook nog herkenden en vroegen hoe het met Robert en de leopards ging. We pakten wat drinken en praatte even bij. s’Avonds hadden we een braai op het researchkamp waar wij verbleven, ook was het een afscheid van Brent ,omdat hij waarschijnlijk in een ander park (Ithala) gaat werken vlakbij Pongola. We bakten het vlees op de braai en hadden salades en bier. Om 23.00 uur ging iedereen weer naar huis aangezien we om 05.00 uur weer op moeten staan.

09-07-2008 Vanmorgen verwisselde we eerst een band voordat we op pad gingen, ja er was er weer een lek door stekels van een acacia. We gingen iets later op pad dan gepland, het was Nikkie’s beurt om met de Suzuki te rijden. Ze rijdt best goed, maar het blijft een vrouw achter het stuur. Na de lion sweep op de watertoren te hebben gedaan, reden we verder. We testten de camera die was opgehangen om neushoorns te spotten, maar deze bleek niet meer te werken. Binnekort komt Vern die ook de Olifanten webcam beheerd hem ophalen. Na een grote ronde te hebben gereden aan de westkant van het park vonden we luipaard, leeuwen en hyena sporen. De randstof meter van de auto is kapot dus we moeten steeds gokken, wanneer we hem moeten bijvullen. Na terugkomst maakte ik wat eieren klaar om daarna wat te lezen. Toen Oscar terugkom van zijn ronde door het park hoorde we dat ze een enorme rotspyton hadden gezien, jammer dat we er niet bijwaren. Oscar vertelde ons dat we een bait konden gaan ophangen vlakbij de watertoren. Big Nick kwam nog even langs om te buurten over hoe en wat, toen we wegwaren met een kanon van een geweer achterin. We reden een dik uur rond, maar zagen geen enkele nyala, dat kwam omdat we in een bepaald deel van het park reden, waar geen wild was. We konden niet dichtbij de huizen schieten, maar omdat er water is zijn er wel meer dieren. Na wat bomen van de weg te hebben gekapt kwamen we bij het toekomstige gieren restaurant, waar alle karkassen worden gedumpt die na het slachten overblijven. Een enorme verzameling botten en schedels lag op een berg bij elkaar van alle diersoorten. Nadat we een stuk verder in de bush waren gereden zagen we een potentiële bait. Een groepje jonge nyala’s, waarvan er een voor ons was. Oscar legde zijn geweer op de auto en met een enorme knal schoot de kogel dwars door de kop van het dier. Toen we ter plekke kwamen zagen we een enorm gat in de kop en aan de andere kant as de kogel er weer uitgegaan. Nikkie mocht slachten wat ze erg goed deed. We sleepten met veel moeite het karkas de boom in en bonden het vast, zodat de luipaard er niet mee vandoor kan gaan. Nu maar wachten tot we een ‘hit’ krijgen. Ondertussen reden we terug naar het kamp, n begon ik avond eten te maken. Ik maakte een mix van macaroni, groene paprika, bacon, ui, mais en tomatensaus wat erg goed smaakte. Rond een uur of 18.00 realiseerde een van de Engelse meiden dat Greg de oudere Amerikaan niet in het kamp was. Oscar’s gezocht trok wit weg en hij rende naar de auto, op de gedachten gekomen dat hij Greg 4 uur geleden op zou komen halen bij de uitkijkpost!!! Ondertussen was het koud en donker geworden, maar gelukkig was de man in de post gebleven en niet gaan rondlopen in de bush. Oscar had nog nooit zoveel leeuwen sporen op de wegen gezien, zijn zorgen waren dus terrecht. Net heb ik Len gebeld een section ranger uit het Noorden van het park. Hij heeft een bait opgehagen en al 2 keer een ‘hit’ gehad van een luipaard die de grens met Mozambique vaak oversteekt. Volgende week ga ik met hem praten.

10-07-2008 Vanmorgen stond ik weer vroeg buiten, maar was de enige. Ik vroeg m af of ik niet nog een uur te vroeg was opgestaan. Gelukkig was dat niet zo, maar alle vrouwen sliepen vandaag blijkbaar uit. Ik reed samen met Oscar en Greg naar de watertoren, we pikten een zwak signaal op van een leeuw, maar deze was erg ver weg. We wilden nog niet naar de bait gaan kijken die we de dag ervoor hadden opgehangen, omdat de luipaard nog aan het eten kon zijn aangezien het pas 5.30 uur was. We reden verder op zoek naar de leeuwen en kwamen onderweg witte neushoorns, impala’s nyla’s, waterbokken en buffels tegen. Toen we vlakbij het moeras waren pikte we ene sterk signaal op van de vrouwtjesleeuw Kampa. Ze zou rond de 50 meter van ons af moeten zijn, maar we zagen niks door de bomen en het riet. We reden terug naar het kamp n checkten daarna met de hele groep de bait voor de luipaarden. Oscar liep voorop met zijn geweer voor evt. ‘problemen’ zoals hij het noemde te voorkomen. De nyala die we de boom hadden ingehesen was untouched, dat konden we zien omdat er geen sporen onder boom waren en het karkas nog intact was. We reden daarna met de hele groep naar Ponweni Hide om wat te eten en wat spullen af te droppen. Op de terugweg viel ik in slaap in de auto, we maken nogal lage dagen (05.00-21.00) dus het was nogal logisch dat zoiets kon gebeuren. Nu probeer ik weer een email te versturen, maar de vorige keer lukte me het er 1 te sturen binnen 2 uur, dus dat is echt zwaar irritant. Vandaag hebben we ene Game Count gedaan. Dat houdt in dat 2 groepen elk 6 uur moeten noteren welke dieren er komen drinken bij de waterpoel. Ik zat bij de groep van 12.00 tot 18.00 uur. We zagen hele veel dieren, waaronder 20 olifanten die allemaal bij de waterpoel waren om te drinken, toen die eenmaal wegwaren werd het rustig en heb ik 2 uur geslapen. Na een tijdje merkte Oscar een sissend geluid bij hem op. Het kwam uit de muur langs hem en we zagen in een houten spleet een reptiel zitten. Het was een rock monitor, een soort varaan van 50 cm lang. Hij was duidelijk niet blij met ons. Ik probeerde hm te vangen, maar het dier weigerde uit zijn schuilplaats te komen. Toen we s’avond aan het eten waren kregen we een stroomstoring. Het Amerikaanse meisje Melissa werd meteen bang en is zo’n typisch Amerikaans meisje wat voor alles bang is, heel handig als je in een Big 5 park bent. Toen we het leopard aas gingen checken zagen we veel sporen, maar er was niks van het vlees gegeten, wel was de maag van de nyala versleept. Hopelijk komt de leopard nog terug naar de aasboom.

11-07-2008 Vandaag is het weekend en we konden tot 08.00 uur uitslapen!!! We gingen vandaag nar een lokale markt in Mozambique. We reden eerst naar Muzi outpost, het laatste rangerkamp in het noorden van het park. Er is een klein museum gebouwd in de oude gevangenis. Je kan er alle wapens van stropers, schedels en foto’s van rangers die zijn omgekomen door olifanten bekijken. Na Muzi reden we op de grens van Zuid-Afrika en Mozambique. Het was een enorme zandbak met kuilen, water en modder. De Land Rover van Oscar kwam gelukkig overal doorheen, lang leve 4 weel drive. Na ,5 uur te hebben gereden kwamen we bij de markt. Ik voelde me net een attractie, Oscar zei dat hij er nog nooit een blanke had gezien. We werden dan ook nogal aangestaard. De mensen waren heel aardig, maar een paar schooide om geld bij de meiden en bij ons, maar we gaven ze niks. Zo zetten ze niet alleen zelf maar de est van de stam ook te kijk, en houden wij ons groot. We kochten een soort deegrollen met aardappel puree erin voor 10 cent en wat te drinken. Er was eigenlijk maar weinig te zien, veel groentes en fruit, maar geen handcraft. Weer eenmaal teruggekomen bij het park gingen we de bait checken. Er waren overal luipaard sporen en het vrouwtje had ervan gegeten. De ribben waren helemaal blootgelegd en er waren klauwafdrukken op de boom. De maag was ook helemaal opgegeten. Dit is echt super goed nieuws en ik lichtte meteen de parkmanager in. We laten het aas nog een paar dagen liggen en dan verversen we het.

12-07-2008 Afgelopen nacht is er een troep leeuwen langs ons kamp afgelopen. Rond 2 uur hoorde iedereen enorm gebrul. Ik sliep echter gewoon door en heb helemaal niks gemerkt, terwijl de rest heeft staan luisteren. Jammer dat ik het niet gehoord heb, het is zo’n machtig geluid en je hoor het van een enorme afstand. Vandaag is het Nikkie’s beurt om te rijden, ze schakelt een beetje moeilijk, waar Oscar niet zo blij mee is, maar dat komt wel goed. Onderweg kwamen we op 2 plaatsen leopard sporen tegen op de weg. We zagen zebra’s en gnoe’s in de graslanden langs de weg. Het is een stil gebied waar weinig wild zit en we nog geen andere auto’s zijn tegengekomen. In de middag gingen we met Oscar het bait checken, maar er waren geen sporen.

13-07-2008 Vandaag konden we niet op pad, omdat we onze 3e lekke band hebben. Ik heb maar wat dingen op een rijtje gezet van weekendtrips en de projecten. In de middag reden ik en Oscar naar de werkplaats om met Big Nick over de leopards te praten. Hij ging de kooi in orde maken en daarmee proberen de luipaarden te vangen. We zouden meer dan een jaar geleden vallen van Phinda Private Game Reserve krijgen, maar die zijn nog steeds door politieke shit niet gekomen. Onze overburen Rickert en Vickie (assistants ecologists) hebben een witte pitbull (wity) gekocht die nu iedereen wegjaagt die voorbij komt lopen. Later op de dag heb ik nog hardgelopen met Oscar en 2 Engelse meiden. Ik rende in mijn eentje, omdat de rest al na 2 km afhaakte. Een groepje mini zulu’s rende met mij mee. Ik vroeg of ze ooit ‘Ingwe’ wat luipaard in het zulu betekend gezien hadden. Ze zeiden dat ze hem nog nooit gezien hadden, maar zij noemden hem ‘Tiger’. Na gedouchte te zijn en wat te hebben gegeten, belde Big Nick om te zegen dat de leeuwen in de buurt waren. We sprongen met de heel groep in de Land Rover en reden naar de plek waar ze het laatst gezien waren. Na een tijdje zoeken zagen we 2 leeuwen op de weg lopen, het vrouwtje Kampa en het jonge mannetje Longa. Ze waren niet echt onder de indruk van de auto’s, maar wij wel van hun. Na ze een tijdje gevolgd te hebben reden we terug en kwamen een konijn met 1 oor tegen, deze had de leeuwen dus ook al ontmoet.

14-07-2008 Vanmorgen vonden we superveel sporen van luipaarden. Overal op wegen konden we ze volgen. We denken dat het een mannetje en vrouwtje is, later werd dit bevestigt, omdat we 2 grote keutels vonden zo’n 600 m van elkaar. Het moeten er dus wel 2 zijn. Op de open graslanden zagen we een prachtige zonsopkomst. De hele lucht was roze met rood gekleurd n de zon was knalrood. De auto kregen we bijna niet meer aan de praat ton deze werd afgezet. Er is waarschijnlijk een probleem met de startmotor. We gingen het aas checken wat we hadden opgehangen, maar e was nog 1 pootje over van de nyla die we in de boom hadden opgehangen. De luipaarden eten dus supergoed van het aas en we zien elke dag sporen in hetzelfde gebied. Ik en Nikkie hebben samen met Oscar de vangkooi in de bush gezet. Er is geen andere optie om de dieren proberen te vangen, aangezien we niet aan strikken kunnen komen. De kooi is ongeveer 2 m lang bij 1,20 bij 1,20 m en zou perfect moeten zijn voor een luipaard. In de middag reden we naar Manguzi om boodschappen te doen. Eindelijk kon ik alle mails checken die ik gekregen heb in een internet café. Na wat rond te hebben gelopen in de stad gingen we eten bij STEERS, net een MAC maar dan veel beter met echt vlees. In de avond zou e een of andere satelliet overvliegen die we zouden kunnen zien. We zagen inderdaad ene lichtpuntje voorbij komen zweven en dat was schijnbaar de satelliet. De rest van de avond hebben we Harry Potter gekeken en een paar andere gingen kaarten. Schijnbaar kon de ouwe dikke Amerikaan niet goed tegen zijn verlies bij het pokeren. Tja het blijven Amerikanen.

15-07-2008 We krijgen onze mini jeep tak tak 2 niet gestart, we kunnen alleen rijden als we hem kick starten en moeten hem dus altijd op een heuvel parkeren. Om zo voldoende snelheid te maken om hem aan het rijden te krijgen. We gingen deze ochtend dus maar met Oscar mee op lion monitoring. We reden het heel park door, en toen we in het moeras kwamen zagen we 3 leeuwen lopen door het gras. Normaal vangen we altijd wel een signaal op, maar zie je ze niet door d goede camouflage. Onderweg vonden we nog sporen van een serval, een kat zo groot als een golden retriever met stippen. Na de tour rond het park gingen we nieuw aas halen voor de valkooi. Na een tijdje rond te hebben gereden vonden we het perfecte doel. En verlaten zieke baby nyala. Het dier stond ver in de bush en het was dan ook moeilijk voor Oscar om hem te raken. De 2e keer was het raak en de kogel ging net onder het linkeroog aan de rechterkant er weer uit. De kogel veroorzaakte een uitgeklapt oog en een half afgeblazen rechterhoofd. Het dier was dan ook meteen dood. We gingen daarna met alle vrijwilligers de kooi in orde maken. We kapten takken en gooiden zand in de val om het zo natuurlijk mogelijk te maken. Het aas moest klein zijn wat erin ging, zodat de staart van de kat niet buiten de kooi zou steken als hij er aan zou trekken. De valdeur zou dan op de staart terecht komen, wat een halfstaartige luipaard maakt. Verderop de wegen vonden we nog enkele sporen en hebben deze genoteerd. Wat we noteren als we sporen vinden zijn: datum, gebied, geslacht en de GPS coördinaten. In de middag heb ik met de assistant ecologist van het park gepraat. Hij is een kei aardige gast, die net als mij van mountainbike houdt. We hadden heel gesprekken over de taalovereenkomsten en de dieren. s’Avonds hadden we een braai in het kamp en nodigden iedereen uit die wilde komen. Het was kei gezellig en we hoorden de verhalen van wat er oal allemaal in het park kan gebeuren.

16-07-2008 Vanmorgen hebben we de valkooi voor de eerste keer gezet. Helaas zat er geen luipaard in. We vervolgden onze route samen met Oscar en vonden verschillende sporen verderop in de graslanden. We zagen nog gnoe’s en zebra’s. In de middag hadden we afgesproken om naar het vieuwing platform te gaan om naar de nijlpaarden en olifanten te kijken die in het meertje te zien zijn. Het is hetzelfde meer, waar ik vorig jaar was maar ben nu aan de overkant in een 7 meter hoge hut, gemaakt rondom een enorme boom. We zagen de nijlpaarden naar ons staren vanuit het water, maar we zagen geen olifanten. Na een half uur viel iedereen in slaap, om na een uur weer wakker te worden om terug te lopen naar de auto. We zagen onderweg leeuwensporen en konden een kadaver ruiken, wat waarschijnlijk aan de leeuwen toe behoorden. We gaan misschien nog een keer terug naar het platform om te overnachten, wat wel supervet zou zijn. Oscar vertelde ons over een moerasboom, waar we bij stonden. Deze was meer dan 1000 jaar oud en zat vol met orchideeën. Toen we terugkwamen maakten we wat eieren en vlees als lunch. Ik ging wat foto’s op de computer van het kamp zetten, zodat we deze konden uitwisselen met andere vrijwilligers. Opeens kwam Nikkie de computerkamer binnengelopen om te zeggen dat er een olifant bij ons kamp stond. Het waren 2 grote mannetjes die zich een weg baanden door het struikgewas. De pitbull van de buren werd helemaal opgewonden van de bewegende bosjes. De olifanten ergerden zich hier duidelijk aan, en Oscar gebaarde ons wat meer afstand te houden.

17-07-2008 Op onze ochtend rit hebben we geen sporen gevonden van de luipaarden. Waarschijnlijk zitten ze ergens in de bush, waar wij geen sporen kunnen en mogen volgen. Na een ontbijt van muesli en een banaan gingen we met Glendihwe de lion researchster ook wel Guni (rat) genoemd op pad op zoek naar 2 vermiste leeuwen. Het was een rit van 6 uur helemaal door naar het noorden van het park. We vonden 1 van de vermiste leeuwen, maar van de andere geen spoor. De vermiste heeft een nest jongen en zit waarschijnlijk ergens in een hoek in het noorden van het park. Onderweg zagen we wel heel veel dieren en vogels. Gundi heeft ons gezegd dat ze les gaat gene in zulu, maar de woorden zijn zo moeilijk dat het niet te volgen is. Nikkie en ik hadden afgesproken om te gaan eten bij de lodge. Ik kon weer wat oude matties opzoeken en een relaxte avond hebben. Ik zag Ernest de lodge eigenaar staan en hij deed net of ik er niet was tot ik hem riep. Er is schijnbaar nogal wat ruzie geweest tussen het parkmanagement en het lodge management, vandaar ik niet wist wat ik moest verwachten. We hebben de hele avond gepraat over onze culturen en de conflicten in het park. Ik merkte dat hij alles goed aan het praten was, ook omdat hij mijn smsjs en mails niet beantwoorden. Hij beweerde zelfs dat hij elke gast R120 sponsorde om zo de lokale bevolking in de lodge aan het werk te houden. Pure bull shit als je bedenkt dat hij in een kast van een huis woont en 6 mercedes benz’s op de oprit heeft staan. Ons doel was eigenlijk een verblijf in Ponta Mamouli in Mozambique los te peuteren, omdat hij 50% korting en transport kan regelen. Door een hint van Nikkie begon hij er zelf over en zegde toe iets te organiseren. Oscar kwam ons om 21.00 uur weer ophalen bij de lodge waar hij bijna een jaar niet meer geweest was sinds het conflict. We gingen op night drive door het park. Ik was compleet uitgeput, omdat we normaal om 20.00 u naar bed gaan en 05.00 weer opstaan. We reden door de drinkplaats waar een nieuwe night vision camera was opgesteld. Oscar kwam er dus te laat achter dat de lodge en de hele wereld ons voorbij kon zien rijden via de webcam. We kwamen nog een witte neushoorn tegen met haar kalf, buffels en verschillende nachtzwaluwen.

18-07-2008 Vandaag is Nelson Mandela 90 jaar geworden. We konden in de ochtend de lokale bevolking feest horen vieren buiten het park. Ik ging alleen op drive, omdat Nikkie te moe was om mee te gaan. De val is nog steeds leeg, maar er zijn geen sporen bij. Dat is beter, want het betekend dat de luipaard niet in de buurt is van de val. Als er wel sporen zouden staan, betekend het dat hij de val niet in durft. Na een uur te hebben gereden stopte ik om een spoor te bekijken. De motor viel uit en ik stond niet op een heuvel, KUT!!! Ik probeerde uit alle macht de auto te draaien en een duw te geven, maar ik kwam het kleinste heuveltje niet eens op. Ik riep Oscar op via de radio om me weg te slepen, maar dat zou nog een uur duren. Het was gelukkig al licht, maar was bang dat er olifanten de weg over zouden komen. In de verte hoorde ik de leeuwen brullen, wat ook niet echt geruststellend was, aangezien het een auto van 2 bij is met open dak en open laadbal, zonder ramen. Ik kon niks anders doen dan wachten en deed dat dus maar. Na een dik uur kwam Oscar eraan gereden en zei met een dikke glimlach dat hij een groepje witte neushoorns en een elephant bull ‘just 500 m away’ had gezien. Toen we de andere kant op terugreden zag ik na een kleine km veel leeuwensporen. Ik had dus echt geluk gehad dat ik niet enkele honderen meter te voren of erna was stil komen te staan!!! Toen we terugkwamen hebben we alle auto’s en Oscars boot gepoetst. Na het wassen gingen we weer hardlopen. De kleine Amerikaanse Melissa ging ook mee en rende de volle 8,5 km, wat we heel knap vonden. Ik kan steeds verder en sneller rennen. Na een paar keer een run te hebben gedaan bouw je snel conditie op. In de avond organiseerden ik en de Engelse Chloe een braai voor ons groepje met kip, worst, salades en groentes.

19-07-2008 Vandaag is de grote dag, we gaan naar Kosi Bay. Het zijn verschillende zoet en zout water meren die met elkaar verbonden zijn. We namen Oscars speedboot met 2 50 pk motoren mee op sleeptouw. Na een rit van 1,5 uur kwamen we aan in Kosi Bay Park en kochten een visvergunning. Bij de wc’s zagen we de 1e nijlpaard sporen en meteen begon Oscar een verhaal te vertellen dat ze hier wel een rondliepen. We duwden de boot het water in en vlogen met enorme snelheid over het water naar de andere meren toe. Het water is cristal clear en je ziet overal vissen en vogels. We waren de enigste mensen op het gigantische meer en vonden een mooie plek om te vissen. We gingen eerst met een soort pomp het water in, om garnalen van de bodem te rapen die door de zuigkracht omhoog kwamen. De garnalen werden gebruikt als aas voor klein vissen en de kleine vissen werden aas voor grote vissen. Ik had snel beet en ving een soort River snapper op. Oscar liet ons de andere meren zien en we zagen nijlpaarden, ijsvogels en veel vissen. Toen we door een kanaal vaarden zag ik een enorme watervaraan op de kant liggen zonnen. Het dier was bijna 2 m lang en het was de grootst die Oscar ooit had gezien. Het dier heeft net de kop van een dino en is een soort mega hagedis. We gingen naar een nieuwe visplek, om te zien of er wat te vangen viel. Al snel zag ik nijlpaarden op afstand dichterbij komen. Het waren 2 moeders met kalveren. Zeer beschermend en gevaarlijk dus!!! Ze kwamen steeds dichterbij en aangezien ik wist dat de nijlpaard een van de grootste killers van Afrika was, voelde ik me niet op mijn gemak. Ze kwamen tot op 30 m afstand en we mochten geen geluid maken van Oscar, omdat we niet weg zouden kunnen als ze ons aanvielen, omdat de ankers nog vastzaten. De dieren bleven op 30 m afstand, maar verplaatsen zich niet, wat we niet begrepen. Op een gegeven moment gingen we langzaam weg en gebeurde er gelukkig niks. Het werd al laat en dus begaven we ons op de terugweg naar het park. Onderweg aten we een dikke hamburger, omdat we bijna niks gegeten hadden op de boot.

20-07-2008 Vandaag was het uitslaapdag, tot een uur of 08.00 in bed liggen en dan een lekker ontbijtje maken met bananen, appels en sinaasappels. Als we terugkomen van onze tour eten we meestal brood met eieren of bakken iets anders. In de middag hielpen we Oscar met het wassen van de boot. Het hele ding stinkt naar vis die we gevangen hebben in Kosi Bay. Na de boot weer bling bling te hebben gemaakt gingen we terug naar de orde van de dag: een film. De meiden kijken best vaak films en ik moet toegeven dat er best goeie bijzitten uit Oscar’s collectie. We hebben in de werkplaats de auto proberen te maken waarvan de startmotor kapot is, het lukte ons niet en dus belden we JAMBLOOD, de zulu naam voor rode os waarmee de zulu’s de parkmanager Big Nick mee bedoelen. Na een hoop gesloop en ook hij het niet gefikst krijgen en zijn we onze auto kwijt voor een week ofzo. Na de werkplaats gingen we naar de de handcraftshop van Tembe waar een ventje allemaal beeldjes maakt en mandjes van riet. Het was eigenlijk allemaal troep, maar ik had een bosje giraffe haar bij en vroeg hem of hij er armbanden van kon maken. We spraken een prijs af en als het goed is heb ik mijn nieuwe sieraden volgende week. Oscar dropte mij en Nikkie daarna af bij het kantoor van Big Nick Het eerste wat opvalt aan het kantoor van de parkmanager is dat er overal koppen van dieren hangen en zelfs een leeuwenschedel van een van de grote mannetje die is geschoten. Len Gunter de section ranger van het Noorden ontmoette ons op het kantoor. Het is een blanke dunne vent die wat zenuwachtig overkomt en niet de slimste is. Hij vertelde ons over de luipaarden in het noorden van het park en dat hij er zelfs een gezien heeft afgelopen nacht, wat maar heel weinig mensen hebben meegemaakt. Hij is aan het baiten en de luipaarden eten van zijn aas. Het is echter te ver weg om het project daarheen te verplaatsen omdat het 1,5 uur rijden is om er te komen. We hebben wel afgesproken dat ik en Nikkie op bezoek komen en kijken hoe hij de zaken aanpakt. In de avond hadden we een vroege braai en gingen daarna de zonsondergang bekijken op de watertoren. De zon gaat zo snel onder in Afrika dat je hem letterlijk onder kan zien gaan, echt vet. Nadat de zon weg was gingen we op een lange night drive. We zagen olifanten, buffels en veel nachtzwaluwen. Na 3 uur in de bakkie te hebben gezeten vroor iedereen zowat dood in de achterbak, dan heb je niet het gevoel in Afrika tezijn.

21-07-2008 Vandaag is de laatste dag van onze Amerikanen Greg en Melissa, 2 echte zeurende Amerikanen die de hele dag: O MY GOD, GOSCH, NOT OK zeggen, maar het was wel grappig. We dropten ze in St. Lucia wat een rit van 2,5 uur was. Ik, Nikkie, Chloe en Oscar gingen dus maar naar het strand op van de Indische Oceaan te genieten. Het water is zo warm en helder, net alsof je in een zwembad bent. Je ziet overal tropische vissen en koralen, echt geweldig. Er waren ook veel meeuwen, heel mooi met rode snavels en grijze ogen. Ik kon ze zelfs voeren terwijl ik op mijn rug lag met een arm omhoog en ze pikte het vliegend uit mijn hand. Het hele strand keek ernaar wat Nikkie niet echt leuk vond, al dat gekrijs van die vogels. St. Lucia is een typische blanke stad waar bijna geen zwarte mensen zijn en net als bij Cape Videl (strand) zie je alleen maar blanke mensen. Het lijkt of de apartheid nog steeds illegaal doorzet op deze manier. Toen we uitgeput terugkwamen gingen ik en Oscar kijken wat Big Nick die avond geschoten had. Het was een culling en dat betekend dat er een bepaald aantal antilopes wordt afgeschoten wat allemaal zeer nauwkeurig wordt berekend en bijgehouden door de assistant ecologist Rickert. Ze hadden 14 nyala en impala geschoten, waarvan er 1 als luipaard aas zal dienen. Een klein neger van zulu’s hakt en snijd dan alles in stukken voordat het de vriezer ingaat. Nick vertelde dat er een probleem olifant in het park was die andere olifanten en mensen aanviel. Het is waarschijnlijk een olifant die heeft ingebroken vanuit Mozambique vanwege de veiligheid van het park. Misschien wordt het dier afgeschoten en gaan we een dikke jachtpartij meemaken, maar we zien wel wat er gebeurd.

22-07-2008 Vandaag was het weer uitslaapdag vanwege de lange rit naar St. Lucia. Na wat op de computer gewerkt te hebben kwam Oscar ons ophalen om een nieuw aas in de val te leggen. Ik moest het rottende oude aas eruit slepen en de nieuwe vastbinden. Ondertussen gingen Oscar en Chloe extra camouflage aanbrengen aan de val. Het is nu een soort tunneleffect, waar de luipaard hopelijk in zal trappen. Ik bond de nyala tot een hope vlees bij elkaar en we maakten een mooi geurspoor. Hopelijk komt er morgen wat in de val, ik heb met Nikkie gewed om een magnum dat er komende week iets inkomt. Gundi het kleine zulu vrouwtje kwam ons later op de dag ophalen om mee te gaan de olifanten te identificeren in het park. We vonden een kudde, maar ze waren te ver in de bush op goed te bekijken. Na wat mooie foto’s van een groene bijeneter te hebben gemaakt en de zonsondergang te hebben gezien, crosten we terug naar het kamp waar we weer een braai hielden.

23-07-2008 Vanmorgen gingen Oscar en ik de val checken. We zagen sporen van een luipaard vlakbij de watertoren, maar er zat niks in de val. Geen sporen bij de val in de buurt, dus wie weet komende nacht meer geluk. We gingen verder op zoek naar Tembe en Sepepo, 2 leeuwen die een nieuwe zender moeten hebben, omdat de batterij leegraakt. Het was een drive van 5 uur rond het park. We stopten bij Muzi outpost, om te praten met Len Gunter over de luipaardn in het Noorden van het park. Hij liet ons veel sporen zien van luipaarden die langs de omheining liepen en waar ze eronder door kruipen. Je kan zelfs de klauwafdrukken in de grond zien, waar de dieren een schock van de omheining krijgen. De bait (een nyala), was vastgebonden aan een boom, maar zat al vol maden. Het was wel duidelijk dat een mannetjes luipaard er veel van had gegeten aan de sporen te zien. Tijdens de rit heb ik Ernest gesmst of hij al wat had geregeld voor ons uitstapje naar Mozambique. Geen antwoord gekregen dus bellen we morgen zelf maar naar het verblijf. Ik kreeg nog een vaag telefoontje en het bleek de man van de souvenirshop te zijn die vertelde dat ik mijn giraffehaar armbanden kon ophalen de volgende ochtend. Toen we terugkwamen was een vrouw in het kamp die dierenarts was. Ze ging met ons mee naar de watertoren om naar de zonsondergang te kijken. Ze weet heel veel van de dieren en heeft 10 jaar in de UK gewoond en gewerkt.

24-07-2008 Vandaag is een rustige dag, we hebben niet veel speciaals gedaan. We gingen eerst op lion tour, maar we konden weer niks vinden. Toen we met hetzelfde vrouwtje naar de olifanten gingen zoeken, kwamen we een kuddetegen. Ze waren bij het moeras en vlakbij de weg. We zetten de auto stil en bewogen niet. Oppeens draaiden ze om en besloten de weg te nemen, waar onze auto stond. Ze kwamen steeds dichterbij en hadden ook kalveren, wat de moeders gevaarlijk maakt. Ik, Nikkie en Chloe stonden op de achterbak en op nog maar 5 meter van de kudde, die aan het dreigen was. We waren muisstil en bewogen geen centimeter. Ze staken de slurf in de lucht en konden ons ruiken. Gelukkig draaiden ze langzaam om en liepen om de auto heen. Ons hart klopten in de keel, want 2 stappen en ze stonden tegen de achterbak aan. De Mattriarch een ouder olifant vrouwtje leidt de groep, en verliet als laatse de weg om te kijken of alles veilig was. Toen we verder reden kon ik nog foto’s maken van groene bijeneters. We proberen nog steeds een uitstapje naar Mozambique te regelen, maar Ernest werkt niet echt mee.

25-07-2008 Vandaag was een echte stressdag, we konden wel uitslapen en een ontbijtje eten. Oscar liep van alles te regelen, want hij moest een grote groep mensen opvangen die bleven slapen voor het weekend. Oppeens belde Ernest ons op dat we binnen een uur in de stad moesten zijn. We konden dan een lift naar Ponta Mamoli in Mozambique krijgen. Wij pakten als ene gek onze spullen en stapten in een lokale minibus en reden naar de plek waar ze op ons zouden wachten. Na wat rondgebeld te hebben, kwam Oros een zulu ons ophalen. We propten ons in de auto op weg naar de grens. Bij de grens kregen we een paspoortcontrole en vragen zoals: ben je rijk? Is dat je vriendin? Hoeveel koste het jou om hier te komen? Rare vragen als je een land binnenkomt, maar dat is Afrika. Gewoon zeggen dat je het een supermooi land vindt met aardige mensen en dan komt het allemaal goed. We vervolgenden ons over de hoofdweg in Mozambique (gewoon zandweg) naar het resort. Aangekomen herkende weer een paar mensen mij van vorig jaar, wel vaag maarja. Ik en Nikkie gingen meteen paardrijden door de heuvels en bossen. De rest van de dag hebben we op het strand gelegen en veel gegeten. In de avond bestelde we cocktails, maar ik vond het niet te zuipen. We liepen in het donker over het strand terug naar de hut en zagen overal op het strand gohst crabs over het zand rennen. Overdag maken ze holen waar ze zich verschuilen tot het nacht is.

26-07-2008 Nikkie stond vanmorgen om 7.30 uur aan het strand om te gaan duiken met een gids. Ze heeft al ervaring met duiken en gaat mee op zee. Ik kon uitslapen en wachtte op Nikkie om mee te gaan op de dolfijnen trip. We gingen samen met een groepje gasten naar het strand, waar de rubberboot met 2 85pk sterke motoren ons lag op te wachten. De vrouwen moesten als eerste de boot in en de mannen moesten de boot nog een stuk de zee in slepen. De golven sloegen over de boot heen en we werden alle kanten opgegooid. Toen ik eenmaal goed en wel in de boot zat kwma ik erachter dat ik mijn wegwerp onderwatercamera verloren was. Pech gehad, maar goed dat het mijn echte camera niet was. Toen we eenmaal over de hoge golven heenwaren kwam de ‘ captain’ erachter dat een van de motoren stuk was en we terug naar het strand moesten. Flink balen dus!!! We landden niet al te zacht op het strand en ik ging over de kust lopen. Ik vond verschillende schitterende schelpen en zag wat vogels (strandlopers). Een van de vogels probeerde mij weg te lokken door te doen alsof hij/zij gewond was. Ik wist dus dat er een nest of jongen in de buurt moest zijn. Ik zag uit mijn ooghoek iets wegrennen en zag toen ik dichterbij gekomen was een minikuikentje tussen de schelpen liggen. De camouflage is zo goed, dat je het nooit zal vinden als je het niet ziet bewegen. Na de luch van garnalen en salades liep ik de andere kant op en nam een duik. De golven waren zo groot en sterk dat ik meteen terug op het strand gesmeten werd. Om 18.00 uur was het dinner waarbij we 2 vette cocktails dronken.

27-07-2008 Vandaag probeerden we opnieuw met een verbeterde motor de zee op te gaan. Dit keer ging alles goed en we stuiterde over de golven. Al snel zagen we de eerste dolfijnen zwemmen, maar omdat ze aan het jagen waren had het ging zin om het water in te gaan. We besloten daarop, maar te gaan snorkelen tussen de koralen. We zagen heel veel tropische vissen en koralen. Het was ongeveer 7 meter diep en kraakhelder, echt prachtig. Na de dolfijnen hadden we een warm ontbijt en vrijwel meteen daarop vertrokken we weer met een lift terug naar Zuid Afrika. Bij de Total garage aangekomen werden we gedropt en namen een lokale taxi terug naar het park. Toen we terugkwamen zagen we Chloe in de zon liggen en voegen haar of ze nog iets boeiends had gedaan. Mijn hart sloeg een slag over ton ze vertelde dat de luipaard in de kooi zat. Ik kon het niet geloven, dan ben je 2 dagen weg en dan zit ie in de val. Het was een vrouwtjesluipaard die ook nog zwanger was. Nick de parkmanager heeft allerlei metingen gedaan die we nodig hebben bij het identificeren van het dier. Hij vertelde dat de luipaard de stalen kooi flink beschadigt had en het gaas Gelukkig hebben we heel veel foto’s en is alles perfect verlopen. Ik belde meteen een aantal mensen op om het goede nieuws te vertellen. Oscar was o.a. ook niet in het park maar in Durban. Het is echt super jammer dat we er niet bijwaren, maar het belangrijkste is dat het dier gezenderd is. Ik heb de hele avond rondgelopen om dingen te bedenken en hoe het verder gaat, omdat iedereen in het park wel een mening heeft hoe het project moet verlopen.

28-07-2008 Vandaag probeerden we de eerste leopard monitoring te doen, maar zoals gewoonlijk is de auto weer fucked up. We gingen dus maar mee op lion monitoring. Het was de laatse tour van Chloe en ze wilde heel graag een lion call up doen, waarbij je foto’s van de verdoofde leeuwen kan maken. We zochten het hele park af, maar na 6 uur nog steeds niks gevonden reden we terug naar het kamp. Big Nick had geprobeerd de luipaard op te sporen met een racking device en ze was nog steeds in de buurt dus dat is goed nieuws. Toen we terugkwamen in het kamp starten we de laatse braai voor Chloe. Toen we net klaar waren met eten kwam Oscar terug uit Durban. Hij vond het ook superjammer dat hij de luipaard niet kon zien, maar het belangrijkste is dat ze een gezenderd is. Er was ok een nieuwe vrijwillger meegekomen uit Durban de Nederlander Peter. Hij is een onderzoeker naar verschillende vee ziektes zoals mond en klauwzeer. Hij is al vaker in Afrika geweest, maar ik vind het maar een dodo.

29-07-2008 Vandaag is de laatse dag van Chloe. Ze vindt het heel jammer dat ze weggaat en had nog wel langer willen blijven. We brachten haar naar Mkuzi waar ze een bus pakte naar Durban. We wachtten is een supermooi hotel met grote tuin. Vlakbij het hotel lag een meer waar krokodillen schenen te zitten, maar we hebben ze niet gezien. Ik hoorde van een ranger dat Derrick de oude lion monitor terug was van een uitwisselingsprogramma in de UK. Ik belde hem op om te zeggen dat ik terug in Tembe was. Hij begon kei hard te lachen en kwam meteen aangerend vanuit de lodge. We hadden uren gepraat over van alles en nog wat en hij vroeg me advies om zijn oude baan weer terug te krijgen. Ik zei wat ik dacht dat juist was en hem veel geluk wenste. Ik ben daarna wat gaan werken op de computer en de mail gecheckt. Tijdens het dinner moest Oscar Nikkie even wijzigen op wat oneffen heden en Peter de nieuwe vrijwilliger zat met grote ogen te kijken. Het was ene interessante discussie waarbij beiden hun goede en slechte punten hadden. Om een u of 21.00 dook iedereen zijn bed in en hoorden we de olifanten vlakbij het kamp de bomen breken.

30-07-2008 Vandaag checkten we een signaal voor de luipaard op de watertoren, maar helaas was het dier niet in de buurt. We reden onze grote ronde, maar vonden hier ook geen sporen. Onderweg zagen we in de graslanden wel een dikke vete witte neushoorn op de weg staan. Hij bleef vrij relaxed en liep de bush weer in. In de middag gingen we op lion monitoring, weer nik te zien, maar in Ponweni hide zagen we een olifant die zich helemaal bedekte met modder. Het dier was helemaal zwart geworden. We zagen nog giraffes waarvan er een dier een grijze tint op zijn huid had van de ouderdom en een ander krassen in de nek van leeuwen waarschijnlijk. In de avond hadden we een braai met vlees van nyala en impala. Ik begon ook met de afronding van het leopard report 2008.

31-07-2008 Op de laatste dag van Juli gingen we op lion monitoring. Het was de laatste keer dat Ghlengiwe het kleine zulu vrouwtje ons mee op pad nam. We zagen in het moeras op enkele honderden meters afstand de leeuwen. Het was een mannetje en een vrouwtje. We hoorden de alarmroepen van de dieren die in de buurt waren. Big Nick kwam Oscar vertellen dat er een probleem was. Een van de grootste olifanten van het park de Big Tusker Isillo, brak elke avond in bij de lodge om te komen eten. Nu lijkt dat wel gaaf, maar als je s ‘nachts naar de wc moet of zo en er staat 6,5 ton vlees voor je neus, dan schrik je wel even. De normale regel in het park is het dier afschieten, maar omdat het een speciale olifant is probeerden ze het voltage op de draad te verhogen. In de middag gingen we een nieuw aas ophangen voor de luipaard. We proberen het vrouwtje een makkelijk maal te bezorgen zodat ze relaxed de jongen kan werpen. Hopelijk start het park nu ook met het voeren van de dieren om ze zo gewend te laten raken een voertuigen, zodat toeristen ze kunnen bekijken. Als het bij de moeder een beetje lukt zal het bij de jongen alleen maar makkelijker gaan, omdat ze het van jongs af aan meekrijgen geen angst te hebben. Na het ophangen van het bait ging ik naar Het kantoor van Big Nick, om hem wat foto’s van de luipaard te overhandigen op de computer. Len was er ook en ik vroeg ze om een soort van paspoort te laten ondertekenen, waar alle gegevens van de luipaard op staan, als een soort van souvenir. In de avond kwamen Clint en Bertus van Ndumo Game Reserve langs voor een braai. Ik had ze een jaar niet gezien en hadden dus ook veel bij te praten. Bertus gaat iets anders doen dan wildlife conservation, omdat hij te slecht betaald krijgt en het niet meezit met de ruzie om landclaims. Hij gaat voor een onderzoeksbureau in Pretoria werken. Met Clint gaat het heel goed, Hij is manager van Usuthu Gorge. Het is net omheind en de hekken met Ndumo zijn verbonden zodat er meer wild kan inlopen. Na wat biertjes begon Clint weer met zijn sterke verhalen over aanvallen en het aanrijden van een koe met zijn gloednieuwe auto.

01-08-2008 Amos de broer van Bongani (vogelgids) en van Ghlengiwe nam ons op lion monitoring. Hij is een superaardige vent en ziet eruit als een pygmee. We zochten naar de leeuwen en waren heel dichtbij, maar door het riet zagen we ze helaas niet. Toen we terugkwamen werd ik gedropt bij Wayne Matthews (Regionale Ecoloog), om te praten over de luipaarden en zijn verblijf in Alaska. Hij toonde me foto’s van blauw ijs in de gletsjers, supermooi en dat moet ook wel aangezien hij een top fotograaf is. Ik liet hem wat shots zien die ik in Afrika gemaakt heb en hij zei: That’s not bad Erik!!! Ik voelde me helemaal vereerd, haha. Na de lunch hoorde ik van Big Nick dat er misschien een olifant verdoofd zou worden die een stuk draad om de slurf had. We zaten de hele middag in de hide te wachten in de hoop dat we het dier zagen en Nick konden bellen. Helaas zagen we nergens de juiste olifant en reden we terug naar het kamp. Bij terugkomst zagen we allemaal onbekende mensen rondlopen, die een week in het kamp verbleven. We moesten alles uitleggen, omdat Oscar weer een weekend in Ponweni had met gasten. Ik had afgesproken om met Nikkie bij de lodge te gaan eten. Aangeomen bij de lodge ingang stonden er 3 auto’s en gasflessen voor de ingang die moetsen voorkomen dat de olifant opnieuw het hek open zou duwen. Fidessa Derksen een Nederlands meisje wat ik kende van vorig jaar, was er ook een weekend. Ze had een project opgestart met wat andere Nederlanders op huizen voor weeskinderen in Durban te bouwen, wat een supergoed initiatief is. Ernest was er ook en ik showde hem wat luipaard foto’s, waar hij helmaal enthousiast over was. Aan onze tafel zat ook een ex Game Ranger van Hluwehluwe Umfolozi een ander park. Hij had mooie verhalen over een leeuw die hem aanviel en een mensen eter was. Hij had daadwerkelijk de krassen op zijn arm staan en droeg een nagel van de gedode leeuw. Naarmate de avond vorderde werd hij kei zat en zat Ernest de lodge eigenaar in de maling te nemen wat wij echt schitterend vonden. Toen we met zijn allen bij het kampvuur gingen zitten wilde hij het vuur steeds groter en groter maakten en sleepten zulu’s met zich mee om hout te verzamelen. Opeens hoorden we een plof en hij lag met zijn gezicht op de parkeerplaats. Ik lachte me helemaal kapot en moest meehelpen met het hout. Het vuur werd ondertussen 2 m hoog en Ernest begon zorgelijk te kijken met alle houten hutjes om het vuur. Na wat laatste ‘suitcase’ shots die Carl de ex-ranger me inschonk reden we terug naar het kamp.

02-08-2008 Later in de middag kwamen Clint en Bertus ons ophalen voor een braai in Ndumo. Terwijl Clint met hoge snelheid over de weg vloog met een biertje in de hand bereidde ik me voor op een enorme berg krokodillen die in het park leven. Het worden mijn eerste wilde Afrikaanse krokodillen. We gingen vissen aan een meer en moesten steeds de bosjes in vluchten, zodat het parkmanagement ons niet zou zien. Het is ook niet echt veilig om te vissen in water waar krokodillen en nijlpaarden zitten, maar wel superspannend. Na een half uur reden we naar de overkant, waar we schitterende vogels zagen (Ndumo is een van de beste vogelplaatsen ter wereld met zo’n 370 soorten op 10.000 ha). Clint ving na een tijdje een enorme tigerfish, een soort mega voorn en dan met het gebit met tanden van een halve cm groot. Na het vissen braaiden we op de oever, waarbij de nijlpaarden ons vreemd aankeken. Na het eten reden we naar Clint’s huis, om wat te drinken en een feestje te bouwen. Om een uur of 0.00 bracht Clint ons naar het huis van Ferdy een van de rangers die een groot huis in het park had, maar niet thuis was. Ferdy heeft een mooi verhaal dat hij bijna gedood is door een Buffel tijdens de jacht. De dieren van de Big 5 (waaronder de buffel) staan erom bekend dat ze wraak nemen op jager als ze nog leven. De buffel deed dat dus en hield Ferdy met de horens tegen de grond. De man had nog 1 kogel en schoor deze door de borst van de buffel en bij de neus er weer uit. De schedel hangt bij hem aan de muur en je ziet bij het neusbeen het gat van de kogel zitten, een schitterend verhaal.

03-08-2008 Na een vrijwel slapeloze nacht en wat koppijn belde ik Clint op of hij ons op kon komen pikken bij het huis waar we geslapen hebben. Na wat muesli en koffie reden we terug naar Tembe. Ik was nog maar net het park binnen toen ons mam mij belde om te zeggen dat ze er bijna waren. Ik had ze een maand niet gezien en het was dus leuk elkaar weer even bij te praten. Nadat ze hun plekje gevonden hadden kwam Oscar het kamp binnen. Hij had een weekend met gasten gehad in een ander kamp. We reden rond een uur of 16.30 naar de watertoren om te zien of we de zonsondergang konden zien. Het was echter heel erg bewolkt en we zagen dus niet veel bijzonders. Daarna checkten we voor de eerste keer het bait voor de female leopard. Het hing er al 4 dagen, maar omdat we geen auto hadden konden we het ook niet checken opsporen e.d. Er was echter niks van gegeten en ook geen sporen te zien Vanaf de watertoren ontvingen we wel een signaal van het dier en het was niet heel ver uit de buurt, dus niet verjaagd. Na de mini drive reden we terug voor een braai. We hadden aardappelen, salades, vlees, worst en allerlei sausjes, omdat het onze laatste avond in Tembe is.

04-08-2008 Op onze laatste dag in het park gingen we met de hele gang op lion monitoring. Zoals gewoonlijk geen kat te zien, maar we zagen wel een groep jonge mannetjes olifanten die in musth waren. We ontvingen wederom een signaal van Mabala onze luipaard. Toen we onze spullen gepakt hadden reden we nog even naar het huis van Wayne om gedag te zeggen tegen hem en Big Nick. Er was ook een dikke neger die schijnbaar de baas was over Wayne. Toen we terugkwamen kreeg ik van Oscar te horen dat er komende maand een blad werd uitgebracht waarin alles stond over het Tembe leopard project van dit jaar. Ben superbenieuwd wat er allemaal in staat. Na afscheid van Oscar te hebben genomen vertrokken we met een volle auto naar Swaziland. De kofferbak zat stampvol en Met koffers in het midden van de achterbank voelde Nikkie en ik ons net ingeblikte sardientjes. Toen we eenmaal bij de grens met Swaziland aankwamen moesten we papiertjes invullen waarom we Zuid-Afrika verlieten en Swaziland ingingen. Toen we bij onze nieuwe lodge (Nisela Safaris) aankwamen viel de enorme krokodil meteen op die langs het restaurant lag. Andere dieren die rond ons huisje liepen waren struisvogels, ezels, nyala en veel verschillende vogels. Toen we bij de receptie vroegen of er iets te doen was, raadde de vrouw aan de leeuwen te bezoeken die in en breeding project zaten. We liepen naar de omheining en zagen ver af een leeuw slapen. Toen we aan de rondleider (een half Engels pratende zulu) vroegen of we hem niet beter konden zien had hij wel een idee. Hij liep het hek door naar een plek waar maar 1 omheining stond in plaats van een dubbele zoals aan de buitenkant, allemaal zonder stroom. Nikkie en ik liepen met hem mee, maar we mochten niet te ver met hem meekomen want er was maar ‘one wire’ tussen ons en de leeuw, wat we maar half begrepen. Opeens rende de ranger richting de leeuw en daarop kei hard naar de uitgang. In mijn ooghoek zag ik een enorme mannetjes leeuw aankomen rennen richting ons. Ik dacht maar 1 ding: WHAT THE FUCK!!! Ik rende ook naar de uitgang en Nikkie bleef rustig lopen en had niet echt in de gaten wat er allemaal gebeurde. Normaal moet je stil blijven staan als er een leeuw komt, maar als de ranger begint te rennen, doe ik dat ook maar. De leeuw knalde tegen het kippengazen hek aan, waar al de nodige deuken inzaten en was helemaal gefocust op de man in het groene pakje. Hij keek alleen de ranger maar aan en negeerde ons toen we in de veilige zone stonden. De man durfde ook niet dicht bij de hekken te komen en als hij begon te rennen rende de leeuw tegen het gaas aan, echt niet normaal. Later hoorde we dat de leeuw al een paar keer over het eerste hek is gekomen en we dus nogal een risico hadden gelopen. Toen we weer wat bijgekomen waren aten we een dik dinner voor maar €7,00 met drinken.

05-08-2008 Vanmorgen hadden we een Engels ontbijt bestaande uit worstjes, bacon en eieren met een sapje en toast. Tijdens het eten zagen we de krokodil vanuit het restaurant weer het water ingaan. Blijkbaar gaat het dier alleen s’nachts het water in en blijft onbeweegbaar zonnen als het dag is. Na het ontbijt reden we naar een grote stad om wat te shoppen. We vonden een plek waar mijn familie vorig jaar al geweest was. Ze hadden beeld en hout snijwerk en hadden een klein atelier waar een goud/zilversmid zat. Ik kocht een zilveren armband en ring met olifantenharen in verwerkt en voor Samira iets van giraffen voor haar verjaardag. Het was superleuk, want je kon zie hoe je eigen sierden gemaakt werden voor een redelijke prijs. Na de beter souvenirshop begaven we ons naar een markt waar ze bij elke kraam dezelfde rotzooi verkochten. Bij elke kraam was het: how are you? Welcome, take a look inside. Na 300 kraampjes word je er helemaal gek van. Na bergen souvenirs te hebben gekocht gingen we naar een Belgische mevrouw die een lodge had opgebouwd in Swaziland en projecten voor weeskinderen en watervoorziening leidt. Ze herkende mijn ouders van vorig jaar en hadden lange gesprekken over het land hier en thuis. Toen we terugreden nar Nisela lodge was het al donker geworden. Het is niet slim om in het donker over de snelwegen te rijden, omdat koeien en geiten aldoor de snelweg oversteken en niet te zien zijn in het donker.

06-08-2008 Vandaag is alweer onze laatste dag in een van de kleinste landen van Afrika. Voordat we vertrokken bezochten we nog even het snakehouse, waar allerlei reptielen te vinden waren, waaronder Afrika’s dodelijkste de Black Mamba. Er liep een rasta ventje rondt die gif verzamelde en verkocht aan en of andere wetenschapper in Australië. Ze hadden enorme pythons, cobra’s, schildpadden en een Zuid-Afrikaanse oehoe met een gebroken vleugel. Vanaf Swailand was het nog 2 uur rijden nar Marlothpark, waar we een huis gehuurd hadden. Het is een park waar allerlei villa’s staan tegen het Kruger National Park aan. We hadden een huis aan de Crocodile River. Een naam die zich eer aandeed vanwege de kokdodillen, nijlpaarden en visarenden die we de hele dag konden zien. De eigenaar vertelde ons dat we steeds alles dicht moesten houden, omdat de bavianen nogal eens een huis overhoop haalde. Het is ook geen pretje om een groep apen van rondweg 15 kg in je huis te hebben rennen. Ook hadden we zwarte mensen als buren die we ook maar moesten mijden om vage redenen. In het park liepen alle voor de mens ongevaarlijke dieren, maar het kwam voor dat er leeuwen, luipaarden en hyena’s het park binnen kwamen. We hoorde ook een verhaal dat er gasten vermoord waren door illegale Mozambicanen, wat ons ook niet echt geruststelde. Na een braai voor onszelf gingen we redelijk vroeg naar bed. We hadden een vreselijke nacht, omdat de bedden slecht waren en als mijn ouders die boven ons sliepen in een kamer zich bewogen het hele huis meeging.

07-08-2008 Vandaag gaan we Kruger National Park binnen, een van de grootste parken ter wereld met een grootte van 2.000.000 ha. Er zitten zo’n 1000 luipaarden, 120.000 impala’s en 12.000 olifanten, nogal veel dus. Toen we over de brug reden en de crocodile river overstaken zagen we al meteen een zadelbek ooievaar in het water. Een enorme vogel met allerlei kleuren en helemaal iet schuw voor mensen. Toen we verder het park inreden, zagen we nijlpaarden, olifanten en veel antilopes. Bij de picknick plaatsen zaten veel vogels die uit je hand kwamen eten en apen stalen het eten van de borden. Er was een soort bewaker die alle apen wegjaagde met een katapult. Je kon eten bij grote restcamps waar een restaurant en al te vinden was. Toen we na een volle dag safari bij de uitgang kwamen merkte een zwart mannetje onze lekke band op. Hij bood aan ons te helpen, maar tegen een kleine vergoeding natuurlijk. Hij schoot een prop in de band en we konden richting huis. Toen we terug in Marlothpark kwamen reden we naar een lodge binnen het park om te kijken of ze nog kamers vrij hadden, aangezien het huis niet bevalt.

08-08-2008 Vandaag deden we het rustig aan, beetje zonnen en rondlopen. We zijn verhuisd naar de andere lodge. Het heet Jabula en er zijn verschillende kamers met een zwembad. De eigenaar is een kei aardige vent, die eruit ziet als een Hells Angel, met kale kop en snor. Toen we de spullen uitpakten hoorde ik wat kapot vallen en zag de bavianen in het vuilnis wroeten. Ik rende erop af toen er een enorm baviaanmannetje uit de container sprong, maar hij rende gelukkig ook weg. Daarop besloot ik maar een bushtocht te ondernemen. Het gebied was superdroog met rood zand. Ik zag enkele impala’s en daar vlakbij lag een dode. Het dier was nog maar een dag dood en was waarschijnlijk aangereden door een auto aangezien ik geen sporen vond van mensen of roofdieren. Bij het dinner bestelde we dikke steaks, maar het duurde 1,5 uur voordat we wat kregen. De service was echt slecht en de werknemers waren echt lam.

09-08-2008 Vandaag was alweer ons laatste dagje in Krugerpark. Nikkie besloot dat ze alles al gezien had en ging naar de spa om te relaxen. Mijn ouders en ik reden naar het park waar ons een gesloten poort stond op te wachten. Het park was vol kregen we te horen van de wachter. Er waren meer dan 500 gepasseerd door het hek en dan gat het op slot. Ik ei dt we maar gewoon moesten wachten en ondertussen werd er in het Duits, Frans, Engels etc naar de man gescholden en gevloekt, omdat sommigen van heel ver komen voor het park. Na een uur besloten we gewoon te lopen naar het park zonder auto. Ons mam probeerde daar kaartjes te halen en dan de auto te halen maar het lukte niet. Ik kocht daarop maar een ijsje en vroeg het nog een keer waarop we te horen kregen dat ze ons wel een ‘favor’ wilden doen. Ze lieten ons toch door en hadden dus superveel mazzel. We reden met een dikke smile door het park en zagen heel veel olifanten, neushoorns, nijlpaarden. Ook zagen we een martial eagle die een grey duiker aan het opeten was, de grootste arend van Afrika heb ik nu op foto, haha. Op de terugweg reden we door ene kudde buffels. Het waren wel 300 dieren en het werd een grote stofwolk om doorheen te rijden.

10-08-2008 Vandaag vertrekken we weer uit Marlothpark en gaan op weg naar de provincie Limpopo. We reden een paar uur richting Hoedspruit om naar het bushkamp van Tshukudu Game Reserve te gaan. Het is een park van 5000 ha groot met de Big 5. In het bushkamp aangekomen hingen overal waarschuwingen dat gevaarlijke dieren door het kamp konden lopen. Ik zag al snel waarom: er zaten gaten van 2 bij 1 meter in het hek. Vanuit een uitkijkpot zagen we verschillende witte neushoorns en antilopes vlakbij het kamp. In de middag deden we een game drive. Ik heb nog nooit zoveel verschillende dieren gezien tijdens deze 2 uur durende tocht. We zagen 10 witte neushoorns, krokodillen, nijlpaarden, giraffen, leeuwen, buffels en cheetah’s, allemaal van heel dichtbij. Het was superleuk om de leeuwen te zien en de game ranger reed tot op 5 meter afstand en het stoorde de dieren niet. Toen we verder reden stopte de ranger bij de luxe lodge waar we de cheetah Savanah konden aaien. Het is een supermooi dier wat vrij is om de bush in te gaan of bij de mensen te lopen. Op een paar honderd meter verder zagen we 2 wilde cheetah mannetjes dor de bush lopen. Ze slopen rond en je hoorde overal de alarmroepen van de dieren, echt heel speciaal. Tijdens de braai in het bushkamp hoorde we de leeuwen brullen. Om heet water te krijgen moet er vuur gemaakt worden die de ketel heet maakt zodat het warme water door de leidingen gaat. Het werkte niet perfect zoals Nikkie kon ondervinden. Ze kookte dus maar een ketel op het kampvuur om en warm bad te hebben.

11-08-2008 Deze ochtend ontbeten we bij het vuur wat nog steeds brandde van de vorige avond. Op de planning stond vandaag een wandeling met een leeuw. Wij waren superbenieuwd en na een tijdje rondrijden stapten we van de truck en kwam een leeuwenwelp van 8 maanden en een hond ons tegemoet. De leeuw is van een breeding project en was verstoten van de moeder. We liepen en speleden met het dier door de bush. We stopten bij een poel waar een witte neushoorn en haar kalf stond. Ondertussen kwam de cheetah Savanah en nog 3 neushoorns aangelopen, een superdrukke plek. Het was ook niet echt veilig aangezien we nu midden tussen 2 groepjes neushoorns stonden, de hond, de leeuw en de cheetah die niet onderling bevriend waren. We liepen dus meteen verder. Ondertussen praatte ik met de man die de oudste zoon is van de eigenaar. We hadden het over luipaarden en hij vertelde me dat ze er 2 jongen hadden die je ook uit wandelen kon nemen om een of andere vage redenen. Ik werd uitgenodigd om het project te komen doen en de jong leopards te volgen op hun weg door de bush of bij de lodge management skills te leren. Weer een nieuwe stage binnen dus! We wissleden details uit en ook met een Duister die in Hong Kong woonde en ook wel wat stages in China wist, hoe vet! Later die ochtend reden we weer verder naar Graskop. We verblijven nu in de Thaba Tsweni lodge, in een gebied wat lijkt op een Zweeds gebergte. Het is een mooi huis, maar je waant je in Europa met al die bergen om je heen. In de avond kwam er een blanke Afrikaan ons dinner maken. Hij is totaal geschift en superdom, het eten was niet te veten en zeiden dus maar dat we morgen heeeeeel laat pas terugkwamen.

12-08-2008 Vanmorgen stond chef ‘idiot’ eitjes voor ons te bakken, wat ik zelf nog beter had gekund, ja echt waar zelfs ik!!! Na het schamele ontbijt gingen we de panorama route rijden. We reden naar de 3 rondavels, 3 bergen die op hutten lijken, God’s window waar je een prachtig uitzicht hebt en naar wat andere plekken waar mooie rosten en watervallen waren. We gingen lunchen in de stad waar we gister ook gegeten hebben en het goed eten was. Na de lunch zochten we nog wat informatie voor de terugrit naar Johannesburg morgen. Zodra we ons op straat vertoonden werden we bestookt door mensen die ons pinda’s wilden aansmeren. Ik zei beleefd dat ze die mochten houden. Bij het informatiepunt zat een dom blond vrouwke wat schijnbaar de weg nergens wist en niks kon uitleggen. Ik vroeg haar welke weg zij dan zou nemen en zelfs daar wist z geen antwoord op. We liepen nog maar even naar de SPAR voor wat boodschappen voor morgen onderweg en hadden in de avond een dinner in Graskop.

13-08-2008 Vandaag hebben we uitgeslapen tot 9.00 uur. Het is onze laatste dag in Afrika. We gaan vandaag terug naar het vliegveld in Johannesburg. Onderweg stopten we bij Pelgrim’s rest, een soort mijnwerkers stadje voor toeristen. Toen we uit de auto stapten kwam er meteen een zwart ventje op ons af. Hij zou wel op onze auto passen en hij heette ‘surprise’. We gingen op zoek naar souvenirs en ik wist ondertussen wel hoe te onderhandelen. Mijn oog viel op een uit ion wood (hardhout) gesneden leeuw. Het was best een mooi beeld en ik vroeg de prijs. Deze was R1000 (€100)!!! Nog nooit heb ik zo’n hoge prijs voor en souvenir gezien. Ik zei meteen dat ik het niet had en ik had ook nog maar R300. Ze zakte wel met de prijs, maar ik had niet meer. Uiteindelijk kon ik het toch voor 300 rand hebben. Dat is dus 70% goedkoper!!! Nikkie vroeg mij te onderhandelen voor een tas. Ik vroeg de prijs en deze vond ik te hoog. Ik gaf een paar argumenten zoals: ‘Give us a nice prise for a nice day, we will be friends for ever’ bla bla bla. Uiteindelijk werd er natuurlijk toegegeven aan mijn aandringen en was Nikkie mij zeer dankbaar. Toen we na het shoppen weer teruggingen naar de auto wilde de man (surprise) 40 rand voor het wassen van de auto en 10 voor het oppassen. Normaal geef je R20 en dan is het goed. We hadden ook niet gevraagd om de auto te wassen. Ik zei daarop dat ik nu wist waar zijn naam vandaan kwam, maar ik zei tegen hem dat wij ook een ‘surprise’ voor hem hadden en duwde R20 in zijn hand en we reden weg. We aten nog wat onderweg en ik belde alle mensen op waarmee ik gewerkt had, voor een laatste afscheid. In de avond stapten we op het vliegtuig naar Dubai.

14-08-2008 Na een slapeloze nacht met snurkende mensen kwamen we aan in Dubai. Ik verbaas me telkens weer hoe een stad in het midden oosten zo rijk kan zijn als een oase in de woestijn. Je kan er zelfs goudstukken van 1 kg kopen, niet normaal meer. Na 6 uur wachten op de volgende vlucht vertrokken we naar Dusseldorf. Na een redelijk relaxte vlucht kwamen we aan in Duitsland, waar de ouders van Nikkie ons een warm welkom heette, met spandoek en al. Dit is alweer het einde van de avonturen in Afrika 2008, maar wordt vervolgd………

The End 2008

22-07-2009 Vandaag vertrekken ik en Samira naar Afrika. Een jaar lang erop uit gekeken is het dan zover: WE GAAN! Na een kort ritje naar Dusseldorf kwamen we op het vlieg veld waar we nog een waldbeeren broodje pakte en daarna naar de douane liepen. Samira werd uitgebreid gecheckt op bommen, wapens etc. Heel begrijpelijk als je ziet hoe ze eruit ziet, haha. We stapten het Egypt Air vliegtuig in wat een stuk minder luxe is dan Emirates. De lampjes begonnen te flikkeren en we lachten erom. We stonden immers nog steeds op de grond. Na een excuus van de piloot konden we naar 10 min. gaan. Jammer genoeg duurde het totaal 2 uur en tien verontschuldigingen later konden we eindelijk gaan. Na een uur of 4 kwamen we aan in Cairo. In plaats van een: welcome in Egypt, werden we verwelkomd door een hitte gevoelige camera en mannen met maskers tegen de Mexicaanse griep. We hadden nog 3 uur om in te checken, maar hadden geen last van de vertraging gehad. Andere mensen hadden wel vluchten gemist en waren best pissed. Een of andere sukkel verdeelde de reizigers per land en deed of hij superslim was, mar helaas het lukte hem niet. Samira en ik hoorde bij elkaar en vlogen dus beiden naar Johannesburg, toch moest ik even wachten en Samira kon meteen door. Na bij de Burgerking een triple burger te hebben gegeten en een dutje te doen in de lege Heineken bar, stapten we op de volgende vlucht. Deze was goed op tijd en zonder huilende kinderen aan boord was ik blij dat we er waren. Er zou een gast staan met ene bord met onze namen, maar stond er natuurlijk weer niet. Na wat gebeld te hebben kwam de taxi er eindelijk aan en reden we naar de 4 start Beethoven lodge in Hartebeespoort. Gwenda en de eigenaresse Gretel stonden ons al op te wachten.

23-07-2009 Er zou een gast staan met een bord met onze namen, maar stond er natuurlijk weer niet. Na wat gebeld te hebben kwam de taxi er eindelijk aan en reden we naar de 4 start Beethoven lodge in Hartebeespoort. Gwenda en de eigenaresse Gretel stonden ons al op te wachten. We waren blij Gwenda weer te zien en ze had het goed naar haar zin hier. Ze kan al bijna alles hier alleen regelen, echt heel knap. In de avond kwamen Johnny en Vannesa de auto af leveren die we hebben gehuurd. Het is een kleine Hyundai wat perfect voor ons is. In de avond worden hier kilo’s voer gestrooid en na een tijdje kwamen er echt honderden eenden, duiven en spreeuwen op af, echt heel vet. Slapen ging de 1e nacht moeilijk n alle geluiden zijn moeilijk thuis te brengen, maar na een paar dagen wend dat vanzelf wel.

24-07-2009 Vandaag is het Gwenda’s verjaardag en aangezien ze een dag vrij heeft gaan we naar Pretoria Zoo een van de grootste dierentuinen van Zuidelijk Afrika. Het is een hele mooie grote dierentuin, waar ze eigenlijk alles wel hebben. Het is nog heel koloniaal ingericht en lijkt dus wat ouderwets. Samira en Gwenda wilden in het golfkarretje rijden, omdat ze zelf ook geen auto kunnen rijden. Na wat gecross van Samira en een gesneuvelde prullenbak was het Gwenda’s beurt. Ik was al wat zenuwachtig bij Samira aangezien ze niet wist wat achteruit was op de golfkar. Bij Gwenda leek het beter te gaan tot we vol gas recht op een hek afreden. Mijn oer instinct werd gewekt en ik sprong van de kar af terwijl de dames het hek een halve meter indeukte. De rest van de rit ging het best goed eigenlijk. Na een paar uur te hebben rond gereden gingen we weer terug naar de lodge. In de avond gingen we naar Legends een café waar je overdag kan eten en drinken en in de avond veranderd in een soort disco. Gwenda kreeg cadeaus en Johnny was al goed zat. Ik vroeg me af hoeveel hij had moeten drinken om zat te worden aangezien hij bijna 2 meter is en zeker 200 kg weegt. Na wat gedanst te hebben op vage blanke Afrikaanse nummers reden we zigzaggend naar huis, niet door de drank maar om de gaten in de weg te ontwijken.

25-07-2009 Na goed te hebben uitgeslapen zijn we naar de Chameleon market geweest, waar je echt allerlei Afrikaanse dingen kan kopen en veel nieuwe ‘vrienden’ maakt. Ze willen dat je het liefst alles op koopt, maar ik heb al genoeg troep dus niks voor mij. Van hele giraf vellen tot kleine beeldjes waren te koop. Daarna reden we naar een krokodillen farm, waar crocs voor vlees en huid worden gefokt. Het zag er best goed uit allemaal en bijna alles wordt van de dieren gebruikt, van het vet voor zalf, portemonnees en eierschalen. Ze hadden verschillende vijvers waar in elk een andere leeftijd zaten. Het viel mij op dat het water heel blauw was. Dit was om te voorkomen dat een of andere alg het water bevuilde, maar het andere vijverleven niet beschadigde. De gids was een soort wannabe croc hunter en bleef maar zeggen hoe mooi hij de dieren wel niet vond.

29-07-2009 Even een paar saaie dagen overgeslagen waarin weinig gebeurd is. Vandaag gingen we een berg hike doen met Amos en Gwenda. We reden naar een gebied waar weinig tot geen mensen komen. Het was een prachtig natuurgebied waar een rivier doorheen liep uitgesneden in de rotsen. Onderweg zagen we luipaard sporen en vloog er een enorme uil vlakbij de rotsen vandaan. Na een km of 7 geklommen en gelopen te hebben kwamen we bij een grote waterval. Het was echt schitterend om te zien, er was zelfs een regenboog die door de combinatie van vallend water en de zon te zien was. Na langs deze waterval omhoog te hebben geklauterd kwamen we bij kleine watervalletjes die om de 10 meter een kleine poel vormden. Onze gids sprong het water in en ik dacht dan ga ik ook maar. Het water was echter zo ontzettend koud dat ik er ook weer gauw uit was. Na wat coole foto’s te hebben gemaakt begon de terugweg. Het gras wat over de rotsen groeide was erg glad, dus we konden niet heel snel lopen. Uiteindelijk na een hele dag gelopen te hebben reden we terug naar huis en praatten na over ons avontuur.

30-07-2009 Gwenda moest vandaag weer beginnen met werken en dus gingen Samira en ik een bezoekje brengen aan De Wildt. We liepen naar de plaatsen waar Samira en de rest van de studenten van de Groene Campus werk hadden verricht in November. Het zag er een beetje onverzorgd uit, maar de aangelegde moestuin lag er goed bij. We spraken nog even met Ann van Dyk de oprichtster van De Wildt cheetah & wildlife trust waarna we eer terug naar Beethoven lodge reden. Onderweg was er een bosbrand langs de weg en de rook was zo dik dat je echt niks meer zag. Toen we er uiteindelijk uitkwamen reed er een langzame auto voor ons, dus ik maakte een inhaal manoeuvre. Ik had echter niet gezien dat er achter de glooiing van een heuvel een auto aankwam. Ik trapte de rem in en trok een 100 m lang remspoor op het wegdek. De tegenligger schrok natuurlijk, aangezien er een autootje schuivend op de weg recht op hem afkwam en hij dook met zijn auto de berm in, precies tussen en onder een groot reclamebord door. Hij was natuurlijk hartstikke kwaad, maar ik kalmeerde hem en er was geen schade. Zijn auto startte echter niet en ik dacht dat ik in een nachtmerrie terecht kwam. Gelukkig startte de wagen en kon de man weer wegrijden.

31-07-2009 Vandaag vertrokken Samira en ik naar Kurhula lodge in Hoedspruit. Het is een lodge in aanbouw opgezet door een Nederlands stel. We hadden gedacht er een uur of 6 over te rijden, maar uiteindelijk werden het er 8. We kwamen veel potholes tegen (kuilen in de snelweg), waardoor je van 120 km/h, maar 60 ofzo kan rijden. Dat schiet dus niet op net als de enorme bergpassen die we doorkruisten. We kregen nergens de ingang van het reservaat gevonden, en eenmaal binnen waanden we ons in een doolhof. Tegen de schemering kwamen we aan in een paradijsje. Hele mooie kamer en het geheel is 21 hectare groot met de olifants rivier op 100m afstand. De lodge ligt in een Big 5 reservaat (Balule) zonder een hekwerk om de lodge. Alles van insecten tot olifanten kan dus door de tuin lopen. Het gebeurde dus ook dat we in de avond en nacht bezoek kregen van olifanten, echt zo cool om ze de rivier over te zien steken op weg naar de tuin. Toen we naar bed gingen werden we s’nachts wakker van zaklampen en gekraak. Het bleek dus dat een stuk of 4 olifanten de tuin sloopten op zo’n 5 meter afstand. Best wel vaag als je midden in de nacht in je boxer met een slaaphoofd naar olifanten staat te turen waar je de adem van kunt ruiken. De vrouw des huizes probeerde ze weg te jagen, omdat er anders weinig van de tuin overbleef.

01-08-2009 Vandaag zagen we de schade die de olifanten hebben aangericht. Planten en takken los getrokken en van alles geplet. Samira en ik gingen de nieuwe kamers schilderen, als tegen prestatie voor ons verblijf. In een paar uur hadden we de kamer af en gingen we met Kim (de vrouw des huizes) op game drive. We zagen olifanten, antilope en aapjes.

02-08-2009 Aan het eind van de ochtend begonnen we weer met schilderen. Het werk schoot echter niet op, omdat Kim ons steeds kwam halen als er iets te zien was. Giraffen, olifanten en ook een rots varaan die in de tuin aan het zonnen was. Het was ene schitterend dier van zo’n 80 cm incl. staart. Samira dacht dat het een water varaan was en gooide er wat water overheen. De varaan likte wat water en rende daarna weg om zich te verschuilen.

03-08-2009 Samira en ik gingen vandaag een dage Kruger park doen. Het is een van de grootste parken van Zuidelijk Afrika wat ongeveer zo groot is als half Nederland. Je rijdt er met de auto heen en komt dan allerlei wild tegen. In het begin zagen we niet veel bijzonders behalve 2 Afrikaanse visarenden die zich in een boom bij het water ophielden. Rond de middag kwamen we bij een rest camp genaamd Letaba aan. De dieren rond het kamp zijn zo gewend aan mensen dat de vogels gewoon uit je handen komen eten. Er was een museum over Krugers olifanten met de schedels en slagtanden van de grootse olifanten van het park. Stel je voor slagtanden van meer dan 2 meter lang en dan nog zo’n 6 ton vlees eraan. Toen we verder reden zagen we nog meer olifanten, nijlpaarden, crocs en heel veel vogels. Een olifant was langs de weg gesneuveld en er zaten zo’n 25 gieren van het karkas te eten. Op de terugweg waren we 40 km te ver in het park gereden en moesten die ook weer terugrijden.

05-08-2009 Vandaag zijn we een bushwalk gaan doen langs de olifants rivier. Samen met Kim en haar zus gingen we op pad. We liepen eerst de bergen op en daalden daarna naar beneden, waar we bushbok, impala, en waterbokken zagen. Gelukkig stonden er geen olifanten of leeuwen achter een bosje verscholen, maar we moesten wel opletten. Alles loopt immers los in Big 5 Game Reserves. Toen we bij de rivier kwamen lagen er wat krokodillen op de oevers en liepen we langs enorme vijgenbomen, de bomen worden zo oud langs de rivier, omdat ze een constante toevoer van water uit de rivier halen. Na een uur of wat gelopen te hebben gingen we terug voor een game drive met Sander. De oude toyota landcruiser ging met gemak over alle rosten en takken heen. Het klonk echter alsof er een V12 motor in lag, maar de dieren waren niet onder de indruk. We zagen giraffen, verschillende antilopes, vogels, aapjes etc.

06-08-2009 Vandaag nemen we afscheid van Kurhula lodge. Het was een geweldige tijd en de mensen waren super aardig. Om 08.30 u begonnen we aan de lange rit van een uur of 7 van Phalaborwa (bijna tegen Zimbabwe) naar beneden door Swaziland tot bijn aan de grens in het Zuiden met Zuid Afrika. We kwamen rond een uur of 16.00u aan en liepen een rondje over het terrein, waar we vorig jaar een hut gehuurd hadden. Ik vroeg bij de receptie of ze de leeuwen nog hadden, maar deze moesten worden verplaatst, omdat ze te gevaarlijk werden en te vaak ontsnapten.

07-08-2009 Na een smerig ontbijt en een slapeloze nacht vol jankende zwerfhonden reden we naar Tembe Elephant Park, wat nog maar zo’n 2 uur rijden was. We reden langs Pongola Game Reserve over de Lubombo bergen heen met krappe bochten, enorme hellingen en ook enorme afdalingen. Rond een uur of 10 kwamen we aan in Tembe. De tijd staat er altijd stil, want er veranderd weinig of niks. Na onze spullen gedropped te hebben maakten we kennis met Leonard Muller een Afrikaan die onderzoek doet naar de olifanten. Een superaardige gast die blij was dat er weer wat mensen kwamen om mee te praten. De Andere was Ross Goode de leeuwen researcher. Een heel apart figuur wat in het racistische Zuid Afrika een zwarte vriendin heeft en een voorkeur voor Zulu taal heeft en alles wat daar mee te maken heeft. Hij is schijnbaar een van de beste gidsen van Zuidelijk Afrika om wandel safari’s te doen in Big 5 Game Reserves. Na de kennis te hebben gemaakt reed ik naar Wayne Mattews de Regional Ecologist en een hele goede fotograaf. Het was leuk hem weer te zien en we hebben verschillende foto’s uitgewisseld die we het afgelopen jaar gemaakt hebben.

09-08-2009 Vandaag gingen we eerst op pad met Ross op zoek naar de leeuwen in het moeras. Na uren zoeken hebben we ze niet gevonden en konden alleen maar de sporen zien die door de vrouwtjes en de jongen waren achter gelaten. We reden naar de community om de lokale bewoners te vertellen dat ze vandaag geen riet mochten snijden in het park, omdat de leeuwen ergens in het gras lagen. Ze waren niet echt blij en Ross die niet snapt, waarom het park management ze er gewoon niet inlaat gaf een zelf cursus anti leeuw attack. Hij speelde de leeuw en de vrouwen moesten hem verjagen op de juiste manier, wat voor een hilarisch schouwspel zorgde. In de middag gingen we met Leonard op zoek naar olifanten en vonden er een aantal bij een waterpoel en wat alleen lopende mannetjes. In de avond zouden we eigelijk bij de lodge gaan eten, maar de parkmanager Nick de goede vroeg of we meegingen met culling. Culling is het afschieten van impala’s en nyala’s vanuit de auto. De kop en huid wordt door het park verkocht en het vlees gaat naar de arme mensen buiten het park. Het afschieten gebeurd, om een goede populatie te hebben en de vegetatie niet teveel onder druk te laten zetten in een gebied van 30.000 ha en enkele tienduizenden antilopes. We gingen dus op pad en het ene schot na het andere werd raak afgevuurd. Uiteindelijk hadden we 10 Nyala’s en impala, best weinig als je bedenkt dat er op sommige avonden tegen de 60 geschoten worden. Met een bakkie vol dode dieren en ons ergens tussenin reden we terug voor de slachting. Tom de lodge manager kwam ons onverwacht toch ophalen voor het dinner bij de lodge. We wisten van te voren dat de gasten de schoten gehoord hadden dus veegde snel wat bloed van de kleren af en gedroegen ons als elke andere gast.

11-08-2009 Vandaag gaan we voor 4 dagen naar Ndumo Game Reserve wat langs Tembe Elephant Park ligt. We blijven bij Clint de conservation manager van Usuthu Gorge Community Reserve wat weer langs Ndumo ligt en in de zogenaamde triangle van Zuid-Afrika, Swaziland en Mozambique. Het was goed Clint weer te zien en we konden in zijn huis blijven. De eerste dag gingen we een wandeling doen door het vijgenbos met enorme bomen. In Ndumo kunnen wij gewoon lopen, omdat er geen leeuwen en olifanten zitten. Er zitten wel buffels, krokodillen, neushoorns, luipaarden, hyena’s etc. dus je moet wel blijven opletten. Aan de rand van het vijgenbos, compleet met hangbrug voor het Indiana Jones effect kwamen we bij een droge poel. We hoorden wat gekraak en besloten maar niet verder te gaan, omdat rond de ze tijd (schemering) de nijlpaarden het land op gaan om te eten. Op de terugweg vonden we een nijlpaard skelet van een jong. We namen de schedel mee en Clint moest het rapporteren aan de rangers die het skelet over het hoofd zagen.

12-08-2009 Vandaag hebben we een lange nacht gehad, omdat vleermuizen in de kamer rondvlogen en een zelfs op Clint zijn kussen belandde. Samira en ik deden een Game drive door het park. Omdat Clint ons had uitgenodigd hadden wij toestemming om in de NO-ENTRY wegen in te rijden. We konden op deze manier langs de enorme meren rijden op 10 meter afstand van het wat vergeven was van de krokodillen. Het was een schitterend park wat vol stond met de gele koorts bomen die echt heelmaal geel zijn. In de avond gingen we braaien bij Red Cliffs. Een clif met uitzicht over de Usuthu River en Mozambique. Bernice de rhino researcher ging ook mee, wat echt een apart vrouwtje is. Ze is superklein met langer haren die bijna over de grond slepen. Een soort trol dus. Halverwege de braai hoorde we ineens 4 meter achter ons een enorm kabaal, wat erop leek dat er een enorm dier van de clif afviel. Iedereen schrok zich kapot, omdat het bekend was dat nijlpaarden wel eens graasden is dat gebied. We schenen met de lamp maar konden niks zien. Bernice was helemaal in paniek dat er een dier naar beneden was gedonderd en ging de volgende dag meteen op onderzoek. Het bleek een enorme tak te zijn, de van de boom afbrak. Toch was het echt raar, want het was compleet windstil en de tak die afbrak was zeker 20 cm dik.

14-08-2009 Vandaag gingen we op zoek naar een croc skull die ergens langs de pongola River zou moeten liggen. De begroeiing was echter zo dik en met het gevaar van buffels en nijlpaarden in het riet konden we niet bij de rivier komen. Uiteindelijk gingen we braaien bij Clint’s huis en na een paar biertjes was Clint al goed zat. We vingen een gekko die we aan zijn slangen voerde. Hij showde ons zijn enige gifslang, en met zijn zatte kop werd ie natuurlijk gebeten. Gelukkig had de slang net gegeten en had dus niet veel gif meer. De slang was ook niet erg giftig en Clint zei dat met een jointje en wat koffie alles goed zou komen. Dat kwma het gelukkig ook, haha.

16-08-2009 Vandaag vertrokken we naar Mozambique voor een paar dagen beach resort bij Ponta Mamoli. Ik had de nacht ervoor koorts en wat kramp gekregen. Bang dat ik teken koorts had, keek ik of mijn lymfe klieren waren opgezet, wat niet het geval was. Na een hand vol aspirine en ibrubofen ging het weer wat beter. Na de enorm hobbelige rit door de outback van Mozambique kwamen we eindelijk bij het strand aan. Het was weer schitterend en enkele mensen herkenden me zelfs nog van vorig jaar. We liepen naar het strand waar Samira met kleren en al werd verzwolgen door de golven, waar ik schitterende foto’s van heb.

17-08-2009 Vandaag hebben we een dagje aan het strand in de zon gelegen. Dat hebben we geweten, omdat het waaide voelde het niet heel warm, maar de straling was er nog steeds. Dit tot gevolg dat Samira zo rood was als ene kreeft en alleen nog maar kon lopen als een pinguïn. Ik was niet echt verbrand, maar Samira had veel last. Ze probeerde het met alles te verhelpen van yoghurt tot groene zeep om de pijn te verzachten, maar het werkte allemaal niet. We konden vandaag ook niet de zee op om met dolfijnen te zwemmen, omdat de wind de golven steeds hoger maakten, wat het rubberbootje zeker zou doen kapseizen.

21-08-2009 De laatste dagen namen we afscheid van de mensen in Tembe en reden we de 8 uur durende rit weer terug richting Pretoria. Het was leuk Gwenda en Johnny weer te zien en we hadden nog een laatste 500gr steak voordat we teruggingen naar Johannesburg airport. Johnny heeft ons aangeboden dat als we elk 8 personen bij elkaar krijgen die een reis kopen van Johnny voor €4000 we elk een gratis vliegticket naar Zuid-Afrika krijgen. Voorlopig moeten we dus aan de marketing. Na uren vliegen kwamen we eindelijk weer compleet met bagage aan in Dusseldorf. Volgend jaar natuurlijk weer meer verhalen…………….. wordt vervolgd.

The End 2009